Βροχερή νύχτα...

Έξω ξεκινάει βροχή, ενα βουητό φτάνει στα αυτιά μου, ο αέρας θα ναι...
Τα σκεπάσματα ζεστά , δίπλα μου ακούγονται ανάσες..
Είναι τα αγόρια μου, τα δύο τα μικρά..
Είναι απο τα βράδια που ο μεγάλος τρυπώνει στο κρεβάτι και ο άνδρας μου κοιμάται στο παιδικό. Δεν χωράμε και οι τέσσερις...
Δίπλα μου το μωρό θηλάζει ανενόχλητο.
Η σκέψη μου βολτάρει,ανοίγει όλες τις πόρτες του μυαλού.  Τις τελευταίες μέρες δεν πέρασα λίγα.  Το χειρουργείο μου η ανάρρωση, η βιοψία που αναμένεται και που θα καθορίσει την συνέχεια..
Τα παιδιά μου,το πως αντιμετώπισαν την απουσία μου.
Σκέψεις χωρίς ειρμό, σκέψεις δίχως νόημα.
Κάθε βράδυ τα ίδια μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
Είναι βραδιές που οι σκέψεις με κουράζουν και σκέφτομαι καλοκαίρια ...
Όμως σήμερα παρ'όλο που δεν νιώθω μελαγχολία μου αρέσει αυτή η χειμωνιάτικη νύχτα, μου αρέσει ο χειμώνας.
 Μου αρέσει που ακούω την βροχή ξαπλωμένη στο ζεστό μου κρεβάτι.
Σήμερα δεν θέλω να σκεφτώ τίποτα άλλο, Θέλω με νανούρισμα την βροχή να χαθώ σε θάλασσες, να χαλαρώσω με την μυρωδιά των αγοριών μου και να κοιμηθώ ανάλαφρα και βαριά ταυτόχρονα.
Θέλω να επανέλθω στην καθημερινότητα που χάλασε για λίγο, εκτροχιάστηκε.
Θέλω να μπω ξανά στους ρυθμούς που πολλές φορές δεν αντέχω , που γκρινιάζω γιατί δεν ξέρω τι μαγειρέψω αύριο, γιατί δεν στεγνώνουν τα ρούχα. Γιατί τα ασιδερωτα έχουν γίνει πιο πολλά από τα σιδερωμενα.
Κοίτα που μου έλειψαν τα μικρά μου προβλήματα!
Η βροχή ακούγεται πιο πολύ, σχεδόν με νανουριζει.
Τι ωραία σήμερα δεν θα σκεφτώ τίποτα...
Παρά μόνο ότι επιτέλους κατάφερα  να κάνω πράγματα με τον γιό μου.
Και αυριο έχω τόσα να κάνω..κυρίως να τελειώσω όσα δεν πρόλαβα σήμερα.
Αύριο θα ναι ακόμα μια μέρα να βρώ στιγμές και να τις απολαύσω..
Μια βροχερή νύχτα με χαλάρωσε, ίσως να είχα ανάγκη απο λίγη βροχή τελικά!