Που ανήκεις;

8:04 μ.μ.






















Από την ώρα που γεννιόμαστε αναζητούμε κάτι.
Ένα νεογνό αναζητά το βυζί και την αγκαλιά της μάνας του.
Ένα νήπιο αναζητά αγάπη στοργή φροντίδα.
Ενα παιδί αναζητά ξανά τα ίδια αγάπη στοργή αποδοχή.
Αποδοχή.
Μεγάλο κεφάλαιο.....
Απο ενα σημείο και μετά ο άνθρωπος θέλει να γίνει αποδεκτός.
Αποδεκτός στην τάξη του νηπίου απο μικρούς φίλους απο δασκάλους.
Ύστερα αποδεκτός στο σχολείο σε παρέες μα πάνω από ολα στην ίδια του την οικογένεια.
Θες κάπου να ανήκεις.  .
Αλήθεια τώρα που ανήκεις;
Ανήκεις εκεί που θες ;
Ανήκεις σε σένα, σε οσα ποθείς η σε ποθούν;
Ενας διαρκείς αγώνας αποδοχής....
Ενας αγώνας να ανήκεις κάπου.  ..
Μα στην πραγματικότητα δεν ανήκεις πουθενά και ανήκεις παντού.
Οπου δινεσαι.
Είτε σε μια αγάπη είτε σε μια αγκαλιά.
Οπου περνάς καλά και οπου δεν περνάς.
Μοιάζεις με χείμαρρο μιας φουρτουνιασμενης θάλασσας.
Μοιάζεις να ανήκεις στα βράχια της μα και  στην στεριά της...
Μοιάζεις να ανήκεις στην ίδια την ταραχή σου....
Και ύστερα παλεύεις ξανά και ξανά για να ανήκεις σε σένα και μόνο μέχρι να δωθεις ξανά ώστε να νιώσεις αποδεκτός.
Ο άνθρωπος προσπαθεί πολλές φορες με κάθε μέσον να ανηκει σε ομάδες.
 Ακόμα και αν δεν είναι εκει ο εαυτός του.
Ίσως γιατί δεν έμαθε να αποδέχεται κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό.
Ίσως γιατί δεν μπορεί να βρεθεί κάπου στο περιθώριο.
Άραγε θες να ανήκεις στον εαυτό σου ή στο περιθώριο;
Και στο περιθώριο αντέχεις χωρίς τον εαυτό σου;
Μήπως εκεί που είναι ο εαυτός σου είναι καλύτερα και ας εισαι στο περιθώριο;
Σαφώς έχω προσπαθήσει να ανήκω και εγω κάπου όμως στην πορεία συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να προσποιούμαι.
Δεν μπορώ να καταπιέζω ούτε τα θέλω μου ούτε τις απόψεις μου.
Όταν αυτο παύει παύω και εγω αυτόματα να νιώθω καλά.
Παύω να θέλω να ανήκω κάπου.
Με αποτέλεσμα να φεύγω.
Και τελικά να που δεν ανήκω πουθενά ανήκω σε μένα.
Σε μένα και σε όσα εγω Θελω.
Ανήκω εκεί που νιώθω καλα με το εγω μου.
Ανήκω όπου νιώθω πως δεν με τραβει το ρεύμα αρκεί να νιώθω την  αποδοχή.
Εχω αποδεχτεί ήδη πως μπορώ να αντέξω τον εαυτό μου χωρίς να ανήκει κάπου. Χωρίς να νιώθω οτι  αποτελώ μέλος μιας οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας.
Είμαι εκεί που θελω για οσο θέλω.
Η θα τα έχω καλά με όλους η θα εχω χαρακτήρα.
Και ναι δεν τα έχω καλα με όλους διότι εχω άποψη έχω σκέψη και έχω αποδεχτεί τον εαυτό μου.
Και αν κατα καιρούς με τράβηξαν ρεύματα ευτυχώς ήταν για λίγο...
Και όσα κράτησαν πολύ και κρατούν ακόμα είναι που νιώθω καλά εκεί νιώθω πως μπορώ να αναπνέω χωρίς να πιέζομαι.
Ανήκω όπου δεν χρειάζεται να υποκριθώ.
Νιώθω πώς "ανήκω" κάπου όπου με αποδέχτηκαν για αυτό που είμαι και όχι για κατι που δεν θα γίνω ποτέ.
Ανήκω σε μένα και σε όσα μπορούν να με κρατήσουν...


Photo via pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.