tag:blogger.com,1999:blog-48472762754570428492024-03-05T11:44:27.860+02:00MamaRegginaΓια γονείς και όχι μόνο.........Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.comBlogger195125tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-4820010874766174922023-11-23T11:32:00.001+02:002023-11-23T11:32:21.924+02:00Οι κρίσεις πανικού μου και εγώ <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWiOhuE-9-U3NY8ik3EkTXG4I_vnATI1fdQ5itKrxtxMG-AJouvVT0n0Oklv6zrxRPLWOsBOF9NeNgz-9NnhiHhz8cnxxEwSgViGOZql5gSShJPk9UTsZpB7yvP0bUl1WY8WCyI-fqIONPhGuHqH-LFRUIP5oI__S9HXGke_XAUBwWN4ZQkczdVSmrKV0/s1056/Screenshot_2023-11-23-07-25-16-359-edit_com.pixabay.pixabayapp.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Kriseispanikou" border="0" data-original-height="978" data-original-width="1056" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWiOhuE-9-U3NY8ik3EkTXG4I_vnATI1fdQ5itKrxtxMG-AJouvVT0n0Oklv6zrxRPLWOsBOF9NeNgz-9NnhiHhz8cnxxEwSgViGOZql5gSShJPk9UTsZpB7yvP0bUl1WY8WCyI-fqIONPhGuHqH-LFRUIP5oI__S9HXGke_XAUBwWN4ZQkczdVSmrKV0/w320-h296/Screenshot_2023-11-23-07-25-16-359-edit_com.pixabay.pixabayapp.jpg" title="Kriseis" width="320" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Τις κρίσεις πανικού τις γνώριζα από αφηγήσεις άλλων. Μάλιστα θεωρούσα πως κάτι έχουν όσοι πάσχουν από αυτό!!</p><p>Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα σε ένα ένα γραφείο ψυχολόγου, όπου πήγα να μιλήσω για πράγματα που αφορούν την μητρότητα, και την σχέση μου με το παιδί. Επειδή το πρόβλημα δεν ήταν εκεί, η ψυχολόγος προφανώς το αντιλήφθηκε. Ύστερα από μια συζήτηση μαζί της εκείνη στράφηκε σε μένα . Εκεί όμως με ξεκλείδωσε και με έκανε να ανακατέψω συρτάρια. Εκείνα που είχα για χρόνια κλειστά και τακτοποιημένα. Έφυγα σχετικά αναστατωμένη κυρίως προς εμένα και όσα είχα βγάλει στην επιφάνεια.</p><p>Δύο μέρες μετά έπαθα την πρώτη κρίση πανικού.</p><p>Βλέπεις είχα ανακατέψει αρκετά όλα όσα φύλαγα καλά κρυμμένα μέσα μου.</p><p>Έκτοτε μπροστά σε κάθε μου φοβία εμφανιζόταν και μια κρίση..</p><p>Εύκολο να το διαχειριστεί κανείς δεν είναι.</p><p>Η αίσθηση πως πεθαίνεις δεν είναι και εύκολη.</p><p>Όπου δεν πεθαίνεις, αλλά εσύ έτσι νιώθεις .</p><p>Το οξυγόνο λιγοστεύει και η καρδιά σου νομίζεις πως θα σταματήσει.</p><p>Η σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό εκείνη την στιγμή δεν μπαίνουν εύκολα σε τάξη.</p><p>Οι φόβοι που στην δική μου περίπτωση, θα έλεγα καλύτερα φοβίες , προκαλούσαν τις κρίσεις και με έπνιγαν..</p><p>Από την αφαίρεση του θυρεοειδη μου και μετά, δυσκολεύομαι αρκετά να ρυθμιστώ.</p><p>Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε απορρύθμιση του θυροειδή μου , να με ακολουθούν διάφορα συμπτώματα.</p><p>Ιδιαίτερα όταν σχεδόν μηδενίζεται, και οι αρρυθμίες κάνουν πάρτυ, και οι κρίσεις πανικού το ίδιο.</p><p>Πριν τρία χρόνια ένα καλοκαίρι δύσκολο για μένα, ήταν η αφορμή να ζω σχεδόν καθημερινά με χρήση φυτικών ηρεμιστικών.</p><p>Δεν έλυσαν το πρόβλημα, απλά με κρατούσαν πιο ήρεμη.</p><p>Μετά από συμβουλή της ενδοκρινολόγου και μιας άσχημης εμπειρίας με δύο κακές κρίσεις έκλεισα να κάνω συνεδρία με ψυχολόγο. Μετά από ένα άσχημο βράδυ μόνη κάλεσα και έκλεισα ένα ραντεβού.</p><p>Σαν άνθρωπος μπορεί να δίνω την εντύπωση ενός κουλ ατόμου.Και μέσα μου να βράζω. Το μυαλό μου υπερλειτουργει με το που ανοίξω τα μάτια μου. Τόσο έντονα που ακόμα και χαράματα να ανοίξω τα μάτια μου , είναι λες και μπαίνει σε αυτόματη υπέρ λειτουργία και το μυαλό μου.</p><p>Αυτό σημαίνει πως δεν θα ξανά κοιμηθώ, και αφού ξύπνησα το χάραμα θα μείνω εγώ και οι σκέψεις μου.</p><p>Δεν θα μιλήσω για τα βράδια, που αν με πιάσει δύσκολα σταματάω τον χείμαρρο του μυαλού...</p><p> Πολλές φορές νιώθω πως βασανίζω μόνη μου τον εαυτό μου . Νιώθω ότι εγώ η ίδια προκαλώ τις σκέψεις μου να με πνίγουν.</p><p>Και οι φοβίες...ένα κεφάλαιο ολόκληρο!</p><p>Φόβος, φοβίες, άγχος και συχνά πανικός.</p><p>Ένα βράδι και ενώ όλοι κοιμούνται, μια φοβία τρυπάει το μυαλό μου.</p><p>Οι παλμοί ανεβαίνουν, νιώθω πως παθαίνω καρδιακό επεισόδιο.</p><p>Σηκώνομαι να ξυπνήσω τον σύζυγό να με πάει νοσοκομείο μπας και με προλάβει. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, και ξεκίνησε το επόμενο επεισόδιο από την σειρά που με κρατούσε ξύπνια εκείνη την ώρα.</p><p>Ξαφνικά μια σκηνή ανατρέπει τα πάντα. Εδώ έχει ενδιαφέρον σκέφτομαι και σηκώνομαι από την θέση μου, και πάω στο τζάκι στην γωνία μου, γεμάτη αγωνία για το επεισόδιο που ξεκίνησε.</p><p>Όταν τελείωσε ένιωθα πως κάτι άφησα στην μέση....</p><p>Τότε συνειδητοποίησα ότι άφησα στην μέση την κρίση πανικού, καθώς η προσοχή μου αποσπάστηκε από την σειρά .</p><p>Κάπου εκεί άρχισα να καταλαβαίνω πότε μια κρίση πανικού μου χτυπάει την πόρτα!</p><p>Και τι σύμπτωμα έχει, και πόσο τα τρέφω εγώ η ίδια.</p><p>Το διάστημα που έκανα ψυχοθεραπεία, ξεχώρισα και τακτοποίησα ξανά εκείνα τα συρτάρια.</p><p>Όχι δεν θεραπεύτηκαν οι κρίσεις πανικού.</p><p>Απλά έμαθα να διαχειρίζομαι κάπως τις κρίσεις μου.</p><p>Για αρκετό καιρό όλα πήγαιναν άψογα.</p><p>Ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, τα λόγια της ψυχολόγου μου, που έπαιζαν σαν play back βοηθούσαν αρκετά!</p><p>Ερχόμαστε στο σήμερα.</p><p><br /></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWyjy6PgqGufQbO2H18k4CBG5KPuw_cueL1sLFotPchZPZ0xw-wSLeY5VLiW9ygE-cGLjG2b3btvq-3xJUL6ia5KkU1LYez6Ghn8Iv6QkjiFSMCM6thBfoirYQxXprtE_mw5cobBjxM2H1duIcKKGwnkJp56sVsl_wVhfOoSvxNdFTD67UWGJVBjQuZPA/s1080/Screenshot_2023-11-23-07-25-44-869-edit_com.pixabay.pixabayapp.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Fovies" border="0" data-original-height="522" data-original-width="1080" height="155" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWyjy6PgqGufQbO2H18k4CBG5KPuw_cueL1sLFotPchZPZ0xw-wSLeY5VLiW9ygE-cGLjG2b3btvq-3xJUL6ia5KkU1LYez6Ghn8Iv6QkjiFSMCM6thBfoirYQxXprtE_mw5cobBjxM2H1duIcKKGwnkJp56sVsl_wVhfOoSvxNdFTD67UWGJVBjQuZPA/w320-h155/Screenshot_2023-11-23-07-25-44-869-edit_com.pixabay.pixabayapp.jpg" title="Krisi panikou" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Νιώθω πως όλα όσα ακούμε και ζούμε τον τελευταίο καιρό, με επηρεάζουν άσχημα.</p><p>Οι κρίσεις και οι φοβίες επέστρεψαν και πάλι. Δεν τις διαχειρίζομαι, πάντα .Όμως έμαθα να τις ξεχωρίζω. Ξέρω πότε έρχονται. Ξέρω σχεδόν πάντα τι είναι αυτό που το προκαλεί. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Δεν το σταματάω πάντα. Δεν το ελέγχω. </p><p>Άλλες φορές πάλι τα πηγαίνω περίφημα!</p><p>Οι διάφραγματικες αναπνοές δεν πιάνουν πάντα.</p><p>Ζω με τις φοβίες μου, οι οποίες γίνονται κρίσεις. Μιλάω για αυτές. Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη.</p><p>Ξέρω πως είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους.</p><p>Τις μοιράζομαι. Τις εκφράζω. Και αυτός είναι ένας λόγος που έγραψα και αυτό το κείμενο.</p><p>Συχνά ένας φόβος κατακλύζει το μέσα μου, και σκέφτομαι ότι κακό θα συμβεί. Και αν το ένα , και αν το άλλο, πολλές φορές πιστεύω πως οι φόβοι μου γεννήθηκαν με τα παιδιά μου. Μάλιστα σε ένα <a href="https://www.mamareggina.gr/2015/01/blog-post.html?m=1">κείμενο</a> μου, παλαιότερα το είχα εκφράσει! Και όλο αυτό όσο περνούσαν τα χρόνια μεγάλωνε. Και όσο τα παιδιά μεγαλώνουν οι φόβοι μεγαλώνουν μαζί τους .</p><p>Δεν μπορώ πάντα να λογικευσω τις σκέψεις μου, και η λογική δεν χωράει όταν μπαίνουν μπροστά οι φοβίες. Κάποιες στιγμές αισθάνομαι αδύναμη μπροστά στους φόβους μου </p><p>Οι φόβοι στην συνέχεια δίνουν πάσα στην κρίση πανικού.</p><p>Μέχρι να επανέλθει η λογική όλα μου βουλιάζουν, σε μια ενέργεια που με έχει κουράσει.</p><p>Έχω διαβάσει βιβλία που με βοήθησαν. Όμως συχνά χρειάζεται η επανάληψη τους . </p><p>Επίσης χρειάζεται και η επανάληψη της ψυχοθεραπείας.</p><p>Πόσο θα ήθελα να είμαι αναίσθητη.</p><p>Θα ήθελα να μην με νοιάζει, να μην με τρομάζει τίποτα. Και να μην επιτρέπω στον φόβο να με ορίζει.</p><p>Θα ήθελα να μην μαυρίζω το μέσα μου με σκέψεις και φοβίες. Και το παλεύω συνεχώς. Είναι φορές που τα καταφέρνω και άλλες φορές απλά καταπιέζω συναισθήματα μέχρι να κάνουν μπαμ.</p><p>Έτσι είμαι, και με αγαπώ με τις κρίσεις μου. Με αγαπώ βέβαια περισσότερο χωρίς αυτές.</p><p>Προσπαθώ να κοιτάω τον φόβο κατάματα, μπας και φοβηθεί. Και κάνω βήματα , βήματα που με κάνουν πολλές φορές να υψώνω το ανάστημα μου μπροστά του.</p><p>Προσπαθώ να νιώσω ελεύθερη. Και είμαι μπροστά στην παράξενη αυτή κατάσταση, απλά καμία φορά με κάνει να λυγίζω.</p><p>Είναι κουραστικό, μου τραβάει την ενέργεια.</p><p>Όμως πάω κόντρα, προσπαθώ και αυτό ακόμα αρκεί...</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-234064552602791482022-08-20T08:45:00.002+03:002022-09-09T20:04:52.621+03:00Διακοπές στην Σκύρο <div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-3zftSrnZmPHewSF316Y6hvGz7nglIGtEPr9wSZT_tP1dIaUH_Vx_3PvMRRmGHgpPjBQJ0t3H4YaNVwls5Q5Aum_7bjSgI0tXwLKbidxGVERf2GoGLpjva3wOTgn5nUEpajODLtCr1OCIbHi9vB_om8oupgwb0C8bE8sjWmQB7fTXcfGYM2KVgJgh/s4000/IMG_20220810_162741.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img alt="Skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-3zftSrnZmPHewSF316Y6hvGz7nglIGtEPr9wSZT_tP1dIaUH_Vx_3PvMRRmGHgpPjBQJ0t3H4YaNVwls5Q5Aum_7bjSgI0tXwLKbidxGVERf2GoGLpjva3wOTgn5nUEpajODLtCr1OCIbHi9vB_om8oupgwb0C8bE8sjWmQB7fTXcfGYM2KVgJgh/w240-h320/IMG_20220810_162741.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>Οι φετινές μας διακοπές πήραν κατεύθυνση στο σύμπλεγμα των Σποράδων, στην Σκύρο!<div>Εύκολη διαδρομή μέχρι την Κύμη, και μετά ούτε καταλάβαμε πως φτάσαμε στο γραφικό λιμάνι της Σκύρου.</div><div><br /></div><div><b>Ασπούς</b> </div><div>Μείναμε στους Ασπούς.</div><div>Η θάλασσα απέναντι.</div><div>Μίνι μάρκετ.</div><div>Ταβέρνα.</div><div>Όλα κοντά μιας και το νησί έχει μικρές αποστάσεις.</div><div>Τι άλλο να ζητήσεις;;</div><div>Και το καλύτερο δωμάτιο, με θέα που δεν αγοράζεται!</div><div>Ένα δίχωρο δωμάτιο, που μας φιλοξένησε</div><div>Με όλες τις ανέσεις!</div><div>Μα πάνω από όλα η θέα που είχαμε!!!</div><div>Ο πρωινός μου καφές ήταν κάτι παραπάνω από απόλαυση!</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnFjxZrbuKFPzRuwbWdfqyUwEvyY_v-gMABx6S0aT07Pn5xKcyuWY9gwIDZ9QCxFoynkwSo0a-KlKAiiW8G8qUWFyM7ZpR_w-sHwzEbDjpgrztSk8evI_lZd9IUKbpZZfXHX4fJV0gCBw9qNrKrFKBOyYMZqZPc_FE_XCopsnedriK6Ahc4jkvrwgV/s4000/IMG_20220807_073745.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnFjxZrbuKFPzRuwbWdfqyUwEvyY_v-gMABx6S0aT07Pn5xKcyuWY9gwIDZ9QCxFoynkwSo0a-KlKAiiW8G8qUWFyM7ZpR_w-sHwzEbDjpgrztSk8evI_lZd9IUKbpZZfXHX4fJV0gCBw9qNrKrFKBOyYMZqZPc_FE_XCopsnedriK6Ahc4jkvrwgV/s4000/IMG_20220807_073745.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnFjxZrbuKFPzRuwbWdfqyUwEvyY_v-gMABx6S0aT07Pn5xKcyuWY9gwIDZ9QCxFoynkwSo0a-KlKAiiW8G8qUWFyM7ZpR_w-sHwzEbDjpgrztSk8evI_lZd9IUKbpZZfXHX4fJV0gCBw9qNrKrFKBOyYMZqZPc_FE_XCopsnedriK6Ahc4jkvrwgV/s4000/IMG_20220807_073745.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnFjxZrbuKFPzRuwbWdfqyUwEvyY_v-gMABx6S0aT07Pn5xKcyuWY9gwIDZ9QCxFoynkwSo0a-KlKAiiW8G8qUWFyM7ZpR_w-sHwzEbDjpgrztSk8evI_lZd9IUKbpZZfXHX4fJV0gCBw9qNrKrFKBOyYMZqZPc_FE_XCopsnedriK6Ahc4jkvrwgV/s4000/IMG_20220807_073745.jpg" style="clear: left; display: inline; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Diakopes skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnFjxZrbuKFPzRuwbWdfqyUwEvyY_v-gMABx6S0aT07Pn5xKcyuWY9gwIDZ9QCxFoynkwSo0a-KlKAiiW8G8qUWFyM7ZpR_w-sHwzEbDjpgrztSk8evI_lZd9IUKbpZZfXHX4fJV0gCBw9qNrKrFKBOyYMZqZPc_FE_XCopsnedriK6Ahc4jkvrwgV/w240-h320/IMG_20220807_073745.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhroTzowv3K8GPg95s4CHg1B7_iX6VRCG4sDtyGkB1lWYQkGOPOR9MBWNqsFG71W5MebeAME3skkWML5DilRePLYYaagfrnXXVHFt0-zlU-rqZ_mAl_EYVXzlSit09c-ijJ1tpCWJBe0jNw1Q0fRpquuISK5Be2Hv2G0C-6QmPXckZpthQIxUwjP8nK/s3000/IMG_20220811_074418.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhroTzowv3K8GPg95s4CHg1B7_iX6VRCG4sDtyGkB1lWYQkGOPOR9MBWNqsFG71W5MebeAME3skkWML5DilRePLYYaagfrnXXVHFt0-zlU-rqZ_mAl_EYVXzlSit09c-ijJ1tpCWJBe0jNw1Q0fRpquuISK5Be2Hv2G0C-6QmPXckZpthQIxUwjP8nK/s320/IMG_20220811_074418.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Το απέραντο γαλάζιο, σε συνδιασμό με επιβλητικά βουνά που αγκαλιάζουν την θάλασσα!</div><div>Βέβαια δεν κάθεσαι εύκολα έξω καθώς ο αέρας ήταν λίγο παραπάνω από όσο αντέχω!</div><div>Την πρώτη μέρα πήγαμε για μπάνιο ακριβώς κάτω από τα δωμάτια που μείναμε.</div><div>Στην παραλία Ασπούς.</div><div>Αμμουδερή παραλία, με άγρια βράχια στο τέλος της.</div><div> Λες και ειμασταν κάπου στις Κυκλάδες!</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqWo_GLY7thAynhVB0MoWVSz87h7HOmW0HQLG3Z2feUGmI9bwabdcfctY5_hJWn4VhfMjZIe9uLSU6Z3i4KIVcwLhxfULv8qYga8uoTXeGhB_kB9LYzMDq7QGnKDepgMVlNL2tFSHQ33ZzgsjpoYbP0yXaJwa4LguRPKtqGVNW33ktPZJmp-NaPxMK/s3264/IMG_20220806_133451.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Magazia" border="0" data-original-height="3264" data-original-width="2448" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqWo_GLY7thAynhVB0MoWVSz87h7HOmW0HQLG3Z2feUGmI9bwabdcfctY5_hJWn4VhfMjZIe9uLSU6Z3i4KIVcwLhxfULv8qYga8uoTXeGhB_kB9LYzMDq7QGnKDepgMVlNL2tFSHQ33ZzgsjpoYbP0yXaJwa4LguRPKtqGVNW33ktPZJmp-NaPxMK/w240-h320/IMG_20220806_133451.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><b>Μαγαζιά</b> </div><div>Την επόμενη πήγαμε στα Μαγαζιά.</div><div>Το ίδιο σκηνικό.</div><div>Αμμουδιά, με οργανωμένη παραλία. Φυσικά υπήρχε αρκετή ακόμα αμμουδιά για όποιον έχει δικό του εξοπλισμό.</div><div>Δεν πληρώσαμε ξαπλώστρες παρά μόνο τον καφέ και τα τοστ.</div><div>Το μεσημέρι φάγαμε στον Μώλο στον Αστεριά.</div><div>Τίμιο φαγητό, υπέροχο μαγαζί.</div><div>Όλα τα μαγαζιά στην σειρά έχουν καλό φαγητό!</div><div>Ακόμα μια παραλία που θύμισε Κυκλάδες.</div><div><br /></div><div>Με θέα την χώρα, κάτι που έκανε ακόμα πιο όμορφη την παραλία!</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4A8qRUCbEG_-0NPUR5uZ1iHlL8BM5H4KeDz_Y-kpwOqktaUFy8yzWPT7UQNene-eGvdM3iS1Ys53sn9ERTzNFrLa8mIKMIq3ylxqHI2K23awW1N9HvgyspxbqOVvaRbA2UR4Ug77wZFP12CbbIK3mfGDEJZ1OcU-AyDDtjZGMWthA4wlx45z6W9iU/s4000/IMG_20220807_102922.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Molos skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4A8qRUCbEG_-0NPUR5uZ1iHlL8BM5H4KeDz_Y-kpwOqktaUFy8yzWPT7UQNene-eGvdM3iS1Ys53sn9ERTzNFrLa8mIKMIq3ylxqHI2K23awW1N9HvgyspxbqOVvaRbA2UR4Ug77wZFP12CbbIK3mfGDEJZ1OcU-AyDDtjZGMWthA4wlx45z6W9iU/w240-h320/IMG_20220807_102922.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Φυσικά επιβάλλεται η βόλτα στην χώρα.</div><div>Λευκά σοκάκια, λευκές αυλές.</div><div>Μικρά μπαλκόνια, γραφική και όμορφη χώρα!</div><div><br /></div><div> Να μην ξέρεις τι να πάρεις...παγωτά μεζέδες , ποτά.</div><div>Δοκιμάσμε κεφτέδες στην Μαρίτσα, μοιάζει με καφενείο από τα παλιά.</div><div>Φάγαμε παγωτά από το βραβευμένο μαγαζί φατλαΐνα.</div><div>Τα παιδιά έπαιξαν με τις γεύσεις, εγώ δοκίμασα μαύρη σοκολάτα!</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoa7tGe4LxcZk9hVrEPflPvdLrh9j7Fc2dwEXXeBQX97Kfxj2XgUb-o6gJKgLWaJJoBLPPW1bdwpWvre2zB-OjtBajA_E5C245vOJRh3253E24C33nx2ZSsugcjZoq8ieQycGJh4NLsnD4IUT9HeLsR2fqxRudA5R8SLmtvpZn73QAjvaC-Ya9OEEx/s4000/IMG_20220809_000356.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoa7tGe4LxcZk9hVrEPflPvdLrh9j7Fc2dwEXXeBQX97Kfxj2XgUb-o6gJKgLWaJJoBLPPW1bdwpWvre2zB-OjtBajA_E5C245vOJRh3253E24C33nx2ZSsugcjZoq8ieQycGJh4NLsnD4IUT9HeLsR2fqxRudA5R8SLmtvpZn73QAjvaC-Ya9OEEx/w240-h320/IMG_20220809_000356.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>..</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Κάτσαμε για σουβλάκια στην Μουζά στην λαδόκολλα, φήμες λέγαν να δοκιμάσουμε κοντοσούβλι, βέβαια ο όγκος του κόσμου δεν ανέδειξε τόσο την γεύση του.</div><div>Παντού συναντήσαμε άψογη εξυπηρέτηση.</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2yVsSSFDJ27wfbgGiNkNjFBMlJhJ4SsM3Op6sE4wSLdVqJpyveMSeWD04cnbUBXUSwOXpUWtFgOBucMfhWzqObH30l5hk2zP4VqmBt1DbebWbd0CR77K-GGJsT4NaTU_jDl-r8CsRNMpHa8rPlpIwWQgtsAWt8Y-QoWY9CYmJAFgJMRiHLIguZLkJ/s4000/IMG_20220807_212400.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Xora skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2yVsSSFDJ27wfbgGiNkNjFBMlJhJ4SsM3Op6sE4wSLdVqJpyveMSeWD04cnbUBXUSwOXpUWtFgOBucMfhWzqObH30l5hk2zP4VqmBt1DbebWbd0CR77K-GGJsT4NaTU_jDl-r8CsRNMpHa8rPlpIwWQgtsAWt8Y-QoWY9CYmJAFgJMRiHLIguZLkJ/w240-h320/IMG_20220807_212400.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbeJATx9Q02SDk2zDvZCiqBoaHyXUpEh7MRf6E2BcMLJ84PYPdlkrKGqDc5DZ6vvvPNybOCGA-ntDIfR0VpCyZObD1d0CAzr4-_Ta_WGc0QXQb2B-rlZDgl-Q-kA4I-wHK550S2ZgGIX5M2W4zk5suTsWckyEoRghXb71kySu-mEYEV5xvIzhSnRui/s4000/IMG_20220807_212752.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbeJATx9Q02SDk2zDvZCiqBoaHyXUpEh7MRf6E2BcMLJ84PYPdlkrKGqDc5DZ6vvvPNybOCGA-ntDIfR0VpCyZObD1d0CAzr4-_Ta_WGc0QXQb2B-rlZDgl-Q-kA4I-wHK550S2ZgGIX5M2W4zk5suTsWckyEoRghXb71kySu-mEYEV5xvIzhSnRui/s320/IMG_20220807_212752.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><b>Πεύκος</b></div><div>Μια παγωμένη θάλασσα με σκηνικό που θυμίζει κυρίως Σποράδες.</div><div>Με πράσινο και αμμουδιά.</div><div>Με ξαπλώστρες και χώρο να κάτσεις με δικά σου πράγματα.</div><div>Καφές ακριβός, που δεν πίνεται!</div><div>Όμορφη παραλία.</div><div>Όπου δύσκολα έβλεπες ενήλικα στην θάλασσα!</div><div>Μετά μάθαμε ότι έχει πάντα κρύα νερά!</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY5L7sJ61xR0rl-Qx3dmJWAvHhZOrqWIaydODDD4r11JTlbbS2LfUU7Sv8xw10P_wZ0kKzIux4o-j1NxCvNaZv73Dby8CBo5eruw5p3DqPHh1Bofd-iGWnzF1Zk5jpoZLNqcn6yUoG6qbXSjKVo3H5gsYz1ncug0XCz7SMsWB8p5bYm4YRDcCYwHdz/s4000/IMG_20220807_182526.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Peukos" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY5L7sJ61xR0rl-Qx3dmJWAvHhZOrqWIaydODDD4r11JTlbbS2LfUU7Sv8xw10P_wZ0kKzIux4o-j1NxCvNaZv73Dby8CBo5eruw5p3DqPHh1Bofd-iGWnzF1Zk5jpoZLNqcn6yUoG6qbXSjKVo3H5gsYz1ncug0XCz7SMsWB8p5bYm4YRDcCYwHdz/w240-h320/IMG_20220807_182526.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeEuZSDhA6DRR-xJseFsGwva0QGNnt7tEmm9AuEbJvGXTlKAtJ7YJwE2OQxv49K3y3V95H4gLw098t9Y8_UtEMP67vmQ1lMnMaYVD12Q_3ko_uENOE7pj3-951OMpxgSJhup9OTZyp5xk041B7yQaD-cYMZD6oqYNoTJgIpyOUHbXg8RlxIzA4ujIH/s4000/IMG_20220807_175555.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Peukos skiros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeEuZSDhA6DRR-xJseFsGwva0QGNnt7tEmm9AuEbJvGXTlKAtJ7YJwE2OQxv49K3y3V95H4gLw098t9Y8_UtEMP67vmQ1lMnMaYVD12Q_3ko_uENOE7pj3-951OMpxgSJhup9OTZyp5xk041B7yQaD-cYMZD6oqYNoTJgIpyOUHbXg8RlxIzA4ujIH/w240-h320/IMG_20220807_175555.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn3HTMWJ7lhJHcm6qP9sel89Nan_9RqcVmizssZURFAj8_Q_VT3jPlbFl0JEMa2v2BSNvEHOpsl2_96i798NvonZCNgZv45h6lIojacIxd5vcihBKkFPv8vGg2IGOhn3hb69XgjU15j4oG2Nf22IKEYz4uFdtEQI55BOhYJ_WhAtU32XJUM8Y7yg27/s4000/IMG_20220807_175458.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn3HTMWJ7lhJHcm6qP9sel89Nan_9RqcVmizssZURFAj8_Q_VT3jPlbFl0JEMa2v2BSNvEHOpsl2_96i798NvonZCNgZv45h6lIojacIxd5vcihBKkFPv8vGg2IGOhn3hb69XgjU15j4oG2Nf22IKEYz4uFdtEQI55BOhYJ_WhAtU32XJUM8Y7yg27/s320/IMG_20220807_175458.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><b>Άγιος Φωκάς</b></div><div>Διαδρομή μέσα από πευκοδάσος.</div><div>Λες και δεν είσαι σε νησί.</div><div>Κάπου κάπου ακούγονται κατσίκες.</div><div>Σκορπισμένες πίσω από τα δέντρα.</div><div>Συναντήσαμε ένα εκκλησάκι τον άγιο Παντελεήμονα</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvqmSuiJXgWizNnwpYxazA-Y4_HpzBCT_BIqlVMPdOfs_btFgNkE0ujeE5ta7EigI6KdZzroaPyzwdMf_xj0xU4mHWNSIDqk4_RkF-ShCAxY40F2XJ5NLdDPLJ_M2t0hZoYltDvU9-W3f5cfaEQpByAhCYykX1nUk1ZWOg8WhmNO_ugd1dybIfSWp6/s4000/IMG_20220808_160150.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvqmSuiJXgWizNnwpYxazA-Y4_HpzBCT_BIqlVMPdOfs_btFgNkE0ujeE5ta7EigI6KdZzroaPyzwdMf_xj0xU4mHWNSIDqk4_RkF-ShCAxY40F2XJ5NLdDPLJ_M2t0hZoYltDvU9-W3f5cfaEQpByAhCYykX1nUk1ZWOg8WhmNO_ugd1dybIfSWp6/w240-h320/IMG_20220808_160150.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Η θέα σου κόβει την ανάσα και όλο το νησί απλώνεται στα πόδια σου.</div><div>Προς ποια κατεύθυνση και να κοιτάξεις νομίζεις πως μπορείς να αγγίξεις τον ουρανό που ενώνει με την θάλασσα βλέποντας ταυτόχρονα κάθε κόλπο του νησιού.</div><div><br /></div><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8s1nnRMJOKGixpWLAb098pfze4Uj96sWotFn3qimIH2tB3cnDHzqHeNuy5EHCEaGcM-DNCZbCQ_JNKseoEo6EtDDz63x82y4HbWQuLxf579P7k1syMoHUNSJ6sIodOkzQ6D_roUi1EUgEnbY6o6wz1YjzuTPkK4n2z23m39VPgb1zuWy090e67hiF/s4000/IMG_20220808_155541.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8s1nnRMJOKGixpWLAb098pfze4Uj96sWotFn3qimIH2tB3cnDHzqHeNuy5EHCEaGcM-DNCZbCQ_JNKseoEo6EtDDz63x82y4HbWQuLxf579P7k1syMoHUNSJ6sIodOkzQ6D_roUi1EUgEnbY6o6wz1YjzuTPkK4n2z23m39VPgb1zuWy090e67hiF/s320/IMG_20220808_155541.jpg" width="240" /></a></div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Η παραλία από τις ομορφότερες που είδαμε!</div><div>Υπέροχα νερά και δεν την πιάνει ο βοριάς.</div><div>Η κυρά η καλή δεν παρέχει freddo και wifi.</div><div>Κρατάει τις παραδόσεις με φραπέ, ελληνικό καφέ και νόστιμο φαγητό και καλό ψάρι!</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisawawmt_FwcSnBkBSn7rlXIBQU1ESyNrbsEUXNEDNQOfQCUdt2VTHHcm8DRXJMvCGkMhdHbVwzgxhzU9U-zpsjvwKkBv3FTMozcIRqhMZceqMVyP0n8w4kWg0Lx4HL5hf_FsekaUDCHQFuqTLylYx0hkJYCq0JRsoyP4RHAG3CjiJ0wfTpUCqMnty/s4000/IMG_20220809_110550.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Agiosfokas" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisawawmt_FwcSnBkBSn7rlXIBQU1ESyNrbsEUXNEDNQOfQCUdt2VTHHcm8DRXJMvCGkMhdHbVwzgxhzU9U-zpsjvwKkBv3FTMozcIRqhMZceqMVyP0n8w4kWg0Lx4HL5hf_FsekaUDCHQFuqTLylYx0hkJYCq0JRsoyP4RHAG3CjiJ0wfTpUCqMnty/w240-h320/IMG_20220809_110550.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1X47zskZPGK9Jrx0q4lxsG-IqkOFlRlFmgpc-Zz7wClQ3_xzW6Lm2O0fDQoWbHNtHdsYXbAgaywz4kP-E45nWSP2m5HTy38WClqxed9vDKtf2IHzat_4cGn1CROa3sRYSGHM-HejLmPLSkesF2Yh-6-_Ne2pSAsLca7u0d90HwU0d9ksIrJmzqVRh/s1920/IMG_20220809_154839_595.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Agios fokas" border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1X47zskZPGK9Jrx0q4lxsG-IqkOFlRlFmgpc-Zz7wClQ3_xzW6Lm2O0fDQoWbHNtHdsYXbAgaywz4kP-E45nWSP2m5HTy38WClqxed9vDKtf2IHzat_4cGn1CROa3sRYSGHM-HejLmPLSkesF2Yh-6-_Ne2pSAsLca7u0d90HwU0d9ksIrJmzqVRh/w180-h320/IMG_20220809_154839_595.jpg" width="180" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Ως λάτρης του καφέ θα πω ότι ήπιαμε καλό καφέ σε έναν φούρνο που μπορεί να μην σου γεμίζει το μάτι, στην Λιναριά στον Κατσαρελια.</div><div><br /></div><div>Ένα απόγευμα είπαμε να πάμε στον ανεμόμυλο στην Πουρια..</div><div>Φοβερό τοπίο, μαγικό τοπίο, που σου θυμίζει πως αυτός ο πλανήτης είναι μοναδικός.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHjJ1aE4yC9vdLcQip-NW5l59aXZrsRNwfGR-sTBw_NUeFtW1ku9Z6FLrlpI7ENiXqnvG0q1rcF6IHGVMxIOAifpyezydD3AZmS-5lTMGAsNkZprbpCjdMWzeb1GTLUmLyLCkK-WGiS5VeRFKk0CBzxCEHugiCaDkNaedJ3xPsuI-n8wO_ThxN4Meb/s4000/IMG_20220809_195143.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Pouria" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHjJ1aE4yC9vdLcQip-NW5l59aXZrsRNwfGR-sTBw_NUeFtW1ku9Z6FLrlpI7ENiXqnvG0q1rcF6IHGVMxIOAifpyezydD3AZmS-5lTMGAsNkZprbpCjdMWzeb1GTLUmLyLCkK-WGiS5VeRFKk0CBzxCEHugiCaDkNaedJ3xPsuI-n8wO_ThxN4Meb/w240-h320/IMG_20220809_195143.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Μοναδικά πετρώματα σε χρυσές αποχρώσεις την ώρα που ο ήλιος δύει, και χρωματίζει με τις ακτίνες του το τοπίο !</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwBp19yUcX41JBuijTFN-Uh1QkxVR6Pju-Unx9NESov8K9QIAfHMQLudZGP1v7E4PisBrSVmGWHdeIHgKiU2vUe3jXyHzQnyC34bia1Wh3OrkRSONs8j4BLO_OM2R5LNGblWKIAEwuYOZDIEL82lEUfFGSTYUzb5pGkrQuYRUOjGrABFUAxdTga7L/s4000/IMG_20220809_200034.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Anemomulos" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwBp19yUcX41JBuijTFN-Uh1QkxVR6Pju-Unx9NESov8K9QIAfHMQLudZGP1v7E4PisBrSVmGWHdeIHgKiU2vUe3jXyHzQnyC34bia1Wh3OrkRSONs8j4BLO_OM2R5LNGblWKIAEwuYOZDIEL82lEUfFGSTYUzb5pGkrQuYRUOjGrABFUAxdTga7L/w240-h320/IMG_20220809_200034.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Άγρια ομορφιά που όμοια της δεν είδα!</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMCumz_e79Qay5qFvpmlrQErTyj35ycPAdr3-9o9qvjdF_mUJTGpQcbgbfBNGq7SQw2DAyosyFFfnco2PjzH3j--3obz17G44KxuvPr2XX910WP4nAj9wWYHNV8hJxOsLBvhjZk5Ai5BNcnCmXEVde2G4hgNgzrkGaVauR68eWrkcKGwkaDyvEziOe/s4000/IMG_20220809_192252.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Skyros" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMCumz_e79Qay5qFvpmlrQErTyj35ycPAdr3-9o9qvjdF_mUJTGpQcbgbfBNGq7SQw2DAyosyFFfnco2PjzH3j--3obz17G44KxuvPr2XX910WP4nAj9wWYHNV8hJxOsLBvhjZk5Ai5BNcnCmXEVde2G4hgNgzrkGaVauR68eWrkcKGwkaDyvEziOe/w240-h320/IMG_20220809_192252.jpg" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Βρήκαμε φίλους, περάσαμε ώρες στην παραλία στον μώλο. Μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά.</div><div>Ρακέτες στην αμμουδερη παραλία, με φόντο την Σκύρο.</div><div><br /></div><div>Δυστυχώς λόγο αέρα δεν είδαμε παραλίες που θέλαμε.</div><div>Όπως η Καρεφλου, Αγαλιπα, άγιος Πέτρος.</div><div>Δεν προλάβαμε να πάμε στην Ατσίτσα </div><div><br /></div><div>Ένα όμορφο νησί με πράσινο και άγρια ομορφιά ταυτόχρονα.</div><div>Ένα νησί άκρως οικογενειακό, που κρατεί ακόμα καλές τιμές.</div><div>Με καλό φαγητό!</div><div>Ρηχά καθαρά νερά και τα παιδιά!</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Must</div><div>°Φαγητό στις μουριές!</div><div>Απίστευτα μεγάλες ποσότητες.</div><div>Νόστιμο φαγητό , φάγαμε κρεατικά </div><div>Δίπλα τα σκυριανά αλογάκια.</div><div>Ταβέρνα με χώρο για τα παιδιά και κούνιες.</div><div>° βόλτα στον ανεμόμυλο! Για ποτό καφέ γλυκό ή ακόμα και απλά να εξερευνήσετε το τοπίο</div><div>° ηλιοβασίλεμα στην Πουρια</div><div>° ψάρι στην κυρά την καλή ( Άγιος Φωκάς)</div><div>° Κάθε κομμάτι του νησιού έχει μια ομορφιά.</div><div>Έτσι και εμείς κάθε τόσο σταματούσαμε το αυτοκίνητο, για να απολαύσουμε κάθε του γωνία!</div><div><br /></div><div>Πληροφορίες για το δωμάτιο θα βρείτε στο τηλέφωνο </div><div>+306973466156 η Δήμητρα έχει την καλύτερη θέα του νησιού!</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Ένα νησί μια ανάσα από την Αθήνα!</div><div>Ένα νησί που αν το κόψεις στα δυο σου δίνει στο όψεις!</div><div>Πράσινο και κυκλαδίτικο μαζί.</div><div>Ένα νησί family friendly.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-2166715377115056932022-07-03T22:58:00.001+03:002022-07-03T22:58:13.539+03:00Ξεχνάς!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLs00bR3QLKdZ2K6wHISAiZNuS29dw3dFkPwo5Oh6FdQk8mzyc9tgQyNazXE_D0jUbS6c66hUw4iyCvzOeAMb7O1AuAFFzTLD5tLYKF6QR5PUltvzVAxOIcCtEkFMYmhVBB-vhSjhwh8Sgrf-FIwisyuq9yegwDEoYXWLGUWNZSCyT122KGmWgAAU1/s851/IMG_20220614_074814.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Fotografies" border="0" data-original-height="851" data-original-width="816" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLs00bR3QLKdZ2K6wHISAiZNuS29dw3dFkPwo5Oh6FdQk8mzyc9tgQyNazXE_D0jUbS6c66hUw4iyCvzOeAMb7O1AuAFFzTLD5tLYKF6QR5PUltvzVAxOIcCtEkFMYmhVBB-vhSjhwh8Sgrf-FIwisyuq9yegwDEoYXWLGUWNZSCyT122KGmWgAAU1/w307-h320/IMG_20220614_074814.jpg" width="307" /></a></div><br /> <p></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Στο ψυγείο μου έχω κολλήσει κάποιες φωτογραφίες.</p><p>Κυρίως των παιδιών . Σε κάποιες χαμογελούν, μουτράκια των δύο ετών, σε άλλες 3,4 ,5.</p><p>Ξεχνάς, ξεχνάς εύκολα πως ήταν.</p><p>Και ήταν μόλις τώρα η μέρα που του ετοιμάζεις την πρώτη του στερεά τροφή. Ήταν μόλις τώρα που πήγατε τις πρώτες διακοπές!</p><p>Ήταν μόλις χτες που αγωνιούσες αν θα προσαρμοστεί εύκολα στον παιδικό.</p><p>Και εκείνα δεν είναι πια στο ύψος των ποδιών σου να σε τραβάνε.</p><p>Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν και πόσο γρήγορα ξεχνάς!</p><p>Θυμάμαι όταν ήταν μικρά που τα χαζεύαμε με τις ώρες. Και σκεφτόμουν τότε ότι έχω αποθηκεύσει στην μνήμη μου κάθε τους κίνηση, κάθε λέξη , κάθε συνήθεια. </p><p>Ήμουν σίγουρη ότι έχω ρουφήξει στιγμές!</p><p>Ήμουν σίγουρη! </p><p>Όμως ξεχνάω, πως ήταν νεογέννητα στην αγκαλιά μου.</p><p>Πως ήταν νήπια με ανέμελες μπούκλες,</p><p>Πως ήταν η φωνή τους , η χαριτωμένες πρώτες λέξεις.</p><p>Μα πως είναι δυνατόν να ξεχάσεις ένα τέτοιο μούτρο!</p><p>Μα εκείνα μέρα με την μέρα αλλάζουν, συνήθειες, αλλάζουν μορφασμούς, αλλάζουν όψη.</p><p>Και δεν θυμάμαι πολλές φορές. Και αν δεν ήταν εκείνες οι φωτογραφίες στο ψυγείο, δεν θα θυμώνουν πολλά από τα στάδια τούς.</p><p>Τουλάχιστον όχι τόσο εύκολα.</p><p>Ήμουν όμως σίγουρη πως θα θυμάμαι..</p><p>Εγώ που πλέον ξεχνάω το τοστ που μόλις έβαλα στην τοστιέρα και εκείνο καίγεται.</p><p>Ξεχνάω πως ο ένας τελείωσε μόλις το δημοτικό!</p><p>Ξεχνάω πως τα χρόνια κυλούν σαν νεράκι και ενώ πιστεύεις πως απολαμβάνεις την στιγμή εκείνη ξεγλυστραει από τα χέρια σου .</p><p>Και μεγαλώνουν, και το απολαμβάνεις, και ας μοιάζει πως μόλις χτες είδες την γραμμή πάνω στο τέστ να δείχνει άχνα θετικό!</p><p>Και ας μοιάζει πως μόλις χτες ξενυχτούσες κάνοντας γύρω γύρω όλο το σπίτι, για να απαλύνεις από κολικούς, από το κλάμα, σφίγγοντας τα στην αγκαλιά σου.</p><p>Ήταν μόλις χτες που μύριζαν θεό,</p><p>Που έμοιαζαν με μικρά τέλεια ανθρωπάκια, και πίστευες ότι μπορείς να φωλιάσεις μέσα σου όλη αυτή την μαγεία!</p><p>Κάθε πρωί οι ίδιες φωτογραφίες μου θυμίζουν πως ήταν μόλις χτες.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidXC0OqUaYUPqejqclWpqmH3RALO9kCcJp1-8K7KsrOQ7ZJG294_HG2lsoCVFZgY5g6GEwpJ4IB5oD6eJqMbYJ4j6q8CYycqxvG3og_pdgOgozzdrRQkCKhWYg1L6AjUfBRDZRXopSS_Oz4RA6bg-nigSkL9MNusB8z5Rn7Gk_GUC13uhWRKXtUF9Y/s947/IMG_20220614_074835.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Xeonos-mitrotita" border="0" data-original-height="608" data-original-width="947" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidXC0OqUaYUPqejqclWpqmH3RALO9kCcJp1-8K7KsrOQ7ZJG294_HG2lsoCVFZgY5g6GEwpJ4IB5oD6eJqMbYJ4j6q8CYycqxvG3og_pdgOgozzdrRQkCKhWYg1L6AjUfBRDZRXopSS_Oz4RA6bg-nigSkL9MNusB8z5Rn7Gk_GUC13uhWRKXtUF9Y/w320-h205/IMG_20220614_074835.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Όμως ξεχνάς πως μεγαλώνουν τόσο γρήγορα.</p><p>Και εσύ κάθε πρωί ανακαλύπτεις μια καινούργια ρυτίδα.</p><p>Και ξαφνικά ακούς ...</p><p>Πώς πάει καλημέρα!</p><p>Και πίσω σου στέκεται εκείνο το μικρό αγοράκι της φωτογραφίας με τις μπούκλες και σου μιλάει.</p><p>Μόνο που οι μπούκλες γίναν μαλλάκια ίσια, το μικρό κορμάκι μεγάλωσε, και εκείνη η γλυκιά φωνουλα άλλαξε, και σε καλημεριζει ο έφηβος γιος σου!</p><p>Έχει ήδη ντυθεί και δεν σου δίνει σημασία, δεν είναι πια στο ύψος των ποδιών σου!</p><p>Και η ρυτίδες του χαμόγελου τονίζουν ακόμα πιο πολύ την έκφραση σου.</p><p>Άλλη από το γέλιο, άλλη από το άγχος άλλη από τα χρόνια που κυλάνε.</p><p>Και όμως είσαι ευγνώμων! </p><p>Και ας κυλάει ο χρόνος σαν τρελός.</p><p>Καλημέρα μωρό μου του λές!</p><p>Και το μουτράκι που στέκεται δίπλα σου δεν σου θυμίζει σε τίποτα τον μικρό στην φωτογραφία!</p><p>Βλέπεις κοντεύει να σε φτάσει στο ύψος σου!</p><p>Και κάπως έτσι <a href="https://www.mamareggina.gr/2014/05/blog-post_9595.html?m=1">κυλά ο χρόνος!</a></p><p><br /></p><p>Photos via pixabay</p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-47475833609449662662022-04-28T15:48:00.002+03:002022-04-28T15:48:29.117+03:00Η μάσκα<p> </p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0pg6i5kYqoy8fQSuxDbLiE1wBVuNI78nje04N2-YNLNxvfOT1-5MXlA511gLThd2FTbwH6rA_LgaqJMfvNiJYg741y_PU4DJFGqIVTRnOkVGFX9NSihAkc-vIYVbXXywTtzfyXWFGyEb4ZGk3kWZAWhj5bHmeRPqV_gzeiqUKj8UxHRilvXriVhR0/s909/IMG_20220428_154546.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="629" data-original-width="909" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0pg6i5kYqoy8fQSuxDbLiE1wBVuNI78nje04N2-YNLNxvfOT1-5MXlA511gLThd2FTbwH6rA_LgaqJMfvNiJYg741y_PU4DJFGqIVTRnOkVGFX9NSihAkc-vIYVbXXywTtzfyXWFGyEb4ZGk3kWZAWhj5bHmeRPqV_gzeiqUKj8UxHRilvXriVhR0/s320/IMG_20220428_154546.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Κάποτε η λέξη μάσκα φανέρωνε για μένα οτιδήποτε κάλυπτε τον αληθινό χαρακτήρα, ή την ψυχή ενός ανθρώπου.</p><p>Η μάσκα που ο καθένας μας φορούσε για διαφορετικό λόγο.</p><p>Μια βιτρίνα θα έλεγα.</p><p>Φορώντας την "μάσκα" του ο καθένας ένιωθε πως αποτρέπει τον άλλον να δει πέρα από αυτά που ήθελε κανείς να δείξει ή να κρύψει.</p><p>Ένα ψεύτικο χαμόγελο, για κάποιον ήταν η "μάσκα " του.</p><p>Δήθεν χαρά, δήθεν φίλοι, δήθεν γενικά.</p><p>Κάποτε θεωρούσα πως το μακιγιάζ μου, δεν άφηνε κανέναν να δει τι νιώθω.</p><p>Πίστευα πως έχοντας βαμμένα μάτια έκρυβα την θλίψη μου. Ή την λύπη μου.</p><p>Το έντονο κραγιόν μείωνε τις πιθανότητες κάποιος να καταλάβει πόσο άχρωμη μπορεί να αισθάνομουν εκείνη την μέρα.</p><p>Μεταφορικά η μάσκα πάντα υπήρχε στην ζωή μας </p><p>Κάποτε δεν παρατηρούσαμε τελικά τίποτα στους ανθρώπους.</p><p>Και ήρθε η μάσκα. Κυριολεκτικά πια!</p><p>Και έκρυψε τα βαμμένα χείλη.</p><p>Έκρυψε την θλίψη, την λύπη.</p><p>Έκρυψε χαρακτηριστικά.</p><p>Και συναντάς ανθρώπους που γνωρίζεις μόνο το χρώμα των ματιών τους.</p><p>Καταλαβαίνεις όμως, καλύτερα αν είναι θλιμμένα ή όχι.</p><p>Αν πετάνε σπίθες και τι θέλουν να σου πουν.</p><p>Ήρθε η μάσκα και γνώρισες ανθρώπους που δεν ξέρεις τι χρώμα έχουν τα χείλη τους.</p><p>Δεν ξέρεις αν κρύβεται κάποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό πίσω από μια μάσκα.</p><p>Ένα λακακι στο χαμόγελο, η μία χαρακτηριστική ελιά.</p><p>Ένα σημάδι, μια μεγάλη η κομψή μύτη.</p><p>Άνθρωποι που γνώρισα με μάσκα και ενώ τους ξέρω, χωρίς εκείνη δεν τους ξέρω καθόλου.</p><p>Άλλωστε πολύχρωμη και άλλωστε άχρωμη.</p><p>Άλλοτε πάνινη και άλλοτε ιατρική.</p><p>Και κανείς εικόνα μόνο από τον ήχο της φωνής.</p><p>Δεν ξέρεις τι μορφή έχει ο συνομιλητής σου.</p><p>Και αν τύχει και την βγάλει λες ωχ έτσι είναι;;</p><p>Μου θυμίζει τα βιβλία που πλάθεις εσύ την εικόνα του πρωταγωνιστή.</p><p>Και όταν μεταφέρεται στην οθόνη δεν είναι αυτό που έχεις φανταστεί.</p><p>Γιατί η φαντασία σου έχει δημιουργήσει άλλη εικόνα από την πραγματικότητα.</p><p>Θυμάμαι στις αρχές που βλέπαμε γνωστούς, και λέγαμε δεν σε γνώρισα με την μάσκα.</p><p>Μα πάντα μάσκα δεν φορούσαν οι περισσότεροι;</p><p>Και τώρα γίνεται το αντίθετο. Μόνο που νιώθω πως ξεγυμνώθηκε η αλήθεια πιο πολύ από ποτέ.</p><p>Νιώθω πως οι άνθρωποι πίσω από την μάσκα της εποχής σταμάτησαν να κρύβουν στην ψεύτικη.</p><p>Και ας είναι πιο εύκολο να κάνεις έναν μορφασμό χωρίς να σε πάρει κάποιος χαμπάρι.</p><p>Μπορείς να μασάς τσίχλα, μπορείς να χασμουριεσαι.</p><p>Νιώθω πως οι άνθρωποι είναι πιο αληθινοί.</p><p>Και όχι πάντα σην καλύτερη εκδοχή τους.</p><p>Όμως πιο αληθινοί. Είτε αυτό είναι καλό είτε όχι.</p><p>Και η αλήθεια είναι πως πέσανε πολλές μάσκες, σε ανθρώπους που πίστευες πως ήξερες.</p><p>Ανθρώπους που επειδή γνώριζες κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπο τους , θεωρούσες πως μπορείς και να εμπιστεύεσαι.</p><p>Άλλες μάσκες έπεσαν και άλλες παρακαλάμε να πέσουν.</p><p>Να γνωρίσουμε ίσως ξανά , λίγο καλύτερα εκείνους που μας ζέσταναν ενώ είχαν καλυμμένα πρόσωπα.</p><p>Τελικά το μακιγιάζ δεν μπορεί να κρύψει πολλά.</p><p>Ίσως περισσότερο πια με τρομάζει η γύμνια που απέφευγα χρόνια να δω.</p><p>Και όχι με την καλή έννοια. Αυτό άλλωστε δεν κρύβεται.</p><p>Η μάσκα που ξεγελάει με τρομάζει, η χειρουργική μια χαρά έκανε την δουλειά της . Αρκεί να μην την φοράς πιστεύοντας τάχα μου πως δεν καταλαβαίνει ο απέναντι τον μορφασμό σου.</p><p>Και θα έρθει η στιγμή που θα βγει και όσους γνωρίσαμε με μάσκα , δεν θα τους γνωρίζουμε πια.</p><p>Photo via pixabay</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-44153021055498615382022-02-12T20:03:00.003+02:002022-02-12T20:14:12.549+02:00Κούρασε, φτάνει!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjydOd-mkX0M_lRPTGXADQos7674G1VN3d_A9IO6SSTJ0kHgd-GmUz7b2hV2rEhl9jyjSvfm4eJqNyiM8842ZJpeuKeh_IquYb99lUKAlNk-2fGezpaILqxUPWboqv985WE8BU1eTbDBAhAxwZhbacdEPXo1jqq307RHVVmPz4H6J5Iw5L0ZEQY1MZs=s1083" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ftanei" border="0" data-original-height="1083" data-original-width="829" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjydOd-mkX0M_lRPTGXADQos7674G1VN3d_A9IO6SSTJ0kHgd-GmUz7b2hV2rEhl9jyjSvfm4eJqNyiM8842ZJpeuKeh_IquYb99lUKAlNk-2fGezpaILqxUPWboqv985WE8BU1eTbDBAhAxwZhbacdEPXo1jqq307RHVVmPz4H6J5Iw5L0ZEQY1MZs=w245-h320" title="Enough" width="245" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Προχτές το πρωί, σαν την τρελή όπως πάντα.</p><p>Να προλάβω να μαγειρέψω, να μαζέψω τον χαμό, να ταισω παιδιά, να πάω σούπερ μάρκετ,να δουλέψω, να να να να βγει η μέρα!</p><p>"Ζωή είναι θα περάσει" μου είπαν μια φορά και μου φάνηκε τόσο άσχημο...αλλά κάπως έτσι νιώθω ορισμένες φορές.</p><p>Μετά από ένα περιστατικό, η όψη της τρελής, πέρασε σε όψη τρελής με νεύρα και ίσως μιας θλίψης δεν ξέρω.</p><p>Τότε με ρώτησε ο γιος μου...</p><p>-Μαμά γιατί είσαι έτσι; </p><p>-Πώς;</p><p>-Να κάπως δεν ξέρω, πάντως καλά δεν φαίνεσαι!</p><p>Και είχε δίκιο!</p><p>Ούτε φαίνομαι, ούτε είμαι καλά ,σκέφτηκα από μέσα μου.</p><p>Και ποιος είναι καλά;</p><p>Νωρίτερα είχα συνειδητοποιήσει πως όλο αυτό που άλλαξε την ζωή μας, μπήκε σε τροχιά που κρατάει πια πάνω από δύο χρόνια.</p><p>Το κατάλαβα όταν πήγα να επιστρέψω ένα προϊόν που χάλασε, αλλά είχε εγγύηση δύο χρόνια.</p><p>Ήμουν σίγουρη πως πέρασαν μήνες .</p><p>Πήγα χωρίς να κοιτάξω καν την απόδειξη.</p><p>Όμως πέρασαν δύο χρόνια και βάλε.</p><p>Δύο χρόνια τώρα που περιμένουμε.</p><p>Τι δεν ξέρω.</p><p>Δύο χρόνια που έγιναν τόσα πολλά και τελειωμό δεν έχουν .</p><p>Πλέον νιώθω πως όλα έχουν εκτροχιαστεί.</p><p>Σαν ένα τρένο που έφυγε από τις ράγες του και δεν ξέρει που πάει.</p><p>Ένας μόνιμος χαμός.</p><p>Στο σπίτι, έξω, στις σκέψεις, στις σχέσεις, στις μέρες και τις νύχτες μας.</p><p>Τα παιδιά πλέον δεν έχουν γραμμή, πολλά όρια χάθηκαν με τις καραντίνες και θαρρείς πως δεν επέστρεψαν ποτέ.</p><p>Δεν ακούνε, δεν διαβάζουν, δεν έχουν όρια ,δεν βγαίνουν, δεν έχουν επαφές, δεν ζουν σαν παιδιά.</p><p>Δεν φέρονται σαν παιδιά. </p><p>Η λίστα ατελείωτη.</p><p><br /></p><p>Οι γονείς προσπαθούν να καλύψουν την τρέλα, μένοντας ήρεμοι, λέμε τώρα...</p><p> Προσπαθούν να μεγαλώσουν παιδιά μέσα σε ένα χάος με όση δύναμη τους επέμεινε.</p><p>Και μέσα σε αυτό βάλε και πληθώρα πληροφοριών, βάλε αρκετή παραπληροφόρηση και βάλε και το γεγονός ότι πλέον δεν ξέρουμε οι ίδιοι τι μας γίνεται!</p><p>Μονάχα συμφωνούμε πως τίποτα δεν πάει καλά!</p><p>Μα πλέον οι αντοχές λιγόστεψαν, είμαστε πιο ευέξαπτοι, είμαστε κουρασμένοι!</p><p>Μέσα σε όλο το χάος, είναι άθλος να διατηρεί κάποιος ισορροπίες.</p><p>Σε μια εποχή που απαιτεί να είσαι πιο παρόν από ποτέ.</p><p>Παρόν σε όλα.</p><p>Την απομόνωση, στα παιδιά, στον σύντροφο, σε γονείς, σε φίλους σε αδέρφια.</p><p>Και όμως είσαι παρόν σε μια μοναξιά και μια θλίψη.</p><p>Και αυτά τα παιδιά μαζί με μας κάτι έχουν πάθει.</p><p>Νιώθω ίσως πιο αποτυχημένη μαμά από ποτέ.</p><p>Και τα μέτωπα δεν είναι μόνο στο σπίτι του καθενός.</p><p>Όλο αυτό το διάστημα όλα δοκιμάστηκαν.</p><p>Σχέσεις φιλικές και μη.</p><p>Και στην διαδρομή αυτοί αρκετοί που χάθηκαν.</p><p>Άνθρωποι χωρίστηκαν σε στρατόπεδα.</p><p>Έξω ο κόσμος είναι θλιμμένος, τρελάμενος, μόνος.</p><p> Κόσμος που αν συναντηθεί το βλέμμα σας, καταλαβαίνεις πολλά και ας καλύπτεται από μάσκες.</p><p>Ζούμε σε παράλληλες ζωές, όμως όλοι λένε πλέον το ίδιο πράγμα.</p><p>Δεν είμαι καλά!</p><p>Η ακρίβεια, η ανάγκες που συνεχώς μεγαλώνουν,όλα όσα γενικά συμβαίνουν, κάνουν το κεφάλι μου να μην ξέρει πως να το διαχειριστεί .</p><p>Πουρές όλα μέσα, χωρίς συστατικά .</p><p>Έτσι πρέπει πλέον να είμαστε όλοι.</p><p>Άλλοι λίγο πιο πολύ ,άλλοι λιγότερο.</p><p>Και απο το πρωί μέχρι το βράδυ ένας αγώνας επιβίωσης.</p><p>Ένας αγώνας με αρκετές νέες προσθήκες στα δεδομένα της μετά κοβιντ εποχής.</p><p>Που άλλαξε ακόμα και τον τρόπο που σκεφτόμασταν, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, τον τρόπο που πλέον ζούμε.</p><p>Η νέα μας ζωή περιέχει μοναξιά και τρέλα.</p><p>Περιέχει φόβο , και γεγονότα που σε ταράζουν .</p><p>Διχόνοια, πληροφορίες που απροσανατολίζουν τις σκέψεις, με αποτέλεσμα να γυρνάει το μυαλό συνεχώς σε ένα φαύλο κύκλο.</p><p>Και πλέον πολλές φορές αναρωτιέμαι αν έχουμε ακόμα νοημοσύνη. Αν μας έχει μείνει σωστή κρίση σκέψη.</p><p>Αν ακόμα μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα.</p><p>Αν κάθε τι που ακούμε έχει και έναν σκοπό από πίσω.</p><p> Δεν ξέρω χάος.</p><p>Σημειώστε Χ ούτε εκεί έχω απαντήσεις.</p><p>Πλέον δεν υπάρχει άνθρωπος που να λέει είμαι καλά και να το εννοεί.</p><p>Δεν συνάντησα πρόσφατα κανέναν!</p><p>Ναι σαφώς είμαστε υγιείς και αυτό είναι το βασικότερο , αλλά το πρωί από την ώρα που ξυπνάς μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου το βράδυ, περνάνε από το μυαλό ατελείωτες σκέψεις.</p><p>Σαν μπλέντερ σε μια συνεχή λειτουργία.</p><p>Ατελείωτες υποχρεώσεις, και λίγη ελπίδα πουθενά. </p><p>Και όλα απαιτούν από σένα κάτι ακόμα.</p><p>Ο φουσκωμένος λογαριασμός ρεύματος.</p><p>Το σούπερ μάρκετ.</p><p>Τα παιδιά,</p><p> τα θέλω σου,</p><p> οι ανάγκες σου.</p><p>Η κοινωνική ζωή που τείνει να γίνει ανάμνηση.</p><p>Ο χρόνος για σένα μηδενικός.</p><p>Χρόνος να δεις τον σύντροφό σου σχεδόν ανύπαρκτος.</p><p>Άσε που σε ένα σαββατοκύριακο δεν φτάνει να τα κάνεις όλα.</p><p>Και ποια είναι αυτά που θέλεις να κάνεις;</p><p>Γιατί έχουν πλέον τα σαββατοκύριακα αξία;</p><p>Και τι αξίζει πλέον;</p><p>Και ξέρουμε καλά πως ότι αξίζει δεν αγοράζεται.</p><p>Όπως .και απρόσμενη αγκαλιά</p><p>Το σ αγαπώ της αδελφής μου κλείνοντας το τηλέφωνο.</p><p>Σε ένα είμαι δίπλα σου, θα τά καταφέρουμε!</p><p>Σε ένα βλέμμα που δίνει λίγη δύναμη, λίγη γαλήνη, λίγη ελπίδα.</p><p>Και στο γεγονός ότι στέκεις ακόμα όρθιος.</p><p>Με τις αντοχές σου να έχουν τελειώσει εδώ και καιρό.</p><p>Όμως υπάρχουν ακόμα εκείνα τα όμορφα που σε κρατάνε ζωντανό.</p><p>Ζωντανό στο μέσα σου, την ελπίδα, τις επιθυμίες, τα όνειρα.</p><p>Όλα είναι επιλογές, όμως αλλάξαμε.</p><p>Και οι άνθρωποι πλέον δεν είναι καλά .</p><p>Δεν αντέχουν. Κουράστηκαν!</p><p>Δεν είμαι καλά και ας ξέρω ότι έχω τα πάντα!</p><p>Έχω όσα θέλω.</p><p>Παρόλα αυτά δεν είμαι καλά, μέσα μου.</p><p>Έξω μου. Δεν έχω άλλες αντοχές.</p><p>Και δεν πιάνει πάντα το κόλπο εστιάζοντας στα θετικά.</p><p>Κάποιες φορές είμαι απλά ειλικρινής με τον εαυτό μου.</p><p>Κουράστηκα</p><p>Και στο τέλος του χειμώνα είναι μεγάλο το βάρος στις πλάτες μου.</p><p>Κούρασε, φτάνει!</p><p>Ίσως η άνοιξη φέρει και πάλι λίγη ελπίδα, και σήμερα για πρώτη φορά έξω μύρισε άνοιξη!</p><p><br /></p><p>Photo by pixabay</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-92078852878392919422022-01-19T21:27:00.001+02:002022-01-19T21:27:13.792+02:00Το μανιπουλάρισμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgzOldtC2Eiigp4qdbCPbhd7JRbg4-iWD24P7uCBISShLtcFRrVWiFTRdvkQ_dNKT4eUGGbaWZvBvHdsbDVhT7F0GN645mcOiJyw5wZq-o9lfmE_So56AkSi4ouNWC62LTiZH9IZYHuTtLpoGKmpSDGpx1EdVzcpV5egYCy8Gwps5pnWIRTl_V8PB0w=s954" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="661" data-original-width="954" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgzOldtC2Eiigp4qdbCPbhd7JRbg4-iWD24P7uCBISShLtcFRrVWiFTRdvkQ_dNKT4eUGGbaWZvBvHdsbDVhT7F0GN645mcOiJyw5wZq-o9lfmE_So56AkSi4ouNWC62LTiZH9IZYHuTtLpoGKmpSDGpx1EdVzcpV5egYCy8Gwps5pnWIRTl_V8PB0w=w320-h222" title="manipulate" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Ολοένα και περισσότερο τα σημερινά παιδιά τείνουν όπως πάντα να ακολουθούν τις τάσεις της εποχής.</div><div>Μιας εποχής που μόνο για τα παιδιά δεν είναι.</div><div>Εδώ είναι σε σύγχιση οι ενήλικες!</div><div>Μια εποχή που είναι γεμάτη από λάθος πρότυπα.</div><div>Φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά να παίξουν, να πάνε σχολείο, να συναναστρέφονται με κόσμο.</div><div>Και τα αφήσαμε στο αχανές διαδίκτυο.</div><div>PlayStation, Τραπ μουσική, λαμπερά προφίλ και ινφλουενσερ που πλασάρουν το τίποτα!</div><div>Σε μια κοινωνία που συνεχώς αλλάζει, μια κοινωνία που πέτυχε να καταρρίψει αξίες, να αλλοιώσει ήθη, έθιμα.</div><div>Μια κοινωνία που μας δείχνει ολο ένα περισσότερο, τον δρόμο προς την αποτυχία.</div><div>Τον δρόμο του τάχα πλούτου, του φαίνεσθαι, του παραμυθίου με λαμπερούς πρωταγωνιστές! </div><div><div>Υπάρχει κάτι που αν δεν το προσέξουμε σήμερα, θα βγάλει τα προβλήματα του αύριο.</div><div>Και το σήμερα έχει ήδη πολλά προβλήματα!</div><div>Και αν σήμερα κάποιος δεν επέμβει, πιθανόν οι συνέπειες θα είναι ένα ντόμινο , που θα παρασύρουν στον βούρκο , αυτό που σήμερα για μας είναι το πιο πολύτιμο, τα παιδιά μας !</div><div>Η μουσική βιομηχανία, βρίσκεται στα κατώτερα επιτρεπτά όρια.</div><div>Υπάρχει μια μουσική, που χαρακτηρίζεται ως Τραπ.</div><div>Προσωπικά δεν την θεωρώ μουσική , αλλά δυστυχώς η σημερινή νεολαία και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά , σιγοτραγουδούν "τραγούδια" γεμάτα σεξισμό, ναρκωτικά και βία, γυμνό .</div><div>Τρέφοντας έτσι λίγο ακόμα την πατριαρχία.</div><div>Ακούγοντας την λοιπόν, και βλέποντας τον εθισμό των πολύ μικρών παιδιών αλλά κυρίως των λίγο μεγαλύτερων, πού νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, βλέπουμε το μέλλον, με ιδανικά πεζοδρομίου.</div><div>Με κόκες πάνω στα τραπέζια, όπλα, γυναίκες σχεδόν γυμνές, έτοιμες να ικανοποιήσουν την ανάγκη του άνδρα.</div><div>Πλούτος, εύκολο χρήμα , στίχοι χωρίς νόημα , χωρίς καν λέξεις να βγάζουν ρίμες.</div><div>Ποντάροντας πάντα σε ήχους που στο αυτί δημιουργούν μια αίσθηση που σε παρασύρει να τραπάρεις μαζί τους! </div><div>Κάνοντας πρότυπο την πουτάνα κ τον πρεζεμπορα μάγκα.</div><div>Αλήθεια τώρα;</div><div>Influencers, YouTubers, καθοδηγούμενοι blogger παρουσιάζουν συνεχώς ένα τίποτα γεμάτο φανταχτερά περιτυλίγματα....</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEilPXmDfXH24nocB8z_nrCAfh5OfSD_iYKTDz4PhS7lkBfz0_mVJmJIl4tZXxmuuzSHG8wWR0U_L-gl3x-GdDQ5gvD_qf-8vbF2m9kn53kIHR8aiZ1uWWAldDBoAWV3sZXCYtLLorSuf4FkR9rxngReGp5BI-h7L348YOOnOrqSoiJQ10lxz58AwdOI=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="influencer" border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEilPXmDfXH24nocB8z_nrCAfh5OfSD_iYKTDz4PhS7lkBfz0_mVJmJIl4tZXxmuuzSHG8wWR0U_L-gl3x-GdDQ5gvD_qf-8vbF2m9kn53kIHR8aiZ1uWWAldDBoAWV3sZXCYtLLorSuf4FkR9rxngReGp5BI-h7L348YOOnOrqSoiJQ10lxz58AwdOI=w320-h214" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Που κορίτσια, αγόρια ολοένα ταυτίζονται μαζί τούς θεωρώντας πως έτσι είναι ζωή!</div><div>Γεμάτη από ύλη, δώρα, και δήθεν.</div><div>Και κάπως έτσι η κουλτούρα του "βιαστή" της ύλης, τα γρήγορα και ακριβά αυτοκίνητα, τα ναρκωτικά , η βία , "οι γκόμενες" τα σκουπίδια τα ίδια, φωλιάζουν στο μυαλό των παιδιών!</div><div>Τελικά μόνο τα fake news βλάπτουν την σημερινή κοινωνία;</div><div>Κατεβαίνουν όλα όσα δεν εξυπηρετούν σκοπούς;</div><div>Διώκεται ο λόγος , κλονίζεται η ελευθερία, την ώρα που η βία, η κακοποίηση, ο βιασμός κάνουν πάρτυ.</div><div>Αναρτήσεις που υποδεικνύουν στην μάνα τι να μάθει τον γιο της, ενώ ταυτόχρονα η γυναίκα βρίζει γυναίκες!</div><div>Και άντρες ψάχνουν ακόμα να βρουν γιατί γυναικοκτονία.</div><div>Τελικά που ακριβώς βρισκόμαστε;;</div><div><br /></div><div>Ινφλουενσερς με εκατομμύρια ακόλουθους ,που θέλουν λίγη από την αίγλη τους.</div><div>Θέλουν εκείνη την ζωή που βλέπουν να περνάει μπροστά από τα timelines τους.</div><div>Ενώ παράλληλα ένα τέτοιο είδος μουσικής ηχεί απο κάθε πιτσιρικά, έχοντας εκατομμύρια views και χιλιάδες σχόλια που γουστάρουν και ταυτίζονται με στίχους όπως.....</div><div><br /></div><div>"Πρώτα βάζω το ρολόι και μετά βάζω γιαλί</div><div>Η κάννη μου τινάζει πριν να κάνεις προσευχή</div><div>Η πουτάνα το συνήθισε και θέλει προσοχή</div><div>Άμα δω πως με προδίδει θα της κόψω το μαλλί</div><div>Κάνω tour σ' όλες τις πόλεις είμαι τίγκα οπλοφορώ"</div><div><br /></div><div>Που είναι το κράτος που θέλει το καλό μας;</div><div>Που αποφασίζει για το μέλλον μας;</div><div>Ένα κράτος που τελικά μήπως έχει ονειρευτεί αυτήν την σάπια κοινωνία;</div><div>Ταυτόχρονα επιτρέπει να βγαίνουν στα ραδιόφωνα, σε φθηνά βίντεο κλιπ, και στο YouTube τέτοιου είδους τραγούδια;</div><div>Μήπως όλο αυτό δεν είναι τυχαίο, σε ένα σαθρό πολιτικό σύστημα.</div><div>Άλλωστε φτιάχνεις μια ωραία κοινωνία με εντελώς λάθος προσανατολισμό.</div><div>Όση παιδεία και να προσπαθήσουμε να δώσουμε, πάντα η τάση της μόδας , το κοινωνικό σύνολο θα παρασέρνει μαζί της ένα μεγάλο κοινό.</div><div>Και αυτό το κοινό σήμερα είναι τα παιδιά μας.</div><div>Είναι κάτι σαν πλύση εγκεφάλου στο μυαλό ενός μικρού παιδιού. </div><div>Μα και μεγαλύτερου επίσης!</div><div>Και όσο και να μην τον αφήνω να έχει τέτοια μουσικά ερεθίσματα, εκείνα θα βρουν τον τρόπο.</div><div>Μόνο και μόνο για να γίνουν αποδεκτά στην δική τους μικρή κοινωνία.</div><div>Θα ακολουθήσουν προφίλ από influencers του τίποτα, θέλοντας να τους μοιάσουν!</div><div><br /></div><div>Παιδιά μεγαλωμένα αντί για πλατείες, σε εφαρμογές κατευθυνόμενες για ένα μέλλον ψεύτικο!</div><div>Ένα μέλλον που ακόμα δεν έχει τιμωρήσει όπως αρμόζει μια γυναικοκτονια, αλλά που δίνει "συμβουλές" μέσω "μουσικής".</div><div>Ένα μέλλον που δίνει σημασία στο περιτύλιγμα, που κατευθύνει, που ξέρει καλά να κρίνει αλλά έχει χάσει καιρό την ουσία.</div><div>Υπάρχει ελπίδα ακόμα, πάντα έτσι πιστεύω.</div><div>Υπάρχει ακόμα νεολαία που δεν ταυτίζεται με τέτοιες απόψεις.</div><div>Υπάρχει ακόμα νεολαία που αντιστέκεται σε αυτόν τον άθλιο κόσμο.</div><div>Υπάρχει ακόμα νεολαία που έχει αξίες, έχει την οπτική να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. </div><div>Και ξέρει πως ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός.</div><div>Όμως υπάρχουν και εκείνοι οι πιτσιρικάδες που θα πιστεύουν πως μπορούν να βγάλουν λεφτά από την πορνεία, την πρέζα και ότι άλλο μπορεί να βγάλει αυτού του είδους η μουσική .<br /></div></div><div>Θα πιστεύουν πως αν η γκόμενα δεν υπακούει μπορεί να ασκήσει πάνω της όποια μορφή βίας θελήσουν.</div><div>Και δεν τα λέω εγώ αλλά κάποιοι στίχοι μιας μουσικής μου υποχρεωτικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει!</div><div>Εσείς γονείς πως αντιμετωπίζεται τις μουσικές επιλογές των παιδιών σας;</div><div>Πώς θα αποτρέψεις από ένα παιδί που ακόμα καλά καλά δεν ξέρει τι είναι γυναίκα μαθαίνει την έκφραση γκόμενα.</div><div>Μια μια κοπέλα που θέλει να γίνει γκόμενα!</div><div>Μια εικονική πραγματικότητα όπου ουδεμία σχέση έχει με τον αληθινό κόσμο!</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Έλα μωρέ μόδα είναι θα περάσει, ή μήπως είναι κάτι πολύ πιο βαθύ;</div><div>Γιατί εγώ αυτό πιστεύω...</div><div>Δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται!</div><div><br /></div><div>photo via pixabay</div>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-55017201207515865732021-12-31T00:05:00.002+02:002021-12-31T00:06:43.656+02:00Ένας παράξενος χρόνος ακόμα.."2021"<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigHwdK0Nvurmeq2dfuseff8HzBN6o5WYasP0cG4ZkMjkgXSAOdBwfqp7kPeCGQMYjw7vMIWROUs23wRCZB8u54SLbBFHqfezUUYX5G-QX8YrMczdYKTBkCI-Sa7KB-vY4l-OoYgLGWYsQ4U2NXRG81U4bKCduUDZdh5ZtV90r7tBsYtrz9H8I4-joL=s4000" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="2021" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigHwdK0Nvurmeq2dfuseff8HzBN6o5WYasP0cG4ZkMjkgXSAOdBwfqp7kPeCGQMYjw7vMIWROUs23wRCZB8u54SLbBFHqfezUUYX5G-QX8YrMczdYKTBkCI-Sa7KB-vY4l-OoYgLGWYsQ4U2NXRG81U4bKCduUDZdh5ZtV90r7tBsYtrz9H8I4-joL=w150-h200" width="150" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Στην εκπνοή του παράξενου αυτού χρόνου, προσπαθώ να κάνω έναν μικρό απολογισμό όπως πάντα.</p><p>Οι σκέψεις μου μπερδεμένες, τα συναισθήματα μου το ίδιο.</p><p>Ένας παράξενος χρόνος ακόμα φτάνει στο τέλος.</p><p>Ενός χρόνος, που έδειξε πολλά πρόσωπα!</p><p>Με στιγμές όμορφες, άσχημες, δύσκολες, στιγμές μοναδικές, στιγμές που άφησαν πότε γλυκιά , πότε ξινή, και πότε πικρή γεύση .</p><p>Ψάχνω να βρώ πόσο άλλαξα, τι έμαθα, τι πήρα, και τι έδωσα.</p><p>Η χρονιά αυτή εύκολη δεν ήταν!</p><p>Όχι μόνο για μένα, πιθανόν για όλους.</p><p>Οι άνθρωποι αλλάξαμε.</p><p>Γίναμε πιο μόνοι.</p><p>Μείναμε πιο μόνοι.</p><p>Άλλοι πάλι πιο ενωμένοι.</p><p>Γεμίσαμε φοβίες.</p><p>Φοβίες, τόσες πολλές, που ξεχάσαμε την ίδια μας την σύσταση.</p><p>Ξεχάσαμε το άγγιγμα. </p><p>Ξεχάσαμε την δια ζώσης επαφή.</p><p>Ξεχάσαμε πρόσωπα.</p><p>Ξεχάσαμε τι σημαίνει ελευθερία.</p><p>Εκείνη την κάποτε δεδομένη. </p><p>Απλή , μα και πλέον τόσο μακρινή. </p><p>Χάσαμε το χαμόγελο, εκείνο που ζεσταίνει ακόμα και τις πιο παγωμένες καρδιές.</p><p>Ξεχάσαμε να στηρίζουμε.</p><p>Ξεχάσαμε να δίνουμε σημασία στην ουσία.</p><p>Η ουσία που χάθηκε στο τίποτα..</p><p>Πίσω από υπέροχα προφίλ, χαρούμενους και τάχα ανθρώπους ευτυχισμένους.</p><p>Πίσω από βιτρίνες και μάσκες, και όχι εκείνες που φοράμε δύο χρόνια τώρα!</p><p>Χάσαμε το νόημα...</p><p>Χάθηκε η ανθρωπιά.</p><p>Χάθηκαν γυναίκες.</p><p>Χάθηκαν άνθρωποι.</p><p>Βιάστηκαν παιδιά.</p><p>Αλλάξανε όλα.</p><p>Συνηθίσαμε το τέρας.</p><p>Σκύψαμε σε όλα το κεφάλι.</p><p>Ανοχή με μηδενικές αντοχές.</p><p>Όλα αυτά αντί να μας κρατήσουν ενωμένους , εμείς επιλέξαμε το διαίρει και βασίλευε.</p><p>Αντί να κοιτάξουμε το δάσος δείξαμε με το δάχτυλο.</p><p>Και ξεχάσαμε να δούμε ότι το δάχτυλο το κουνάμε εμείς οι ίδιοι!</p><p>Αντί να επιδιώξουμε λίγο μαζί, γίναμε ξένοι, ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό.</p><p>Βέβαια πάντα υπάρχει και η άλλη πλευρά.</p><p>Τίποτα δεν είναι μονόπλευρο.</p><p>Μέσα σε όλο αυτό , υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που λέγονται φίλοι. </p><p>Εκείνοι που θα χαρούν στην χαρά σου πρώτα, και έτσι θα καταφέρουν να σταθούν στα πιο δύσκολα.</p><p>Φίλοι αληθινοί, εκείνοι οι λίγοι.</p><p>Άνθρωποι που με ένα χαμόγελο αληθινό , έδωσαν λίγο χρώμα στο γκρίζο.</p><p>Η χρονιά αυτή ένωσε και χώρισε.</p><p>Άνθρωποι που ξεκαθάρισαν τι είναι.</p><p>Αυτή η χρονιά ξεκάθαρα ήταν χειρότερη από την περσινή.</p><p>Όχι μόνο για όσα είχε να φέρει , αλλά για όσα εμείς κρατήσαμε.</p><p>Και τι κρατήσαμε;</p><p>Τι επιλέξαμε;</p><p>Πως γίναμε έτσι;</p><p>Αυτός ο κόσμος δεν μου αρέσει καθόλου.</p><p>Αυτός ο κόσμος ολοένα γίνεται χειρότερος.</p><p>Αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει.</p><p>Και η αλλαγή πάντα ξεκινάει από μέσα μας </p><p>Έτσι και εγώ άλλαξα.</p><p>Για κάποιους απόμακρη, για άλλους σνομπ.</p><p>Για άλλους στον δικό της κόσμο.</p><p>Πολλές ταμπέλες ακόμα. Όμως δεν με πειράζει.</p><p>Είμαι πάντα εγώ, για τους λίγους που με ξέρουν.</p><p>Ονειροπόλα , στον δικό μου μικρό κόσμο.</p><p>Που τελικά χωράνε λίγοι.</p><p>Λίγοι μπορούν να δουν πέρα αυτό που φαίνεται.</p><p>Όμως άλλαξα...</p><p>Άλλαξα γιατί σε πολλά πράγματα πέρασα τα όρια μου.</p><p>Άλλαξα γιατί φώλιασε μέσα μου ο φόβος.</p><p>Έναν διώχνεις , δέκα έρχονται. Έτσι δεν κάνει ο φόβος;</p><p>Άλλαξα γιατί με άλλαξαν οι περιστάσεις.</p><p>Προσπάθησα πολύ όμως να βοηθήσω εκείνο το μικρό κορίτσι μέσα μου , να κρατήσει όσο καλύτερη ισορροπία γίνεται.</p><p>Όχι δεν τα κατάφερα απόλυτα, αλλά προσπάθησα.</p><p>Κάτι βρήκα, κάτι έχασα , όπως πάντα.</p><p>Άφησα ανθρώπους να φύγουν.</p><p>Εκείνοι μου έδειξαν την πόρτα και εγώ την έκλεισα.</p><p>Άφησα ανθρώπους να μπούν. Εκείνοι μου χτύπησαν, και εγώ τους άνοιξα.</p><p>Έδωσα ευκαιρίες, μα και έπαψα να δίνω άλλες.</p><p>Πόνεσα μα βρήκα εμένα.</p><p>Ο άνθρωπος όλα τα μπορεί.</p><p>Αρκεί να βλέπει λίγο παραπέρα από αυτό που φαίνεται.</p><p>Αρκεί να πιστεύει.</p><p>Αρκεί να προσπαθεί.</p><p>Αρκεί να αγαπάει αληθινά.</p><p>Δεν έχω προσδοκίες από το έτος που θα έρθει.</p><p>Δεν ξέρω καν αν έχω προσδοκίες..</p><p>Φοβάμαι, και ο φόβος έγινε μέρος της ζωής μας .</p><p>Έχει μείνει μέσα μου όμως λίγη ελπίδα.</p><p>Ή απλά την κρατάω με το ζόρι, ίσως γιατί την έχω ανάγκη!</p><p>Όσο και αν απογοητεύομαι , θα συνεχίσω να εμπιστεύομαι και να πιστεύω σε ανθρώπους.</p><p>Όσο και αν βρεθώ στο χείλος του γκρεμού θα ανοίξω τα φτερά μου και θα μάθω να πετάω.</p><p>Όσο και αν ραγίσει κάτι , πάνω στις ρωγμές θα φτιάξω σχέδια, μεχρι να καταφέρω ξανά να το κάνω να μου αρέσει.</p><p>Όσο άσχημος και αν γίνεται αυτός ο κόσμος εγώ θα προσπαθώ να κρατήσω ένα χαμόγελο, μια καλή πράξη , μόνο και μόνο για να μπορώ να κοιμάμαι ήρεμη τις νύχτες.</p><p>Όσο αυτός ο κόσμος αλλάζει, εγώ θα προσπαθώ να μένω σταθερή στις αξίες και τις αρχές μου.</p><p>Άλλωστε ξέρω πλέον καλά πως όλες έχουν συνέπειες , και η επιλογές σε κάνουν να ζεις με αυτές!</p><p>Καλή χρονιά κόσμε.</p><p>Με περισσότερη αγάπη.</p><p>Με υγεία γιατί όπως και να το κάνουμε χωρίς αυτό τίποτα δεν έχει καμία αξία!</p><p>Με λιγότερη κακία και κακό.</p><p>Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο για τα παιδιά μας.</p><p>"<span style="font-family: trebuchet;">Επιμένω σε έναν άλλο κόσμο.Τον έχω ονειρευτεί.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet;">Τόσο πολύ έχω σεργιανίσει μέσα του </span></p><p><span style="font-family: trebuchet;">Που είναι αδύνατον να μην υπάρχει."</span></p><p><span style="font-family: trebuchet;">Χρήστος Λάσκαρης</span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-82236898569641816152021-06-25T21:52:00.000+03:002021-06-25T21:52:07.881+03:00Άσπρα καράβια τα όνειρα τους<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhboprjXtG2uDruFN_SKaL9hUbrtxYlQupGlFV1qr_cjaFFlvR9ILMme8Q5CDSlf8g2SqRryYum57bVdThyPNbvLVslODdy6fGgZqlBQU9oWODMGGq5vIp7mGVua-EEhEjzjHanlyori8w/s2048/IMG_20191025_091833.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhboprjXtG2uDruFN_SKaL9hUbrtxYlQupGlFV1qr_cjaFFlvR9ILMme8Q5CDSlf8g2SqRryYum57bVdThyPNbvLVslODdy6fGgZqlBQU9oWODMGGq5vIp7mGVua-EEhEjzjHanlyori8w/s320/IMG_20191025_091833.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><br /><p><br /></p><p>Ο χρόνος τρέχει, και εμείς προσπαθούμε πίσω του να αγγίξουμε στιγμές.</p><p>Ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα, θαρρείς πως δεν θα προλάβουν οι αναμνήσεις να καταγραφούν στην μνήμη.</p><p>Δύσκολη μα και όμορφη η σημερινή ημέρα.</p><p>Ένας μεγάλος κύκλος έκλεισε.</p><p>Ο κύκλος του πολύχρωμου σχολείου.</p><p>Το νηπιαγωγείο! Ο πιο πολύχρωμος κύκλος!</p><p>Και αν μπορούσα να στείλω οπουδήποτε τα παιδιά μου πάλι εκεί θα τα πήγαινα! Στο συγκεκριμένο.</p><p>Στην κύρια Έλλη και την κυρία Γιούλη!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD6tl9t7VdredFcuRg7uO49kNs_QqIDYDaLszU5Tf4ZeT2mcAMH5J85FKooriyrbLAwFcVJriYqRFxFSj47YsZ1ps9xlXM2zXlvcomMK7NCSEnPHUlhlMdpi_4JlpyR4joJ9HvoAxOOjw/s2048/IMG_20210625_090025.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD6tl9t7VdredFcuRg7uO49kNs_QqIDYDaLszU5Tf4ZeT2mcAMH5J85FKooriyrbLAwFcVJriYqRFxFSj47YsZ1ps9xlXM2zXlvcomMK7NCSEnPHUlhlMdpi_4JlpyR4joJ9HvoAxOOjw/s320/IMG_20210625_090025.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Στην νηπιαγωγείο που μόνο πολύχρωμες γνώσεις και χαρές είχε να δώσει.</p><p>Στο νηπιαγωγείο που βγάζει στην επιφάνεια τα αισθήματα! </p><p>Βοηθάει και αναπτύσσει την κριτική σκέψη.</p><p>Διαδραστικά μαθαίνει στα παιδιά να εκφράζουν σκέψεις, φόβους, χαρές, συναισθήματα.</p><p>Θυμάμαι όταν ακόμα δεν είχε κλείσει τον πρώτο του χρόνο ο μικρός, και κρεμόταν σαν πολύτιμο στολίδι πάνω στο μάρσιπο. </p><p>Τότε ήταν που ο μεγάλος τελείωνε το νηπιαγωγείο.</p><p>Δεν έκλαψα πολύ, γιατί ήξερα πως θα ζήσω ξανά στιγμές εκεί.</p><p>Θα ζήσει στιγμές εκεί.</p><p> Και περίμενα πως και πως να έρθει η στιγμή, το μικρό μας να φοιτήσει στο νηπιαγωγείο της καρδιάς μας!</p><p> Στο καλύτερο σχολείο του κόσμου που λέει ο μεγάλος... ακόμα και σήμερα!</p><p>Και σήμερα αποφοίτησε από εκεί .</p><p>Δύο χρονιές , παράξενες , δεν ήταν έτσι όπως της περίμενα.</p><p>Κανείς δεν περίμενε να είναι έτσι.</p><p>Η πανδημία, το κλείσιμο, η τηλεκπαίδευση, η έλλειψη της δια ζώσης επαφής ,ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά δύο σχολικών σεζόν.</p><p>Και όμως, τα παιδιά σήμερα αποχαιρέτισαν, γεμάτα γνώσεις, εικόνες, μνήμες, το βασικότερο τους σκαλί!</p><p>Σήμερα αποχαιρέτησαν τον πιο γλυκό κύκλο της ζωής τούς. </p><p>Τον τρυφερό αυτό κόσμο που μόνο ένα νήπιο βλέπει με τα δικά του ξεχωριστά μάτια!</p><p>Μια μικρή κοινωνία γεμάτη παιδικές φωνουλες.</p><p>Γεμάτο τραγούδια, γεμάτο από νερομπογιές, και ψαλίδια.</p><p>Κατασκευές και παραμύθια.</p><p>Δράσεις , φιλίες, και παιχνίδια.</p><p>Σήμερα ένας κόμπος με σφίγγει γύρω από τον λαιμό μου.</p><p>Δεν με αφήνει να μιλήσω .</p><p>Τα μαύρα γυαλιά κρύβουν δάκρυα και η μάσκα την έκφραση.</p><p>Εγώ και σήμερα χρησιμοποίησα την μάσκα μου για να κρυφτώ.</p><p>Για να κρύψω δάκρυα συγκίνησης.</p><p>Δάκρυα για το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!</p><p>Γιατί εκείνος θέλω να θυμάται πως σήμερα είναι μια σπουδαία μέρα.</p><p>Μια αλλαγή, μια μετάβαση, ένα ακόμα άλμα.</p><p>Εγώ πάλι ξέρω πως το δημοτικό είναι μια ανοιχτή θάλασσα και θα πέσει χωρίς μπρατσακια πια.</p><p>Τα παιδιά μου είναι πολύ τυχερά.</p><p>Έτυχαν τις καλύτερες δασκάλες.</p><p>Έτσι θα έπρεπε να είναι η εκπαίδευση.</p><p>Έτσι θα έπρεπε να είναι οι δάσκαλοι!</p><p>Σήμερα ένας κύκλος έκλεισε.</p><p>Ένας πολύχρωμος κύκλος.</p><p>Τα χρόνια της αθωότητας τελειώνουν κάπου εκεί.</p><p>έτσι πιστεύω.....</p><p>Έτσι το βίωσα τουλάχιστον με τον μεγάλο μου γιό.</p><p>Αν και τους παρακαλάω συχνά να κρατήσουν εκείνο το παιδί μέσα τους.</p><p>Να το θρέφουν με πολύχρωμα όνειρα.</p><p>Με αγάπη που δεν ζυγίσει. Παρά μόνο μοιράζεται. Η αγάπη που είναι το πιο σπουδαίο όπλο και το κουβαλάμε όλοι όπως λέει ο μικρός!</p><p>Να θρέφουν το παιδί μέσα τους και να μην το αφήσουν να χαθεί στην ζούγκλα.</p><p>Άσπρα καράβια τα όνειρα μας ....</p><p>Αυτό τραγούδησαν τα παιδιά λίγο πριν περάσουν το κατώφλι του νηπιαγωγείου.</p><p>Και εύχομαι ολόψυχα τα καράβια σας να σας ταξιδέψουν και να γεμίσουν τις ζωές σας όνειρα.</p><p>Σαν τις πολύχρωμες ζωγραφιές που κάνατε στο νηπιαγωγείο.</p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-78497817172131310772021-06-18T14:49:00.003+03:002021-06-18T21:39:58.127+03:00Ξύπνα κόσμε, για να μην ξανά λείψει καμία από μας.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6yDazwzW207yLmnNB4oXgCJeXbq9XfaM4fAq4QpRTPuSFe4xNETP14PBf8rl3Jq-6UEEEtUUH21fHDwAKdNk2o5gcBGItI1myi2-T6G243XXjdmmXtfCkx_YUg-uyY9E0FFPPIcNdmt0/s720/FB_IMG_1624015765497.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Karolain" border="0" data-original-height="705" data-original-width="720" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6yDazwzW207yLmnNB4oXgCJeXbq9XfaM4fAq4QpRTPuSFe4xNETP14PBf8rl3Jq-6UEEEtUUH21fHDwAKdNk2o5gcBGItI1myi2-T6G243XXjdmmXtfCkx_YUg-uyY9E0FFPPIcNdmt0/w320-h313/FB_IMG_1624015765497.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p> Η σάπια αυτή κοινωνία μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει την φορεσιά της;</p><p>Μήπως ήρθε για ώρα να πετάξουμε από πάνω μας τα στερεότυπα που γαλούχησαν γενιές. </p><p>Που έκλεισαν μυαλά, που γέννησαν τέρατα </p><p>Μια κοινωνία στην οποία φτιάχνουν παρωπιδες. </p><p>Γεννούν δολοφόνους.</p><p>Από χτες όλοι μας νιώθουμε τα ίδια.</p><p>Και δεν ξέρω τι σοκάρει περισσότερο.</p><p>Το γεγονός ότι κανείς δεν μίλησε όταν ένα κοριτσάκι έμπλεξε με έναν άνδρα;</p><p>Το γεγονός ότι τα παραμύθια δεν έχουν πάντα αίσιο τέλος;</p><p>Το γεγονός ότι ο δράκος μένει μαζί μας;</p><p>Το γεγονός ότι ενώ όλοι , λίγο πολύ το σκεφτήκαμε , δεν θέλαμε ταυτόχρονα μας το πιστέψουμε.</p><p>Η κοινωνία αυτή σαπίζει ολο ένα και περισσότερο.</p><p>Η κοινωνία αυτήν βρωμάει πατριαρχία.</p><p>Βρωμάει από ταμπέλες.</p><p>Βρωμάει καθώς ψάχνει κατηγορίες για το θύμα.</p><p>Η κοινωνία αυτή απέτυχε.</p><p>Δεν είναι ικανή να προστατέψει την γυναίκα και τα δικαιώματα της. </p><p>Να προστατέψει την ίδια την ζωή.</p><p>Την ζωή με επιλογές.</p><p>Την ζωή με σεβασμό στο όχι δεν θέλω.</p><p>Την ζωή που δεν σου ανήκει.</p><p>Δεν είναι ικανή να δικάσει τον ένοχο ώστε να μην υπάρξει επόμενος.</p><p>Αυτή η κοινωνία ξέρει μόνο να κρίνει.</p><p>Τον μαύρο, τον άσπρο, τον κίτρινο, τον εργάτη.</p><p>Ξέρει να θαμπώνεται από το "καλό παιδί"</p><p>Τον πετυχημένο επαγγελματία, τον όμορφο.</p><p>Η κοινωνία αυτή κρίνει την τρίχα μα αδιαφορεί για την ψυχή .</p><p>Κλείνει τα μάτια της στην κακοποίηση.</p><p>Κλείνει τα μάτια της έκκληση για βοήθεια.</p><p>Κλείνει τα ματια , τα αυτιά της αλλά ανοίγει το στόμα για κρίνει.</p><p>Η κοινωνία αυτή φτιάχνει στρατιές ανθρώπων του εγώ. </p><p>Η κοινωνία αυτή απέτυχε και πρέπει να αλλάξει τώρα!</p><p>Για τις κόρες μας</p><p>Τις αδερφές μας</p><p>Της μανάδες μας </p><p>Για μας τις ίδιες</p><p><br /></p><p>Η κοινωνία αυτή που κρίνει τις τάχα φεμινίστριες.</p><p>Κατηγορεί την γυναίκα που προκαλεί.</p><p>Που δεν πρόλαβε να φύγει.</p><p>Που πιέζεται.</p><p>Που ξεσπά.</p><p>Που δεν θέλει να είναι απλά μια μηχανή αναπαραγωγής.</p><p>Που λέει όχι </p><p>Που φοβάται</p><p>Που φωνάζει πως ο κόσμος αυτός δεν της αξίζει.</p><p>Όσες είμαστε εδώ δεν πρέπει να αφήσουμε ξανά να απουσιάσει καμία από το χέρι κανενός.</p><p>Είμαστε θυμωμένες. Είμαστε ένα , είμαστε όλες μαζί για έναν σκοπό .</p><p> Να μην ξανα λείψει καμία!</p><p>Όσες είμαστε εδώ πρέπει να σώσουμε τις κόρες μας </p><p>Πρέπει να μάθουμε τους γιους μας τι θα πει σεβασμός και αγάπη.</p><p>Τι θα πει όρια και τι θα πει ανδρισμός .</p><p>Πρέπει να παλέψουμε να αλλάξει αυτος ο σάπιος κόσμος.</p><p>Ένας κόσμος όπου μια στις 3 γυναίκες κακοποιούνται!</p><p>Μια στις τρεις!</p><p>Ξύπνα κόσμε.</p><p>Ξύπνα και σώσε τις κόρες σου </p><p>Για την Ελένη, για την Καρολάιν για όποια λείπει επειδή κάποιος δεν έμαθε να σέβεται το όχι.</p><p>Επειδή κάποιος δεν έμαθε πως δεν του ανήκεις λες και είσαι ένα από τα αυτοκίνητα που μπορεί να αγοράσει.</p><p>Λείπει επειδή κάποιος μέσα στον ναρκισσισμό του θεώρησε πως τα για πάντα μαζί είναι το τέλος ενός στημένου παραμυθιού γεμάτο δράκους!</p><p>Μείνε ήσυχη Καρολάιν είμαστε εμείς εδώ και θα παλέψουμε να προστατέψουμε την κόρη σου .</p><p>Τις κόρες που δεν έχουμε.</p><p>Για το κορίτσι μέσα μας, για να μην φοβάται πια</p><p>Και είμαστε πιο θυμωμένες από ποτέ.</p><p>Πιο ενωμένες από ποτέ .</p><p>Με έναν σκοπό να μην ξανά λείψει καμία....</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-49258284786799111632021-03-22T17:34:00.004+02:002021-03-22T17:39:01.227+02:00Η τηλεκπαίδευση βλάπτει σοβαρά την υγεία.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1S4J3cvteb0ajZypXgnsqvECTs3V9YDAaWfynKhxZJSPVWXmFgBkmz8ETcUlwMryqWaKbxd_eqGzorr5lvmCLmXexexjQkNtmq3Epa55Tg6AycWMpkbiFggmk0qebWIR2W-7Ony5jwTI/s640/5643687_S.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Tilekpaideusi" border="0" data-original-height="544" data-original-width="640" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1S4J3cvteb0ajZypXgnsqvECTs3V9YDAaWfynKhxZJSPVWXmFgBkmz8ETcUlwMryqWaKbxd_eqGzorr5lvmCLmXexexjQkNtmq3Epa55Tg6AycWMpkbiFggmk0qebWIR2W-7Ony5jwTI/w320-h272/5643687_S.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Μετά από τόσους μήνες ένα έχω καταλάβει η τηλεκπαίδευση βλάπτει σοβαρά την υγεία μας!Την σωματική και την ψυχική. Των παιδιών και των γονιών ταυτόχρονα. Την υγεία στην σχέση μεταξύ παιδιών και γονέων.</p><p>"Νους υγιής εν σώματι υγιή" πια δεν υπάρχει..</p><p>Αφού ο νους πλέον κολλάει σαν γραμμή ίντερνετ χωρίς αναβάθμιση. Και τα σώμα καθισμένα συνεχώς σε καρέκλες, καναπέδες, κρεβάτια.</p><p>Χρόνια παλεύαμε να κρατήσουμε μακριά τα παιδιά από τις οθόνες. Χρόνια μαλλιάσε η γλώσσα μας να λέμε ξανά και ξανά πως η οθόνη βλάπτει. Χρόνια φώναζαν οι ειδικοί. Μάξιμουμ μια ώρα!Και τώρα στην καλύτερη μια ώρα δεν είναι μπροστά από οθόνες!</p><p>Αγγλικά, γαλλικά ,ιταλικά, μελέτη, τηλεκπαίδευση.</p><p>Ύστερα να παίξουν λίγο με τους φίλους τους. Playstation, να μπουν Instagram, Skype, λίγη επαφή βιντεοκλήση, μηνύματα.</p><p>Ο γονιός σε ρόλο δασκάλου, γιατί βλέπεις ένα πεντάχρονο δεν μπορεί να κάνει κατασκευές μόνο του. Και θα σε χρειαστεί δίπλα του, για να κόψει, να διαβάσει, να βρει όλα τα πράγματα του ,που δεν είναι σε ένα σημείο, διότι στο γραφείο του κάνει μάθημα ο αδερφός του.</p><p>Επίσης δεν μπορεί πια να κάτσει ακίνητο μπροστά από μια οθόνη . Σε μια οθόνη όπου περιμένει 25 τουλάχιστον παιδιά να μιλήσουν, να ρωτήσουν να χαιρετήσουν τα υπόλοιπα παιδιά.</p><p>Και ύστερα ξεκινάνε....</p><p>Μαμααααα</p><p>Μαμά δεν ακούω, μαμά με πέταξε έξω, μαμά το ίντερνετ σέρνεται. Μαμά με ενοχλούν τα παιδιά που φωνάζουν δεν ακούω.</p><p>Μαμά πες του κάτι.</p><p>Μαμά φτιάξε μου κάτι να φάω </p><p>Μαμά τελειώνει η μπαταρία</p><p>Μαμά βοήθησε με ...</p><p>Μαμά βαριέμαι...</p><p>Μαμά εσύ δεν έλεγες δεν κάνει τόση οθόνη, και τώρα πρέπει να κάθομαι με το ζόρι ;</p><p>Και η μαμά όλη μέρα....</p><p>Βγες από το YouTube, και συγκεντρώσου στο μάθημα...</p><p>Μην παίζεις την ώρα του μαθήματος...</p><p>Τώρα θα στείλεις μήνυμα στον συμμαθητή σου;;</p><p>Πάλι πείνας;</p><p>Μην χοροπηδάς παιδί μου.</p><p>Κάτσε καλά να φαίνεσαι.</p><p>Άνοιξε την κάμερα...</p><p>Κλείσε τον ήχο...</p><p>Έστειλες τα μαθήματα σου;</p><p>Διάβασες;</p><p>Άσε κάτω το κινητό.</p><p>Φτάνει με το playstation.</p><p>Φτάνει με τα βιντεάκια..</p><p>Φτάνει με όλα πια! Φτάνει!</p><p>Παιδιά που όλη μέρα τρώνε.</p><p>Όλη μέρα κάθονται για όλα μπροστά από οθόνες.</p><p>Μανάδες που κάνουν αγώνα δρόμου να προλάβουν να μαζέψουν, να μαγειρέψουν, να ταισουν , να συνδεθούν, να αφήσουν μετά τα πάντα για να γίνουν δασκάλες δίπλα στα νήπια και τα προνήπια. Και είναι μεσημέρι και οι ρυθμοί δεν χαλαρώνουν.</p><p>Και μανάδες "εχθροί" στα μεγαλύτερα παιδιά. Βλέπεις προεφηβεία, αντιμιλάνε, έχουν άποψη,και λόγο σε μια καταπιεσμένη καθημερινότητα που άλλαξε τελείως Ρότα.</p><p>Παιδιά που έχουν ξεχάσει να αθλούνται, μιας και όλες οι δραστηριότητες είναι κλειστές δεν θυμάμαι από ποτέ! </p><p>Δεν ξέρουν να επικοινωνούν χωρίς να χρησιμοποιούν την γλώσσα του Fortnite. Δεν ακούνε, δεν ζούν, δεν έχουν όνειρα, δεν έχουν στόχο, δεν έχουν κίνητρο για τίποτα.</p><p>Παιδιά που δεν προλαβαίνουν ,ούτε βόλτα να πάνε λόγο απαιτήσεων των μαθημάτων!</p><p>Λόγο καθημερινότητας, απαγόρευσης κυκλοφορίας, απαγόρευση μετακίνησης σε άλλον δήμο, βουνά τέλος , θάλασσα τέλος , παιδική χαρά τέλος και πάει λέγοντας.</p><p>Παιδιά που ξέχασαν πως κάποτε ανυπομονούσαν να αθλούνται. Ανυπομονούσαν να βγουν έξω.</p><p>Παιδιά που κοιμόντουσαν νωρίς. Που είχαν ένα πρόγραμμα. Ας δεχτούμε οτι είναι ευθύνη του γονιού το πρόγραμμα.</p><p>Προσωπικά έχω παραιτηθεί από κάθε πρόγραμμα.</p><p>Έχω κουραστεί, να τρέχω σε μια μάταια προσπάθεια να περισσέψει λίγος χρόνος, να προλάβουν το φως του ήλιου, κάνοντας έστω μια βόλτα με τα πόδια.</p><p>Ποδήλατα που πλέον δεν θέλουν καν να δουν.</p><p>Δραστηριότητες που έχουν ξεχάσει.</p><p>Ύπνος που η φυσιολογική ώρα για παιδιά έχει πάει περίπατο..</p><p>Νιώθω ότι δεν έχω ψυχικό απόθεμα.</p><p>Βλέπω τα παιδιά μου κολλημένα σε οθόνες.</p><p>Και όταν προσπαθώ να βάλω το οποίο πρόγραμμα, ακουω σωστά να λένε ναι αλλά μάθημα που κάνουμε;;; Σε οθόνη δεν είναι;;;</p><p>-Ναι αλλά είναι μάθημα παιδί μου.</p><p>-Ναι αλλά σε οθόνη!</p><p>Παιδιά που ψάχνουν συνεχής τροφή νομίζοντας πως έτσι θα γεμίσουν κενά.Τρώνε από βαρεμάρα!</p><p>Παιδιά που πλέον δεν έχουν αντοχές να τρέξουν.</p><p>Παιδιά σε απομόνωση , παιδιά σε γυάλα.</p><p>Μαμάδες που δεν έχουν άλλες αντοχές ,και χωρίς αντοχές, απλά η ζωή κυλάει.</p><p>Μέρα είναι θα περάσει.</p><p>Με άψογη λειτουργικότητα όλα είναι έτοιμα. Να προλάβουν το φαγητό. Να πληρώσουν τα αγγλικά, να φτιάξουν ένα κέικ όμως χωρίς πολύ ζάχαρη, βλέπεις τώρα τελευταία πάχυνε λίγο το παιδί.</p><p>Να απλώσεις τα ρούχα, να μαζέψεις ξανά, να βάλεις μια τάξη, να να να .....</p><p>Μανάδες που αδειάζουν τον πόνο τους η μία στην άλλη. Μαμάδες χωρίς ψυχική διάθεση....χωρίς άλλα αποθέματα.</p><p>"Το τηλέφωνο χτυπάει..."</p><p>-Τι κάνεις;</p><p>-Εδώ παλεύω να προλάβω να μπουν για μάθημα.</p><p>-Άστα ξέρω ξέρω και εγώ τα ίδια.</p><p>-Υπομονή...</p><p>-Δεν την παλεύω...</p><p>-Και τι να κάνουμε;;;</p><p>-Καλό κουράγιο θα τα πούμε γεια.</p><p>Τουτττ</p><p>Η τηλεκπαίδευση βλάπτει σοβαρά την υγεία μας. Και ήρθε για να μείνει δυστυχώς.</p><p>Θα χιονίζει; Τηλεκπαίδευση. Θα έχει κακοκαιρία τηλεκπαίδευση.</p><p>Η τηλεκπαίδευση έχει γκρεμίσει κάθε τοίχο που είχε απομείνει.</p><p>Όχι, δεν αναφέρομαι στην δουλειά που κάνουν οι δάσκαλοι η οποία είναι εκπληκτική. Όχι, δεν αναφέρομαι στην προσπάθειά μιας δασκάλας, και μαμάς ταυτόχρονα που έχει να φέρει βόλτα το δικό της σπίτι, και τα δικά της παιδιά αλλά και τα υπόλοιπα 25!</p><p>Όχι, δεν έχω λύση να προτείνω.</p><p>Όχι, δεν την παλεύω άλλο.</p><p>Ναι η τηλεκπαίδευση βλάπτει σοβαρά την υγεία της οικογένειας, και μιας ολόκληρης κοινωνίας.</p><p>Δεν αναφέρομαι στην προσπάθειά των παιδιών να προσαρμόζονται άψογα σε όλες τις απαιτήσεις της πανδημίας εποχής. Δεν μειώνω κανέναν δάσκαλο για όσα προσπαθεί. Αναφέρομαι όμως σε όλα τα βλαβερά της αποτελέσματα!</p><p>Το αποτελέσματα των Οικογενειών στα πρόθυρα νευρικής κρίσης κρατώντας ένα κινητό σε κάθε χέρι, με 100αρι ίντερνετ χωρίς απόδοση...</p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-72950203582804965772021-03-14T20:49:00.001+02:002021-03-14T20:49:17.963+02:00Αυτά που μου λείπουν...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEichJd_VsEXdiaL5hitgVS_V1ngwDQdiCIdy-soZxjemer6HYfNS6MoZBDbcnPD0aN_XFgYHgsZmHrcMAmasIl9cQ_dMOzcuWfoPHBs4ZCCJAn7aX6s0xZSJrYT1fvUtpJDe7UAx3KscJk/s2048/IMG_20210314_204029.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2047" data-original-width="2048" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEichJd_VsEXdiaL5hitgVS_V1ngwDQdiCIdy-soZxjemer6HYfNS6MoZBDbcnPD0aN_XFgYHgsZmHrcMAmasIl9cQ_dMOzcuWfoPHBs4ZCCJAn7aX6s0xZSJrYT1fvUtpJDe7UAx3KscJk/w200-h200/IMG_20210314_204029.jpg" width="200" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>Είναι αυτές οι μέρες περίεργες.<div><div>Σαν να ξεπαγωσε μέσα μου η άμυνα να κρατάω όλα εκείνα που θέλω και μου λείπουν.</div><div>Και άρχισα ξαφνικά να νοσταλγώ.</div><div>Νοσταλγησα ένα Σαββάτο να αφήσω τα παιδιά στην γιαγιά.</div><div>Να παραγγείλουν σουβλάκια και να δουν τηλεόραση μέχρι αργά..</div><div>Και εμείς να θυμηθούμε πως είναι να περνάς λίγες ώρες χωρίς φωνές, τσακωμούς ατελείωτα μαμά.</div><div>Να κάνω μπάνιο και να με ρωτάει τελειώνεις;;; Θα αργήσουμε.</div><div>Και να μας περιμένουν οι φίλοι μας .</div><div>Και να μην ξέρω τι κοκτέιλ να πάρω σήμερα.</div><div>Τι ακριβώς θέλει ο ουρανίσκος μου να γευτεί.</div><div>Κάτι γλυκό ξινό...</div><div>Κάτι γλυκό πικρό...</div><div>Κάτι πιο οικείο;</div><div>Και ύστερα να δοκιμάζω από όλους και να λέω την άλλη φορά θα πάρω αυτό.</div><div>Και πάντα να ξεχνάω τι ήθελα να δοκιμάσω.</div><div>Μου έλειψε να πάω μια βόλτα στα μαγαζιά να δοκιμάσω ρούχα, να γκρινιάζω γιατί πάχυνα.</div><div>Είναι βλέπεις οι καθρέφτες στα μαγαζιά και δείχνουν και την παραμικρή λεπτομέρεια!</div><div>Να πάρω τελικά κάτι και να έχω που να το βάλω.</div><div>Μου έλειψε να πάρω αγκαλιά έναν φίλο.</div><div>Να παραγγείλουμε καφέ και να πάμε μια βόλτα.</div><div>Να κανονίσω κάτι και να μην αφορά το τι θα φάμε πάλι. Και πόση μοναξιά κάνει.</div><div>Και τι ζούμε.</div><div>Και που θα πάει όλο αυτό.</div><div>Να ξυπνήσω νωρίς να προλάβω να φτιάξω το πρωινό και μεσημεριανό τους. Να κουτουλάω από την νύστα και να είναι μόλις Δευτέρα.</div><div>Να τα πάω σχολείο μετά φροντιστήριο μετά χάντμπολ και να περιμένω απέξω κοιτάζοντας πως αλλάζουν τα σύννεφα μορφή και να λέω στον μικρό να προσέχει..</div><div>Μου έλειψε να πάρω το αμάξι μόνη μου να δυναμώσω το ραδιόφωνο και να απολαύσω τον καφέ μου καθώς θα πηγαίνω όπου θέλω για ότι θέλω!</div><div>Μου έλειψε να κανονίσω τι θα κάνουμε το Σαββατοκύριακο.</div><div>Να απορρίπτω ιδέες και τελικά να φτάνουμε σπίτι το απόγευμα χωρίς να μείνει κανείς παραπονεμένος.</div><div>Μου έλειψε να βάλω κραγιόν!</div><div>Και να μην το κρύψω με την μάσκα..</div><div>Μου έλειψε να μαζέψω βαλίτσες, να δω την θάλασσα..</div><div>Μου έλειψα εγώ στην ρουτίνα μου και στο τρέξιμο μου.</div><div>Μου έλειψε να μην φοβάμαι .</div><div>Μου έλειψε μια κουραστική μέρα από το πολύ έξω.</div><div>Μου έλειψε μια βραδινή έξοδος και η γκρίνια μου καθώς επιστρέφω σπίτι λέγοντας μου τι τα θέλω εγώ τα ξενύχτια..</div><div>Μα πιο πολύ μου έλειψε να μου λείπουν όλα αυτά που έχουν παγώσει πίσω από άμυνες.</div><div>Είναι όλα κλειδωμένα και δεν αφήνω να μου λείπει τίποτα!Χτες άκουσα ένα τραγούδι.</div><div>Από τα νιάτα μου. </div><div>Ξαφνικά με πλημμύρισαν αισθήσεις αρώματα συναισθήματα.</div><div>Και δάκρυα που έπνιξα γιατί τα παιδιά ήταν γύρω μου.</div><div>Και δεν ήθελα να τους θυμίσω πως πονάω και για εκείνα, για όσα ζουν, για όσα δεν ζούν, και όσα χάνουν.</div><div>Δεν ήθελα να τους δείξω πόσο κουράστηκα και πόσο μου λείπει η ζωή για την οποία συνηθίσαμε να γκρινιάζουμε!</div><div>Και τώρα σιωπηλοί στους τέσσερις τοίχους της μοναξιάς μας αποδεχόμαστε τα πάντα χωρίς κουβέντα.</div><div>Οι τελευταίες βδομάδες με πνίγουν.</div><div>Κουράστηκα, βαρέθηκα, πέρασα τα όρια μου.</div><div>Οι τελευταίες βδομάδες απλά περνούν και εγώ προσπαθώ ακόμα μια φορά να ξεπεράσω όλα αυτά που βγαίνουν στην επιφάνεια.</div><div>Θα περάσει και αυτό έτσι συνηθίσαμε να λέμε.</div><div>Θα περάσει που θα πάει.</div><div>Θα περάσει και αυτό. </div><div>Και αν δεν περάσει; </div><div>Θα φτιάξουμε καινούρια ζωή;</div><div>Μου λείπει κάτι από τα παλιά σήμερα και μου λείπει πολύ!</div><div>Ναι ξέρω είμαστε υγιείς. </div><div>Ξέρω υπάρχουν και χειρότερα.</div><div>Ναι ξέρω να μάθουμε κάτι από όλο αυτό.</div><div>Ναι ξέρω όλοι τα ίδια ζούμε.</div><div>Όσα και να ξέρω δεν παύει να με πνίγει.</div><div>Ο φόβος, η τρέλα τα παιδιά κλεισμένα και αποβλακωμενα μπροστά από οθόνες, με πνίγουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.</div><div>Μου λείπουν ρε γαμωτο όλα εκείνα για τα οποία γκρινιάζαμε ....για φαντάσου! </div><div>Και φως στο τούνελ δεν βλέπω.....</div></div><div><br /></div>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-7647722977649006532020-12-30T16:24:00.003+02:002020-12-30T16:24:50.533+02:002020 <p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivY4BYB6iZXyiW0KkemhyphenhyphenyCstKQUTWMrezpRRktVnL8U9n9axXtaLHHVQdByYguPvAqjqnWMLBi-HcNe-lXmnOqeEvFWl7Skgf2Db1cUwt3M3Q7GXyYAjPtzelz0ecT9J_Kk_xRestXK0/s4000/IMG_20200111_171230.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="2020xronia" border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivY4BYB6iZXyiW0KkemhyphenhyphenyCstKQUTWMrezpRRktVnL8U9n9axXtaLHHVQdByYguPvAqjqnWMLBi-HcNe-lXmnOqeEvFWl7Skgf2Db1cUwt3M3Q7GXyYAjPtzelz0ecT9J_Kk_xRestXK0/w150-h200/IMG_20200111_171230.jpg" width="150" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Σαν χτες θυμάμαι την αρχή του 2020, η γλυκιά προσμονή για ένα μικρό ταξιδάκι έκανε τον χρόνο να μετράει αλλιώς! Με ένα μικρό ταξίδι και σχέδια για δύο ακόμη, επιτέλους στο εξωτερικό αυτή την φορά!</p><p>Η χρονιά είχε ξεκινήσει πολλά υποσχόμενη.</p><p>Μόλις είχα κάνει το βήμα να τελειώσω από μια δουλειά και να ξεκινήσω μόνη μου. Μου το χρωστούσα άλλωστε μετά από πολλά χρόνια καθώς εμένα πίσω λόγο μητρότητας!</p><p>Είχα ξεκινήσει και γυμναστική για πρώτη φορά στη ζωή μου.</p><p>Είχα ξεκινήσει να κάνω πράγματα για μένα!</p><p>Τίποτα δεν έμοιαζε πως θα μπορούσε να αλλάξει τα όνειρα που κάναμε.</p><p>Μόλις είχα βρει τα πατήματα μου συνδιάζοντας παιδιά, σχολεία και δουλειά.</p><p>Όλα κυλούσαν ομαλά. Όλα κυλούσαν όπως τα είχαμε σχεδιάσει.</p><p>Το πρώτο lockdown με βρήκε σοκαρισμένη.</p><p>Ξαφνικά ένιωσα να χάνεται η βάση μου.</p><p>Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα.</p><p>Μια βδομάδα την πέρασα στον καναπέ. Μουδιασμένη να παρακολουθώ το σταμάτημα ενός ολόκληρου πλανήτη!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnEoCaN-N4vUcbDph-sf7caEZ3PAVqOA4TInx6bvYCOxFPsR2mnJ8E5RY1fLcRU1Vg4AfQgnu1N_tvbNHtCXn6UjsB7WMqliQI3-JMshKeR5FpRiXG8jaHc75Wz_Od-nimu9CK4kFnmbA/s4224/IMG_20200321_171740.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="2020-lockdown" border="0" data-original-height="4224" data-original-width="3136" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnEoCaN-N4vUcbDph-sf7caEZ3PAVqOA4TInx6bvYCOxFPsR2mnJ8E5RY1fLcRU1Vg4AfQgnu1N_tvbNHtCXn6UjsB7WMqliQI3-JMshKeR5FpRiXG8jaHc75Wz_Od-nimu9CK4kFnmbA/w238-h320/IMG_20200321_171740.jpg" width="238" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Συναισθήματα όπως ο φόβος, η μοναξιά η απομόνωση, η οικονομική ανασφάλεια με γέμισαν γκρίζο!</p><p>Εκεί κατάλαβα για πρώτη φορά πόσο μικροί είμαστε και πως από την μια στιγμή στην άλλη η ελευθερία σου μπορεί να περιοριστεί ξαφνικά μην έχοντας άλλες επιλογές.</p><p>Και έχοντας δύο παιδιά ξέρω καλά τι σημαίνει περιορισμός ελευθερίας.</p><p>Όμως εκείνο ήταν άλλο.</p><p>Ύστερα κατάλαβα πως έχω χρόνο να μαζέψω εκείνα τα συρτάρια που ποτέ δεν είχα προλάβει.</p><p>Να φτιάξω όλα εκείνα που πάντα έβαζα σε αναβολή.</p><p>Κατάλαβα πως έχω εδώ την οικογένεια ασφαλής και μαζί μπορούμε να συνδεθούμε και να αξιοποιήσουμε τον μπόλικο χρόνο μας.</p><p>Το καλοκαίρι ήταν μια μικρή ανάσα σε όλα.</p><p>Να δουλέψουμε να κάνουμε μικρές αποδράσεις.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCozh2JJ20oPAIDEYFnEXCvqTyBBxovxA1f1j79fnxmmxB3kY4NIYSFx-DQ4nvjnd3KX2mJSlav7X4DZUI4WkRO9Rj9b6G2MGDl91sVsJ6udyWBJsIB6b_XyDOWtkED6ub_uFBaAahNNQ/s4000/IMG_20200628_113051.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCozh2JJ20oPAIDEYFnEXCvqTyBBxovxA1f1j79fnxmmxB3kY4NIYSFx-DQ4nvjnd3KX2mJSlav7X4DZUI4WkRO9Rj9b6G2MGDl91sVsJ6udyWBJsIB6b_XyDOWtkED6ub_uFBaAahNNQ/s320/IMG_20200628_113051.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p> </p><p>Να λειτουργήσουμε σαν μέρμηγκες γιατί ο χειμώνας έδειχνε εξ αρχής ότι δεν θα είναι ίδιος.</p><p>Για πρώτη φορά όταν ξεκίνησε το 2020 δεν είχα βάλει στόχους.</p><p>Έτσι είχα αποφασίσει για μια φορά να μην πιέσω τον εαυτό μου!</p><p>Οι στόχοι μου ήθελα να είναι μικρά καθημερινά επιτεύγματα. Και έτσι έγινε.</p><p>Το πρώτο lockdown λειτούργησε αρνητικά στην υγεία μου. Ένας θυροειδής που ξέφυγε από παντού και μπαίνοντας στο δεύτερο lockdown βρέθηκα ακόμα να ρυθμίζω θυροειδή από την πρώτη καραντίνα.</p><p>Με όλα τα συμπτώματα συν εκείνα που τάραζαν ακόμα την ψυχολογία μου! Και αντίστροφα μια ψυχολογία να ταράζει τα πάντα!</p><p>Το τελείωμα του καλοκαιριού μου επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις.</p><p>Τέλος Αυγούστου κλάπηκε το αμάξι μου και πριν καλά καλά βιώσω αυτήν την απώλεια ήρθε μια δεύτερη. Η κακοκαιρία του Ιανού που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της αφήνοντας πίσω ένα εξοχικό με λάσπες νερά και την απόλυτη καταστροφή. </p><p>Βρεθήκαμε πρωταγωνιστές σε αυτά που χρόνια έβλεπα στις ειδήσεις.</p><p>Παράλληλα έτρεχαν πολλές υποχρεώσεις που οικονομικά και ψυχολογικά μας τσάκισαν.</p><p>Γιατί σε τίποτα από τα δύο προηγούμενα δεν υπήρξε αποζημίωση!</p><p>Παρόλα αυτά διαπιστώνω ότι κατάφερα να διαχειριστώ όλα όσα συνέβησαν. Τα καταφέραμε είπα! Πέρασε και αυτό!</p><p><br /></p><p>Επίσης κατάλαβα πως πρέπει τελικά να προσέχεις τι εύχεσαι όπως σωστά είπε η αγαπημένη μου my favourite στο κείμενο της <a href="https://myfavourites.gr/2020/">εδω</a></p><p>Ευχήθηκα πολλές φορές χαλαρούς ρυθμούς, και τους βρήκα.</p><p>Ευχήθηκα να βρω χρόνο να μαζέψω και να ασχοληθώ με το σπίτι μου και έγινε πράξη.</p><p>Ευχήθηκα να κοιμηθώ λιγάκι παραπάνω χωρίς λόγο και κοιμήθηκα όσο δεν είχα κοιμηθεί ποτέ!</p><p>Ευχήθηκα να μην κάνω Πάσχα ίδιο με τα προηγμένα χρόνια και να η ευκαιρία που ήρθε ! Ομολογώ ότι φέτος ήταν ξεχωριστά και δεν έμοιαζαν με τα προηγούμενα. Και τελικά τα είχα τόσο ανάγκη.</p><p>Ευχήθηκα να βρω χρόνο με τον άνδρα μου και είχαμε άπλετο στην πρώτη καραντίνα.</p><p>Ήρθα κοντά με ανθρώπους χωρίς να τους αγγίζω.</p><p>Γνώρισα καλύτερα ανθρώπους , επέλεξα ποιον θα κρατήσω κοντά μου και ποιον όχι.</p><p>Έμαθα να ακούω το σώμα μου και να το αφουγκράζομαι.</p><p>Έμαθα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.</p><p>Κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η επαφή με τους ανθρώπους που αγαπάς.</p><p>Έμαθα ότι έχω τρελή υπομονή.</p><p>Έμαθα πόσο εύκολα προσαρμόζονται τα παιδιά που εκείνα είναι οι πραγματικοί ήρωες αυτής της πανδημίας.</p><p>Μικρά μεγάλα. Που Στερήθηκαν τα χρόνια της αθωότητας, τα χρόνια της κοπάνας, του φλερτ, των πάρτυ. Στερήθηκαν ίσως περισσότερα εμάς!</p><p>Έμαθα να προσαρμόζονται στις επιλογές που δεν ήταν δικές μου.</p><p>Έμαθα να δίνω χρόνο στον εαυτό μου.</p><p>Έμαθα πως μέσα από αυτό πρέπει να αλλάξουμε οπτική για πολλά πράγματα.</p><p>Σε πολλά μέτωπα ανοιχτά, όπως ο φόβος για την υγεία.</p><p>Η οικονομική ανασφάλεια, η τηλεκπαίδευση, η στέρηση ελευθεριών, η απόλυτη προσήλωση στις οθόνες για όλα.</p><p>Απομόνωση, κλεισούρα, μοναξιά, φόβος!</p><p>Μια χρονιά δύσκολη , παράξενη , πρωτόγνωρη φτάνει στο τέλος της.</p><p>Όχι δεν έχω όνειρα για την καινούργια.</p><p>Όχι δεν έχω βάλει στόχους.</p><p>Θέλω απλά να βρω μέσα μου την ελπίδα πως όλο αυτό θα τελειώσει και δεν θα μας αφήσει κουσούρια και φόβους όπως είχα γράψει <a href="https://www.mamareggina.gr/2020/11/Fovamai-covid19.html?m=1">εδώ</a>.</p><p>Εύχομαι να μην μας μείνουν οι οθόνες στις ζωές μας για εργασία, εκπαίδευση, ψώνια, καφέ, επαφή, παιχνίδι, φλερτ.</p><p>Εύχομαι να μπορέσουμε σύντομα να ταξιδέψουμε ξανά.</p><p>Να μπορέσουμε να ανοίξουμε τα σπίτια μας στους φίλους και γνωστούς.</p><p>Να αγγίξουμε και να αγκαλιάσουμε ανθρώπους.</p><p>Να αφήσουμε τα παιδιά να ζήσουν τα μοναδικά αυτά χρόνια χωρίς αποστείρωση και φόβο με δια ζώσης σχολείο.</p><p>Να μπορέσουμε να πάμε για έναν καφέ.</p><p>Να μπορέσουμε να δοκιμάσουμε το κοκτέιλ του άλλου. Από εκείνα που κάποτε πίναμε έξω!</p><p>Να μπορέσουμε να βγούμε βόλτα στα μαγαζιά.</p><p>Να μπορέσουμε να δουλεύουμε και πάλι.</p><p>Να μπορέσουμε να αποβάλλουμε φόβους και ανασφάλειες που τόσο καλά μπήκαν στην ζωή μας.</p><p>Να μπορέσουμε και πάλι να πάρουμε πίσω τις ζωές μας. Όμως μέσα από αυτό να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.</p><p>Αποκτώντας περισσότερη γνώση.</p><p>Περισσότερη σοφία, και ύστερα από όλες τις απώλειες των δεδομένων να εκτιμηθεί από τον καθένα ξεχωριστά το γεγονός ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και οι αξίες άλλαξαν , εμείς αλλάξαμε!</p><p>2020 αντίο και εσύ 2021 να είσαι πιο ευγενικό μαζί μας! Γιατί φοβάμαι μην τυχόν η προηγούμενη χρονιά ήταν ένα δείγμα για το τι μας περιμένει!</p><p>Και ναι κάπου μέσα στο 2020 έχασα λίγη από την αισιοδοξία μου. Έχασα την ελπίδα έχασα την τρέλα μου. Και όχι δεν μου ήταν εύκολη χρόνια!</p><p>Αν και είχε πολλές όμορφες στιγμές!</p><p>Πολλές καινούριες προκλήσεις αρκετό γέλιο και όμορφες αναμνήσεις!</p><p>Καλή χρονιά κόσμε με υγεία!!</p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-9433121252208698512020-12-18T07:51:00.000+02:002020-12-18T07:51:21.342+02:00Φροντίδα προσώπου και όλα όσα χρειάζεσαι!Το δεύτερο lockdown είναι διαφορετικό από το πρώτο.<div>Ένας από τα πράγματα όμως που δεν θέλω να κάνω αυτήν την φορά να αμελήσω εμένα!</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh05gPJF8WNcKLUkCPa-w9Z1u70yFk7t2qH0XeTNhu5RrVSosCDTJIy2lKTQicmistoElPMkBK4vRV5v9LCHuKAxqBY63eKnWD_Wn3mM0JttoJE8wz-vkpyYW-lFKFfgHLKZAe5AW382oM/s1080/IMG_20201218_072254.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="fzinpharmacy" border="0" data-original-height="810" data-original-width="1080" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh05gPJF8WNcKLUkCPa-w9Z1u70yFk7t2qH0XeTNhu5RrVSosCDTJIy2lKTQicmistoElPMkBK4vRV5v9LCHuKAxqBY63eKnWD_Wn3mM0JttoJE8wz-vkpyYW-lFKFfgHLKZAe5AW382oM/w320-h240/IMG_20201218_072254.jpg" width="320" /></a></div><br /></div><br /><div><br /></div><div>Έτσι εκτός από την σωστή διατροφή , αρκετό νερό είπα αυτή την φορά να ασχοληθώ με το πρόσωπο μου.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpRGewNOHxGjiCghyphenhyphenbzjEJIgT-uCj6vsctX6K4ENEYuurTeChT8R7PR3KDJvRs5EI6OsNjWqA23VTVvtRaf-skQApr4WLZ0vFPDIqnq5jPG6Gks6AIWrmv9GEi931KRs9KYoo0s7jyc2Y/s1416/IMG_20201218_072553.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="fzinpharmacy" border="0" data-original-height="1416" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpRGewNOHxGjiCghyphenhyphenbzjEJIgT-uCj6vsctX6K4ENEYuurTeChT8R7PR3KDJvRs5EI6OsNjWqA23VTVvtRaf-skQApr4WLZ0vFPDIqnq5jPG6Gks6AIWrmv9GEi931KRs9KYoo0s7jyc2Y/w244-h320/IMG_20201218_072553.jpg" width="244" /></a></div><br /><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div><br /></div><div>Και επειδή έλαβα αρκετά μηνύματα και μέιλ όπου μου ζητάτε συμβουλές για την περιποίηση του προσώπου.</div><div>Σας βρήκα λοιπόν βρήκα τα πάντα μαζεμένα στο e-shop <a href="https://www.fzinpharmacy.gr/">FZIN PHARMACY.</a></div><div>Ρίχνοντας μια ματιά βρήκα πολλά προϊόντα είτε σε πακέτα προσφοράς, είτε μεμονωμένα σε πολύ καλές τιμές!</div><div>Έτσι είχα και εγώ μια ευκαιρία να πάρω από depon που δεν πρέπει να λείπει από το φαρμακείο του σπιτιού μέχρι αποσμητικό για τον γιο μου!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB8V8q89ar854gYOP59mvNpAvdh9j8Wd04j9qeMifwkLux_HinruELLvZNJ6JQ0PGmXnM1jakRfq6UrXMb0DDfivKRJG0EiHCLSiBPKFIMZUdja7Y5BSYqXvqjOL5_-sZDJYCbQ3dfvDI/s1334/IMG_20201218_073144.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="fzin" border="0" data-original-height="1334" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB8V8q89ar854gYOP59mvNpAvdh9j8Wd04j9qeMifwkLux_HinruELLvZNJ6JQ0PGmXnM1jakRfq6UrXMb0DDfivKRJG0EiHCLSiBPKFIMZUdja7Y5BSYqXvqjOL5_-sZDJYCbQ3dfvDI/w259-h320/IMG_20201218_073144.jpg" width="259" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Πάμε στο πρόσωπο, ένα πρόσωπο που μπορεί να κρύφτηκε πίσω από μάσκες όμως οι ανάγκες του δεν παύουν να σταματούν !</div><div>Απαραίτητη προϋπόθεση για ένα καθαρό και λαμπερό πρόσωπο είναι ο σωστός καθαρισμός.</div><div>Είτε με γαλάκτωμα και λοσιόν είτε με κάποιο από τα πολλά καθαριστικά προσώπου που θα βρείτε στο <a href="https://www.fzinpharmacy.gr/">FZIN PHARMACY.</a></div><div>Ένα scrub θα αφαιρέσει όλα τα νεκρά κύτταρα, και θα βοηθήσει το πρόσωπο σας να δεχτεί μια μάσκα που θα θρέψει το πρόσωπο σας και μετά μια κρέμα ημέρας για να ολοκληρωθεί το αποτέλεσμα.</div><div>Υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε όρους για το πρόσωπο σας .</div><div> Όρος για δράση κατά των φραγμένων πόρων από τη συσσώρευση σμήγματος.</div><div>Ενίσχυση της ανάπλασης του δέρματος και αποτελεσματικότητα κατά των σημαδιών.</div><div>Λείανση της επιδερμίδας και εξυγίανση των πόρων.</div><div>Το κάθε πρόσωπο έχει την δική του ανάγκη, η ποικιλία θα σας βοηθήσει να βρείτε το κατάλληλο προϊόν!</div><div>Το πρόσωπο είναι πολύ σημαντικό και η φροντίδα του απαιτεί μόλις λίγα λεπτά!</div><div>Μην το αμελείς!</div><div><br /></div><div>Επίσης ένα ωραίο δώρο για τους άνδρες μια περιποίηση για τα γένια όπου όλο και περισσότεροι άνδρες πια έχουν υιοθετήσει αυτό το στυλ.</div><div>Εγώ έκλεισα με τα ανδρικά δωράκια!<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0vbCFQ7NmA-8OO-pRvHWzBNtajnO1OcsSpnRjWq3HnJxL2LY2hPFAQXnwHdTjMgujxsT1udWxoiGPxjWkGvj_G5fRTbgsBMNYZ8HTK-j0E2ynyaFFph69-darCPSIRAWKDgtoalrMF-w/s1350/IMG_20201218_072539.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="fzin" border="0" data-original-height="1350" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0vbCFQ7NmA-8OO-pRvHWzBNtajnO1OcsSpnRjWq3HnJxL2LY2hPFAQXnwHdTjMgujxsT1udWxoiGPxjWkGvj_G5fRTbgsBMNYZ8HTK-j0E2ynyaFFph69-darCPSIRAWKDgtoalrMF-w/w256-h320/IMG_20201218_072539.jpg" width="256" /></a></div><br /></div><div>Εσύ φροντίζεις αρκετά το πρόσωπο σου;</div><div>Εγώ πάντως βρήκα όσα χρειάζομαι!</div><div><br /></div>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-20158496851540290002020-11-18T12:39:00.002+02:002020-11-18T12:39:45.860+02:00Φοβάμαι<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpNL1zcPuPubOwohMP6fIF53CAN18RulMGMSdrN9w_FIlkQ4BszMDFczuJKJQbxDfedFByR8Ny95Fnn3mRYw6PD36jIc8Nqp34MOcQyZkcbp85j88NN6N0RjMrSAxaGNEkzC4VJ8zI0Ak/s640/1635065_S.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Fovamai-covid19" border="0" data-original-height="426" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpNL1zcPuPubOwohMP6fIF53CAN18RulMGMSdrN9w_FIlkQ4BszMDFczuJKJQbxDfedFByR8Ny95Fnn3mRYw6PD36jIc8Nqp34MOcQyZkcbp85j88NN6N0RjMrSAxaGNEkzC4VJ8zI0Ak/w320-h213/1635065_S.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Σήμερα πήγα για ψώνια το πρωί. </p><p>Μόνη μου εγώ και τα σύννεφα και μια βουή από την εθνική οδό όχι όπως άλλοτε μια βουή διαφορετική . Μια βουή που δεν έχω συνηθίσει...</p><p>Η ησυχία τούτου του κόσμου σχεδόν με τρόμαξε.</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU13HAiUmLkpfnzQEG7UWAyoyvUtD7FigsvdJ1ZSLmJjQVtdTeS9tULSTpaXnB5DiadlMhLiarG8q0ishYen8EDQkMEWbyvLbrJOkoLgWIDTZTTmgKn0GUM_1bJho-YGpCGTB4Kh6SMwg/s640/4948866_S.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Monaksia" border="0" data-original-height="428" data-original-width="640" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU13HAiUmLkpfnzQEG7UWAyoyvUtD7FigsvdJ1ZSLmJjQVtdTeS9tULSTpaXnB5DiadlMhLiarG8q0ishYen8EDQkMEWbyvLbrJOkoLgWIDTZTTmgKn0GUM_1bJho-YGpCGTB4Kh6SMwg/w320-h214/4948866_S.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Μου θύμησε ταινίες που χρόνια τώρα βλέπαμε τρώγοντας ποπ κορν από τον καναπέ μας.</p><p><br /></p><p>Και μη πιστεύοντας πως μια μέρα θα γίνουμε κατά κάποιον τρόπο πρωταγωνιστές της.</p><p>Σήμερα περπατούσα στις 10 το πρωί και δεν συνάντησα ούτε εναν άνθρωπο, ούτε έναν γνωστό ή έναν άγνωστο.</p><p>Λίγα αυτοκίνητα μονάχα μετρημένα στο ένα μου χέρι...</p><p>Μα και να συναντούσα κάποιον θα με γνώριζε κρυμμένη πίσω από την μάσκα μου;</p><p>Μετακίνηση 2 αυτό έστειλα για να βγω από το σπίτι μου να πάω να πάρω ψωμί και φέτα.</p><p>Ενημέρωσα ουσιαστικά εμένα ότι θα βγω σε περίπτωση ελέγχου να έχω αποδείξεις τι ώρα βγήκα και γιατί!</p><p>Η ηρεμία στον δρόμο με δυσκόλεψε να θυμηθώ πως ήταν πριν.</p><p>Πριν χάσουμε αυτονόητες συνήθειες. Πριν χάσουμε μια καθημερινότητα που ενώ δεν αντέχαμε μας λείπει τόσο.</p><p>Φοβάμαι μην συνηθίσουμε την ησυχία. Φοβάμαι μην δεν δούμε σύντομα τουλάχιστον κόσμο στον δρόμο να πηγαίνει είτε αργά είτε γρήγορα για τις δουλειές του.</p><p>Κόσμο που δεν φοβάται να πλησιάσει τον άλλον .</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM3dFf8rOb1OgaoDxc-qNlUI1fe5Cerop8o-Fv-F_cShCr7uFnTv0lJOpOJ1KDtGpZagyjPXuG_CKU39RJYR-MmpAD-KrvkzyNvxk71HsR6TLkckwZtddAEnBBJQjII77FMCPSKIvfOU8/s640/4939288_S.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Apomonosi" border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM3dFf8rOb1OgaoDxc-qNlUI1fe5Cerop8o-Fv-F_cShCr7uFnTv0lJOpOJ1KDtGpZagyjPXuG_CKU39RJYR-MmpAD-KrvkzyNvxk71HsR6TLkckwZtddAEnBBJQjII77FMCPSKIvfOU8/w320-h214/4939288_S.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Κόσμο που σου χαμογελούσε ή σε απέφευγε κατεβάζοντας το βλέμμα.</p><p>Κόσμο χωρίς μάσκες χωρίς αποστάσεις..... κόσμο απλά...</p><p>Φοβάμαι μην συνηθίσουμε τα άδεια προαύλια χωρίς φωνές παιδιών που παίζουν μπάλα, κρυφτό, ή μαζεμένοι σε μικρά παρεάκια γελούσαν καθώς έτρωγαν το κολατσιό τους.</p><p>Φοβάμαι μην αντικατασταθούν οι τάξεις με σαλόνια και οθόνες.</p><p> Τάξεις σε σπίτια ψυχρές και γεμάτες μοναξιά . Χωρίς χρώματα, τραγούδια, χωρίς παιδιά!</p><p>Παιδιά που στερούνται την ζωή τους.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitxe88GEo7bkun5IPjhIb9xJSKzsmnVm_5Lvdsx5wGOrQtX4cjagfnZNeFho9BFkYT_HVGTXusO77jdiE0EN_EQQ0u5SnbwO2CZmRUuTMneR9AkgpbXgD92d59GddPS_vEdKs2_LDchPY/s2048/IMG_20201112_160718.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitxe88GEo7bkun5IPjhIb9xJSKzsmnVm_5Lvdsx5wGOrQtX4cjagfnZNeFho9BFkYT_HVGTXusO77jdiE0EN_EQQ0u5SnbwO2CZmRUuTMneR9AkgpbXgD92d59GddPS_vEdKs2_LDchPY/s320/IMG_20201112_160718.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Στα πιο όμορφα και αθώα τους χρόνια.</p><p>Φίλους, γενέθλια, βόλτες, διαλείμματα, τις δασκάλες τούς, τους συμμαθητές τους.</p><p>Έφηβοι κλειδωμένοι στα δωμάτια τους. Χωρίς φλερτ, χωρίς βόλτες, κοπάνες. Έφηβοι κλεισμένοι πιο πολύ από ποτέ σε οθόνες.</p><p>Οθόνες που αντικατέστησαν τα πάντα!</p><p>Φοβάμαι γιατί ξεχάσαμε την ανθρώπινη επαφή..</p><p>Την ανθρώπινη επικοινωνία χωρίς οθόνες και social. Την ανθρώπινη παρουσία εκείνη που βλέπεις το χαμόγελο του άλλου, εκείνη που μπορείς να σκουπίσεις ένα δάκρυ, εκείνη που μπορεί να σφίξεις τον άλλον και να του πεις εδώ είμαι μην φοβάσαι!</p><p> Φοβάμαι πως χάνουμε το άγγιγμα , την αγκαλιά που μας λείπει αλλά συνηθίσαμε χωρίς αυτή.</p><p>Φοβάμαι πως το βλέμμα του άλλου " μην με πλησιάζεις" θα μείνει εδώ για πάντα.</p><p>Φοβάμαι μην μείνουν τα ταξίδια όνειρα του μυαλού , της ψυχής που δεν φυλακίζεται, και της εικόνας πίσω από φωτογραφίες για όσα κάποτε κάναμε και όσα δεν προλάβαμε.</p><p>Φοβάμαι πως η αλλαγή αυτή θα αφήσει πολλά κατάλοιπα μέσα μας .</p><p>Φοβάμαι μην συνηθίσουμε τους τοίχους και την μοναξιά μας .</p><p>Φοβάμαι μην γίνουμε απόμακροι άνθρωποι γεμάτοι φοβίες.</p><p>Αποστειρωμένοι στην μοναξιά μας μακριά από όλα όσα κάποτε δεν ήταν αρκετά!</p><p>Φοβάμαι πως είμαστε η τελευταία γενιά που θα θυμάται έναν άλλο κόσμο.</p><p>Φοβάμαι για τα παιδιά που χάνουν χρόνο από την πολύχρωμη ζωή τους , και γεμίζει ο λευκός τους καμβάς με γκρίζα χρώματα μιας παράξενης εποχής.</p><p>Φοβάμαι πως οι άνθρωποι ολοένα και βουλιάζουν σε μια οικονομική αστάθεια.</p><p>Σε ψυχική αστάθεια. Άνθρωποι που προσπαθούν να δεν καταφέρνουν πάντα να σταθούν με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Να δώσουν κουράγιο στον σύντροφό τους, να στηρίξουν γονείς, παιδιά φίλους ακόμα και φίλους μέσω διαδικτύου. Άνθρωποι που μπήκαν σε μονοπάτια που δεν μπορουν να διαχειριστούν πια.</p><p>Φοβάμαι για τις απώλειες που ακούμε , για τις απώλειες που πλέον είναι σε κάθε μας κύκλο.</p><p>Ανθρώπινες ζωές που χάνονται, ανθρώπινες ζωές που παρουσιάζονται σαν νούμερα μια στατιστικής σε καιρό πανδημίας.</p><p>Φοβάμαι μήπως συνηθίζουμε μια ζωή σε δεδομένα που δυσκολεύομαι να αποδεχτώ.</p><p>Θέλω να πάψω να φοβάμαι. Και να βρω εκείνη την ελπίδα που θα φέρει πίσω όσα βίαια χάσαμε!</p><p>Μα δεν την βλέπω και φοβάμαι.....</p><p>Ακόμα μια μέρα που θλίψη και θυμός καίνε τα μέσα μου.</p><p>Ένας μόνιμος φόβος συντροφιά με τα γκρίζα σύννεφα του σημερινού ουρανού!</p><p><br /></p><p>Photo via pixabay</p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-17130791235701967252020-10-15T11:57:00.000+03:002020-10-15T11:57:05.056+03:00Πώς να έχεις πάντα περιποιημένα μαλλιά!<p> Τα μαλλιά μας είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σημεία που κάνουν την διαφορά στην εμφάνιση μας.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="Peripoimenamallia" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1038" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0rfJisoCgfJyCW3czjJkEY278eAKUtbJZAND7GqXl7HgN2M7fbOKiaCmGJ7FUfjHsQpX6wmXcJkaP7qnKbfyIuv3HxE5bsTKvyB0xjnshnOX4Qrz_6fb52K0byACvfs538L4NDyLmOko/s320/IMG_20201014_103415_717.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Ένα περιποιημένο μαλλί , λαμπερό και υγιές όμως θέλει φροντίδα.</p><p>Δεν μιλάω για φυσικά μαλλιά που δεν έχουν υποστεί καμία χημική επεξεργασία όπως η βαφή, τα σεσουάρ, ή ακόμα και η περμανάντ.</p><p>Τα βαμμένα μαλλιά ιδίως οι ξανθές αποχρώσεις τείνουν να ταλαιπωρούνται περισσότερο.</p><p>Πώς θα τα βοηθήσεις;</p><p>Οι κοινές μάσκες του εμπορίου θεωρώ πως δεν μπορούν να θρέψουν και να βοηθούν τα ταλαιπωρημένα μαλλιά.</p><p>Χρειάζονται πιο εξειδικευμένες θεραπείες.</p><p>Υπάρχουν πολλές αξιόλογες προτάσεις σε ότι αφορά προϊόντα που θα βρείτε κυρίως σε κομμωτήρια.</p><p>Σειρές περιποιήσεις σαμπουάν, μάσκες, μαλακτικη κρέμα, προϊόντα για προστασία από την θερμότητα, λαδακι για λείανση.</p><p>Προσωπικά αγαπώ την σειρά της L'Oréal</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="L'Oréal-mamareggina" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="747" data-original-width="717" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv4djXQfNnk9Kf_FNexrtUKmIbYDyK0Fgp2K5g_V9B_YtHmb0dd_XLqA5nFMm_FmOM5oIAw4nyFofTphXJc_6LPX9i8Mig_QQf2x4plYL6hI_FHKPV6nSLF6CcSUnFiYZ_z9DOkESv0I0/s320/IMG_20201015_114241.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p>ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ L'OREAL PROFESSIONNEL ABSOLUT REPAIR.</p><p>Αναδόμηση , λάμψη και μαλλιά που δεν δείχνουν να έχουν ταλαιπωρηθεί είναι ένα από τα λίγα που προσφέρει.</p><p>Δεν ξεχνάω ποτέ να βάλω την ενυδάτωση κρέμα που προστατεύει από την θερμότητα των σεσουάρ.</p><p>Ένα από τα αγαπημένα μου προϊόντα είναι το hair serum ENA ένα υπέροχο προϊόν από εκχυλίσματα πετρώματα ηφαιστείου.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="Peripoisi" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="741" data-original-width="1080" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjr29vHPTAsNo-Mow4s1Cem9PDFu8E19yms25sJK_cahN6zdJUPg45aurXuAoh5SdLLNTOLKm8XJwgreCnC_QVRZ17WHvQeIKfI6hT8E8m5G1lu-Ko_fu13ShVQhw9rfUMvTtpssN4VW4/s320/IMG_20201015_114104.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Επίσης η μάσκα 12σε 1 κάνει τα μαλλιά μου μαλακά και φωτεινά και φυσικά ευκολοχτένιστα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="Peripoisi-mallia" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="548" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJR5Lsbeb9GvHMUUHeCnyv1WolPAAz2Dzr5KYIwWm9TYxU9DXz88lDJz6L7u8sur3KG4fFFf6gdjzbFNTkkO23r7Jah-QQkIdH1IL9SGo_aIzgzDlNvsSIRjYmSwLl3i-JKIYeO_ojX5U/s320/FB_IMG_1602751098489.jpg" width="320" /></a></div><p><br /></p><p>Μερικά ακόμα tips</p><p>✅ Το συχνό κούρεμα βοηθάει την άκρη να μην κάνει ψαλίδα.</p><p>✅Το συχνό κούρεμα θα βοηθήσει να μακρύνουν πιο γρήγορα και πιο υγιές τα μαλλιά σας.</p><p>Προσωπικά επιλέγω να κουρεύομαι κάθε δύο μήνες!</p><p>Είδα μεγάλη διαφορά από τότε.</p><p>✅ Αν κάνεις πιστολάκι στέγνωσε πρώτα καλά τα μαλλιά και μετά χρησιμοποιήστε την βούρτσα που θα βοηθήσει στον ίσωμα των μαλλιών.</p><p>Αποφεύγεις το κάψιμο της τρίχας και επιπλέον στεγνά θα στρώσουν πιο εύκολα!</p><p>✅Η χτένα να είναι καλή και κατά το χτένισμα να μην σπάει το μαλλί, απαλές κινήσεις από την άκρη προς την ρίζα.</p><p>✅Το καλοκαίρι βάζουμε αντηλιακό και στα μαλλιά.</p><p>✅ Αποφεύγουμε τεχνικές στο σπίτι γιατί χωρίς γνώσεις κομμωτικής μπορεί να γίνει μεγάλη ζημιά στο μαλλί.</p><p>✅Η μάσκα μαλλιών μπορεί να μην ξεπλυθεί καθόλου, να μείνει και μια μέρα στα μαλλία ειδικά το καλοκαίρι στις διακοπές εγώ αυτό κάνω τουλάχιστον έστω μια φορά την βδομάδα!</p><p>Εσύ τι κάνεις για να έχεις υγιή μαλλιά;</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Στους παρακάτω συνδέσμους θα βρείτε κάποια από τα προϊόντα</p><p><a href="https://angelinacosmetics.eu/">https://angelinacosmetics.eu/</a><br /></p><p><br /></p><p><a href="https://instagram.com/eddieadda?igshid=brkmaa732dq0">https://instagram.com/eddieadda?igshid=brkmaa732dq0</a><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-65216111910672745392020-09-05T19:57:00.000+03:002020-09-05T19:57:03.849+03:00Για φαντάσου..<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="gia-fantasoy-agapi" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq2V35DeQ37bjuz20p2TI5BSEbG93rQQoPSZjC1eL3sWDKQDirKrckOOdEmjBoPnlkyeGZs_mq4wYskBbiGe883vCsvF5YS69yXOBZTNsQg5FfvTQAIKZXrR43BQ-KIihtDxM_7wEQwMM/s320/FB_IMG_1599049037912.jpg" width="320" /></a></div><p><br /> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p>Για φαντάσου να σ' αγαπάει κάποιος πολύ.</p><p></p><p>Να σ' αγαπάει για αυτό που είσαι. </p><p>Φαντάσου η αγάπη του να σε κάνει να αισθάνεσαι μοναδική.</p><p>Να σε ηρεμεί.</p><p>Να νιώθεις ασφαλής στην αγκαλιά του.</p><p>Φαντάσου τα συναισθήματα σου να έχουν χώρο να ακουμπήσουν. </p><p>Αυτιά να σε ακούσουν χέρια να σε πιάσουν.</p><p>Φαντάσου να σε αγαπάει και να σε νιώθει.</p><p>Να διώχνει τους φόβους, να σου φωτίζει τα σκοτάδια.</p><p>Φαντάσου μια αγάπη που σε ρωτάει πώς είσαι πως ΝΙΏΘΕΙΣ!.</p><p>Πώς ήταν η μέρα σου και αν χρειάζεται κάτι.</p><p>Φαντάσου μια αγάπη που σε θαυμάζει και στο δείχνει.</p><p>Θαυμάζει τον δυναμισμό σου και τις αδυναμίες σου.</p><p>Φαντάσου να επικοινωνείτε.</p><p>Να εκφράζει τα δικά του θέλω , το δικό του συναίσθημα.</p><p>Φαντάσου μια σχέση που δεν φοβάται να εξελιχθεί , δεν φοβάται να διορθώσει λάθη.</p><p>Φαντάσου να στέκεται βράχος στις επιλογές σου.</p><p>Βράχος να ακουμπάς και να μην είσαι μόνη.</p><p>Φαντάσου τα παιδιά να μεγαλώνουν με γονείς που ξέρουν να επικοινωνούν, που δείχνουν αγάπη, αποδοχή. Γονείς που διορθώνουν λάθη. </p><p>Που αποδέχονται και δεν κρίνουν.</p><p>Φαντάσου η γυναίκα να μην προσπαθεί συνεχώς να εντυπωσιάσει.</p><p>Να εντυπωσιάσει μπας και αγαπηθεί! <br /></p><p>Να αγαπιέται και την σέβονται.</p><p>Να μην νιώθει λίγη ή μόνη.</p><p>Να μην νιώθει θύμα. </p><p>Να μην νιώθει πως γίνεται αντικείμενο που χρησιμοποιείται ανάλογα τον θυμό, την μην αναγνώριση, την έλλειψη συναισθήματος. Να μην χρησιμοποιείται για επίδειξη δύναμης με λόγια που πονάνε!<br /></p><p>Φαντάσου μια γυναίκα προοδεύει και την στηρίζουν αντί να την πολεμούν.</p><p>Συναντώ συχνά γυναικάρες που νιώθουν μόνες, αόρατες σε ένα σπίτι που προσφέρουν όλο τους το είναι.</p><p>Μα δεν αγαπιούνται..δεν εκτιμούνται.</p><p>Δεν τις νιώθουν, δεν τις καταλαβαίνουν, δεν τις θαυμάζουν.</p><p>Γυναίκες που κρίνονται από τον ίδιο τον σύντροφό τους επειδή είναι δυνατές η αδύναμες.</p><p>Επειδή γίνονται θύτες θύματα μέσα στην ίδια τους την "αγάπη" .</p><p>Γυναίκες που προσωπικά θαυμάζω πολύ και απορώ κάθε φορά για μένουν....</p><p>Γιατί δεν αγαπιούνται? Γιατί να είναι λίγες για έναν άνθρωπο που στην τελική τις διάλεξε! <br /></p><p>Γιατί μένουν αφού για κάποιους είναι αόρατες, αδιάφορες και γίνονται σάκος να ξεσπά κάθε έλλειψη συναισθήματος, έλλειψη αποδοχής, έλλειψη μη εξελίξεις του βάρους και καταλοίπων από παιδικά ενδεχόμενος τραύματα.</p><p>Χριστίνα, Μαρία, Άννα, Κατερίνα, Κωνσταντίνα, Ελένη, Ειρήνη, και όπως μπορεί να σας λένε να θυμάστε πως είστε δυνατές. Μπορείτε να φύγετε από έναν κύκλο που σας πνίγει.</p><p>Αν ένας άνθρωπος δεν έχει διάθεση να αλλάξει την οπτική του και αποβάλλει μόνο τοξικότητα αυτό δεν θα γίνει ποτέ αγάπη! <br /></p><p>Μπορείτε να σταθείτε έξω από αυτό.</p><p>Μπορείτε και γνωρίζω πολλές που δεν είχαν ποτέ φανταστεί ότι μπορούν και τα κατάφεραν.</p><p>Μια γενιά που μεγάλωσε με στερεότυπα και λάθος πρότυπα καταστρέφει την επόμενη.</p><p>Και η επόμενη γενιά είναι τα παιδιά που μεγαλώνεις.</p><p>Μια γενιά που δεν πήρε αγάπη δεν θα δώσει στην επόμενη.</p><p>Ένας άνθρωπος που δεν έμαθε να αγαπά δεν μπορεί να δώσει αγάπη.</p><p>Ένας άνθρωπος που πιστεύει πως η γυναίκα θα βρίσκεται πάντα υπό δεν θα σε θαυμάσει ούτε θα σε αναγνωρίσει ποτέ.</p><p>Φαντάσου μια αγάπη όπως την θες και που ξέρεις μπορεί και να υπάρχει!</p><p><br /></p><p><br /></p><p><b>«Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να μην την τρομάζει η πτώση.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>που να σου φέρει τον ενθουσιασμό,</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>τον καφέ</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>και την ποίηση»</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Φρίντα Κάλο </b></p><p><b> </b></p><p><b> </b></p><p><b>photo by google <br /></b></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-71629919656986937452020-08-08T21:39:00.000+03:002020-08-08T21:39:37.738+03:00Ελεύθερο κάμπινγκ με παιδιά.<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsjYxgsKfd9PkrxZSQgJXUuYeqNPj4D2Hl3YDM4wLZM8nMzX4RXGCG-VN60uHiXXp3k2vW6AHRn6isigZKBOGmKyeZzZlOR_ZMOJHVznwQw0C4DKmH9OzC7Buk7RCgWQUjEaYq_GTENE/s2048/IMG_20200806_081007.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsjYxgsKfd9PkrxZSQgJXUuYeqNPj4D2Hl3YDM4wLZM8nMzX4RXGCG-VN60uHiXXp3k2vW6AHRn6isigZKBOGmKyeZzZlOR_ZMOJHVznwQw0C4DKmH9OzC7Buk7RCgWQUjEaYq_GTENE/s640/IMG_20200806_081007.jpg" title="eleythero camping" width="368" /></a>Είμαι από εκείνες που δεν τολμούσα να κάνω ελεύθερο κάμπινγκ.</p><p>Ούτε οργανωμένο! <br /></p><p>Αν και σαν παιδί έκανα συχνά πυκνά με τους γονείς μου.</p><p>Σε ένα παλιότερο<a href="https://www.mamareggina.gr/2017/07/blog-post_17.html"> κείμενο</a> μάλιστα είχα γράψει πως ξεκίνησαν όλα!</p><p>Πώς τα τελευταία χρόνια αποφασίσαμε να πηγαίνουμε με τα παιδιά μας ελεύθερο κάμπινγκ.</p><p>Ξεκινήσαμε όταν ο μικρός μου γιος ήταν μόλις δύο χρόνων!!</p><p>Τα παιδιά το λατρεύουν, δημιουργούν υπέροχες αναμνήσεις, φίλους βιώνουν την απόλυτη ελευθερία και έρχονται σε επαφή με την φύση.</p><p>Προσαρμόζονται εύκολα , μαθαίνουν πως η καλύτερη θέα δεν χρειάζεται παράθυρα!</p><p>Το μεγαλύτερο μυστικό είναι η σωστή οργάνωση.</p><p>Αν πας οργανωμένος το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα σου λείψει τίποτα.</p><p>Σαφώς δεν έχεις τις ανέσεις του ξενοδοχείου όμως όλα εκείνα που αποκομίζεις εσύ και τα παιδιά σου δεν συγκρίνονται με πολυτελείς ανέσεις!<br /></p><p>Η καλή οργάνωση για να κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ με την οικογένειά σου δεν μοιάζει τόσο δύσκολη. Ούτε δαπανηρή.</p><p>Χρειάζεται μια σκηνή, φουσκωτά στρώματα ή sleeping bang και φυσικά ένα καλό υπόστεγο για να μην σε τρώει ο ήλιος. Η χημική τουαλέτα επίσης δεν κοστίζει μια περιουσία .</p><p>Αυτά όλα δεν είναι απαραίτητα για ένα σαββατοκύριακο .</p><p>Αρκεί μια σκηνή, η οργάνωση του ύπνου και τα παρακάτω που ούτως η άλλος μια οικογένεια χρειάζεται! <br /></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcy7MEf-c_An8vui-wV_i5E1Ue3E1ZjdA65EqGfCih7YrwqVRQURZQl7AvYNe6LMQPCMr3J0wejxz_CR7B4yH1j1LUSflJ66cd_P0g8uyhB8tEGOMHwHT3LoSzEXpsr7dToRHklO3i49Y/s2048/IMG_20200804_152732.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcy7MEf-c_An8vui-wV_i5E1Ue3E1ZjdA65EqGfCih7YrwqVRQURZQl7AvYNe6LMQPCMr3J0wejxz_CR7B4yH1j1LUSflJ66cd_P0g8uyhB8tEGOMHwHT3LoSzEXpsr7dToRHklO3i49Y/w480-h640/IMG_20200804_152732.jpg" title="xiliadoy" width="480" /></a></div><p><br /></p><p>Το κύμα της θάλασσας σε νανουρίζει γλυκά.</p><p>Η φυσική δροσιά είναι καλύτερη από κάθε κλιματιστικό.</p><p>Έχεις θέα τα αστέρια.</p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidap7ZY7EpKPbECmhQqmW4hFs5nj0uyj4rFFx8TkMBfYOIzPudciy734QRDJb4AaF-4sL08A8vYoqloXKHwMjPTqJPKczLiPBTuPiTFWCx5Nd0d6fg-JuB4sXgcArBd6j70RGpaZ3nvBY/s2048/IMG_20200804_234624.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidap7ZY7EpKPbECmhQqmW4hFs5nj0uyj4rFFx8TkMBfYOIzPudciy734QRDJb4AaF-4sL08A8vYoqloXKHwMjPTqJPKczLiPBTuPiTFWCx5Nd0d6fg-JuB4sXgcArBd6j70RGpaZ3nvBY/w480-h640/IMG_20200804_234624.jpg" title="panselinos" width="480" /></a></div><p><br /></p><p>Συνδιάζει υπέροχα θάλασσα ύπνο φαγητό χωρίς καμία μετακίνηση.</p><p>Θα χρειαστεί να έχεις μαζί ένα φαρμακείο με τα απαραίτητα.</p><p>Κουβέρτες, πετσέτες, σεντόνια μαξιλάρια.</p><p>Φόρμες διότι τα παραθαλάσσια μέρα συνήθως έχουν πολύ δροσιά το βράδυ.</p><p>Φακό για έξω και μέσα στην σκηνή.</p><p>Υπάρχουν πλέον πολλοί φακοί με ηλιακό πάνελ όπου μετά το άπλετο ηλιακό φως έχεις και τεχνητό για όλη την νύχτα.</p><p>Ντουζιέρα που δεν κοστίζει πολλά. </p><p>Την ημέρα την γεμίζεις με νερό όπου συνήθως υπάρχει σε μέρη όπου ενδείκνυται το κάμπινγκ και το απόγευμα έχεις ζεστό νερό.</p><p>Ψυγείο νερού και τρόφιμα για σνακ.</p><p>Φιδάκια για κουνούπια απαραίτητα!</p><p>Όλοι μας έχουμε καρεκλάκια ομπρέλες τραπεζάκι. </p><p>Χρήσιμα αξεσουάρ για έξω από την σκηνή!!</p><p>Εμείς χρόνια επιλέγουμε για ελεύθερο κάμπινγκ την Εύβοια.</p><p>Στο μέρος όπου σαν παιδί έχει πολλές μνήμες ο άνδρας μου.</p><p>Ένα μέρος όπου προσφέρει φαγητό μιας και το μικρό ξύλινο μαγαζί βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την παραλία.</p><p>Εκεί θα βρεις να φας πρωινό μεσημεριανό βραδινό. Γλυκό καφέ . Τα παιδιά πάντα εξυπηρετικά και πρόθημα σε όλα!</p><p>Φυσικά υπάρχουν αρκετά μαγαζιά για όλα τα γούστα! <br /></p><p>Θα βρεις ξαπλώστρες , θα βρεις ποτό, πίτσα παγωτό θα βρεις ταβερνάκι μέσα στα πλατάνια όπου η χωριάτικη σαλάτα της δεν συγκρίνεται με άλλη!</p><p>Δεν θα βρεις εύκολα φάρμακα και τσιγάρα.</p><p>Υπάρχει νερό κρύο και δροσερό είτε για να κάνεις ένα υπέροχο ντούζ είτε για να ξεπλύνεις το φλυτζάνι του καφέ σου .</p><p>Στην Χιλιαδού όπου και αναφέρομαι θα βρεις πολλές οικογένειες, θα βρεις πιτσιρικάδες, θα βρεις ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας .</p><p>Μα πάνω από όλα θα βρεις ηρεμία! Θα δεις μια άγρια ομορφιά από βράχια και κύματα!</p><p>Θα δεις μια όμορφη ανατολή και θα απολαύσεις μπόλικο γαλάζιο μιας και ο ουρανός ενώνει με την θάλασσα!</p><p>Η διαδρομή της κάτι παραπάνω από απολαυστική .</p><p>Πετύχαμε ομίχλη στην καρδιά του καλοκαιριού.</p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi80TzBY0Y5Wbi2ogI0FXl3h-KnhK9dPSYGsKbvCXfXsBXg-t1mqPeFMSJgBsKoccR9xxrc6FPNDA45rawbIwpYJjRg4u9DHEINX7OnoGhZC_0-i4zqQ1WeP_7KwAlbR8HeV9pw0l9fgLY/s2048/IMG_20200806_184804.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi80TzBY0Y5Wbi2ogI0FXl3h-KnhK9dPSYGsKbvCXfXsBXg-t1mqPeFMSJgBsKoccR9xxrc6FPNDA45rawbIwpYJjRg4u9DHEINX7OnoGhZC_0-i4zqQ1WeP_7KwAlbR8HeV9pw0l9fgLY/w480-h640/IMG_20200806_184804.jpg" title="xiliadou diadromi" width="480" /></a></div><p><br /></p><p>Μαζέψαμε ρίγανη στο βουνό!</p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCW-uhfRPS8mL6W1F5jElNyN7lbK4FUO3etx4JMIg8rLgyqYTnxTv2Z_A0FSgo086yed8la7eQZeg1ZPljvJUF78UuRcuLPOQjh2IzGH534FOlxAxvoKy_S-8F03G2xy_0rBIZFKp2Di0/s2048/IMG_20200806_184953.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCW-uhfRPS8mL6W1F5jElNyN7lbK4FUO3etx4JMIg8rLgyqYTnxTv2Z_A0FSgo086yed8la7eQZeg1ZPljvJUF78UuRcuLPOQjh2IzGH534FOlxAxvoKy_S-8F03G2xy_0rBIZFKp2Di0/w480-h640/IMG_20200806_184953.jpg" title="rigani" width="480" /></a></div><p><br /></p><p>Σταματήσαμε στην στενή για καφέ!</p><p>Μια διαδρομή που απολαύσαμε και σε μονοήμερη εκδρομή μόνο για ενήλικες με τις μηχανές!</p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRg8T7GSZIJ7-Kah6-NvEFPdYxkbinag5Jo2OfeVnp-39jzXTn-aKMQVY_rBsmvHSrUVL3bMzA5ABhpRnnO_O5WhAcup_oxYEh2uL_iGWkv7JJVKuyPeVEfyLgmI9ZrU2x2qOL8tKWqnk/s2048/IMG_20200628_113636.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRg8T7GSZIJ7-Kah6-NvEFPdYxkbinag5Jo2OfeVnp-39jzXTn-aKMQVY_rBsmvHSrUVL3bMzA5ABhpRnnO_O5WhAcup_oxYEh2uL_iGWkv7JJVKuyPeVEfyLgmI9ZrU2x2qOL8tKWqnk/w480-h640/IMG_20200628_113636.jpg" title="tour me mixanes" width="480" /></a></div><p><br /></p><p>Ένα μέρος που έχει γίνει σημείο αναφοράς τα καλοκαίρια .</p><p>Ένα μέρος που τα παιδιά έχουν τους καλοκαιρινούς τους φίλους.</p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6n4ieps8FcCC90Uq-B3PuZZBVLug1djy5ItgHBuyAaFr7ykfjEKC-DUjW1S5OubMMymc-9Uhher0t30SAnYQaz4iOohHvG2wb17oDFVCrDTwr8X-74mAwOSdMGeiNLhthF7PsOSgJVoI/s2048/IMG_20200802_175851.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6n4ieps8FcCC90Uq-B3PuZZBVLug1djy5ItgHBuyAaFr7ykfjEKC-DUjW1S5OubMMymc-9Uhher0t30SAnYQaz4iOohHvG2wb17oDFVCrDTwr8X-74mAwOSdMGeiNLhthF7PsOSgJVoI/w480-h640/IMG_20200802_175851.jpg" title="parea" width="480" /></a></div><p><br /></p><p>Ένα μέρος που σίγουρα θα επισκέπτονται τα παιδιά μας όταν μεγαλώσουν! <br /></p><p>Το φετινό καλοκαίρι λόγω της κατάστασης ένιωσα πολύ πιο ασφαλής από οποιαδήποτε αλλού.</p><p>Καλοκαίρι και αναμνήσεις!</p><p>Ένα ακόμα καλοκαίρι με τα παιδιά γεμάτα από εικόνες και αναμνήσεις!</p><p><br /></p><p><br /></p>Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-58093714744398222452020-05-31T23:05:00.002+03:002020-05-31T23:31:41.011+03:00Η ΜΗ!τρότητα της καθημερινότητας!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-HEIv1YT9OXMWwTSJeaLUYtKQxX9q2bvWJLVej2-ukJxn7CHoE95N8YxmWut0HWHqeEMpHB1y_Xa16HpP2N4PktNHuOHUi_GSl9qLjikFAOdL5j3QLhrOenyfCgqzLxVSKsWe5zjWWcU/s1600/101069693_2981594775252114_6770968160632832000_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="480" data-original-width="352" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-HEIv1YT9OXMWwTSJeaLUYtKQxX9q2bvWJLVej2-ukJxn7CHoE95N8YxmWut0HWHqeEMpHB1y_Xa16HpP2N4PktNHuOHUi_GSl9qLjikFAOdL5j3QLhrOenyfCgqzLxVSKsWe5zjWWcU/s320/101069693_2981594775252114_6770968160632832000_n.jpg" title="mitrithta" width="233" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Δύσκολη η μητρότητα της καθημερινότητας ειδικά όταν τίποτα δεν είναι όπως πριν.<br />
Έχω χάσει πια το μέτρημα από τότε που η καραντίνα μας έκλεισε σπίτι μας.<br />
Από τότε που κάθε συνήθεια έπαψε να είναι συνήθεια.<br />
Από τότε που άλλαξαν όλα. <br />
Είναι μέρες τώρα που νιώθω πως δεν μπορώ άλλο να διαχειριστώ όλες αυτές τις αλλαγές.<br />
Μπορεί σιγά σιγά να επιστρέφουμε σε μια νέα κανονικότητα όμως τίποτα δεν είναι ίδιο.<br />
Ιδιαίτερα τα πράγματα στο σπίτι με τα παιδιά.<br />
Οι τελευταίοι μήνες δεν θυμίζουν σε τίποτα καμία άλλη εποχή.<br />
Την εποχή που ήμουν μαζί με τα παιδιά συνειδητά από επιλογή.<br />
Τότε που ήταν μικρά ακόμα.<br />
Περιόδους διακοπών, περίοδοι που είχαν μια αρχή και ένα τέλος.<br />
Οι τελευταίοι μήνες δεν έχουν όρια, δεν έχουν ηρεμία δεν έχουν κανονικότητα καμιά..<br />
Περιέχουν πολλά ΜΗ αλλαγές, νεύρα και τρέλα.<br />
Τα παιδιά έχουν ξεφύγει σε όλους τους τομείς και είναι λογικό.<br />
Όμως τις τελευταίες μέρες αισθάνομαι πως δεν έχω άλλες αντοχές.<br />
Νιώθω πως τα όρια μου έχουν εξαντληθεί.<br />
Νιώθω κουρασμένη εγκλωβισμένη.<br />
Νιώθω πως δεν βρίσκω ούτε πέντε λεπτά μέσα στο 24ωρο για μένα.<br />
Είμαστε μαζί συνεχώς.<br />
Αυτοκόλλητοι και δεν ξέρω αυτό είναι τόσο καλό!<br />
Δεν ακούνε πια και εγώ όλο φωνάζω.<br />
Έχουν εξαντλήσει και εκείνα κάθε φαντασία για παιχνίδι και ομαδικότητα.<br />
Ναι μεν έμαθαν να είναι μαζί συνέχεια και έδεσαν, όμως επικρατεί πολύ το μαζί δεν κάνουν.<br />
Δεν έχω διάθεση να τα κρατάω απασχολημένα με δραστηριότητες.<br />
Κουράστηκαν και εκείνα.<br />
Δεν είσαι η δασκάλα μου μαμά μου είπε μια μέρα ο μικρός.<br />
Οι βόλτες δεν αρκούν για να διοχετεύσουν την περίσσια ενέργεια τους.<br />
Η μέρα δεν φτάνει για όλα όσα θέλω να κάνω.<br />
Τα νεύρα μου είναι τεντωμένα.<br />
Μετά από πολλά χρόνια ως μαμά πριν αλλάξουν όλα είχα κερδίσει λίγο χρόνο για μένα.<br />
Χρόνο για λίγη γυμναστική, που πλέον βαρέθηκα να κάνω μόνη.<br />
Είχα χρόνο να δουλεύω ήρεμα.<br />
Είχα χρόνο και διάθεση να ασχοληθώ μαζί τους μετά το σχολείο.<br />
Εδώ και μέρες νιώθω τόσο εξαντλημένη . <br />
Ναι ξέρω καλά τα θετικά .<br />
Έχω να ενοχλήσω την παιδίατρο τρεις μήνες τώρα.<br />
Τα παιδιά μου είναι καλά στην υγεία τους.<br />
Μας δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να ξανά βρεθούμε όλοι μαζί.<br />
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να νιώθω ευγνώμων όμως αυτό δεν έχει σχέση . <br />
Όμως όσο εμείς επιστρέφουμε στην κανονικότητα τα πράγματα στο σπίτι δεν είναι κανονικά.<br />
Μου λείπουν τα βράδια εκείνα που τα παιδιά κοιμόντουσαν νωρίς.<br />
Τα βράδια που μπορούσα να κάτσω στον καναπέ και να απολαύσω το βραδινό μου .<br />
Μια σειρά στο Netflix , μια αγκαλιά μια συζήτηση χωρίς δεκάδες διακοπές μέχρι που τελικά ξεχνάς τι έλεγες.<br />
Η όλη φάση επηρέασε πολύ τα παιδιά .<br />
Ακούω τον μικρό που ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό αναφέρει συχνά τους φίλους του και πόσο πολύ του λείπουν.<br />
Ο μεγάλος άλλαξε, μιας και όλα όσα έκανε σταμάτησαν.<br />
Ξέρω καλά πως όλοι έτσι είναι.<br />
Ξέρω καλά πως πρέπει να ξανά επανέλθω.<br />
Είχα ανάγκη να εκφράσω όλα όσα νιώθω γιατί πνίγομαι σε μια καθημερινότητα που δεν μου αρέσει Μια καθημερινότητα που ακόμα δεν έδειξε τι θα αφήσει στα παιδιά κυρίως! <br />
<br />
<br /></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-16698916929752206482020-04-05T21:49:00.000+03:002020-04-05T21:49:05.256+03:00Η καραντίνα μέσα από τα μάτια μιας μαμάς.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJJpNVMq9oD_p2m9nrXXUnnda6h0hgd4Wf0PEeQRcQpkNA9WtkkFNqkSFd1KZ63LNwxMYRb1ZbP61XLpA7bUwdF_jSY7f9GOQsowI7tFhV0mSeiw4bMEZf6l6NV9CMXWOeMK3culuxqNE/s1600/s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJJpNVMq9oD_p2m9nrXXUnnda6h0hgd4Wf0PEeQRcQpkNA9WtkkFNqkSFd1KZ63LNwxMYRb1ZbP61XLpA7bUwdF_jSY7f9GOQsowI7tFhV0mSeiw4bMEZf6l6NV9CMXWOeMK3culuxqNE/s320/s.jpg" title="karantina" width="320" /></a></div>
<br />
Κοντεύουμε μήνα εσώκλειστοι.<br />
Ως μάνα έχω καταφέρει να ξεκουραστώ στο σημείο ότι δεν ξυπνάω από τις 6.30.<br />
Κατά τα άλλα μαγειρεύω πιο πολύ από ποτέ. Καθαρίζω πιο πολύ από ποτέ και γενικά νιώθω πως κουμαντάρω ξενοδοχείο μόνη μου!<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 1ο</b><br />
<i>Τι θα φάμε σήμερα μαμά?</i><br />
<br />
ΠΕΙΝΑΝΕ!! Όλη μέρα κάθε λεπτό που περνάει...<br />
Οι υπηρεσίες της κουζίνας περιλαμβάνουν πλούσιο πρωινό με pancakes, τοστ φυσικό χυμό φρουτοσαλάτες φρυγανιές με μέλι γιαούρτι και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βρω μέσα και έξω από το ψυγείο. <br />
Μεσημεριανό και βραδινό δεκατιανό προ-δεκατιανό μετά μεσημεριανό και πάει λέγοντας! <br />
Η περίπτωση να πιω πρώτα λίγο καφέ είναι σπάνια διότι αυτό προϋποθέτει να έχω ξυπνήσει νωρίς. Να φτιάξω καφέ αθόρυβα να μην ανάψω κανένα φως.<br />
Βέβαια ως γνωστόν τα παιδιά λειτουργούν με φωτοκύτταρο.<br />
Με το που σηκωθείς σηκώνονται και αυτά και ξεκινάνε "μαμά πεινάμε!"<br />
Δώσε πρωινό στον λαό. Καλημέρα σας<br />
Ύστερα μαμά θέλουμε κάτι να φάμε.<br />
Ψάχνουν εξονυχιστικά τα ντουλάπια μήπως και τους ξέφυγε κάτι πριν από πέντε λεπτά που ξανά έψαξαν.<br />
Όλη μέρα τρώνε...τρώνε ...τρώνε....τρώμε και εμείς!<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 2ο </b><br />
<i>Μαμά</i><br />
<i> </i><br />
Τα ατελείωτα ΜΑΜΑ<br />
Μαμά πες του κάτι<br />
Μαμά με κοιτάει.<br />
Μαμά με κοροϊδεύει<br />
Μαμά πότε θα πάμε βόλτα;<br />
Μαμά πότε ανοίγουν τα σχολεία;<br />
Μαμά ο κορονοιος είναι επικίνδυνος;<br />
Μαμά θα κολλήσεις και εσύ;<br />
Μαμά πότε θα πας σούπερ μάρκετ γιατί πεινάμε.<br />
Μαμά να σου πω κάτι;<br />
-Ναι πες μου...<br />
-τίποτα το ξέχασα!<br />
Μπαμπά που είναι η μαμά;;<br />
Μαμά ...<br />
-Μιλάω παιδί μου δεν βλέπεις?<br />
- Ναι μαμά αλλά να σου πω κάτι ....<br />
-Μαμά ακούς???<br />
-μαμά??<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 3ο</b><br />
<i>Πόνος </i><br />
<br />
Παιχνίδια απλωμένα παντού, και οκ δεν έχω πρόβλημα με αυτό, αλλά έχω πατήσει πεταμένα lego και μικρά αυτοκινητάκια κάμποσες φορές..<br />
Πονάει πολύ! Πονάει και ξυπνάει μέσα μου το τέρας που μαζί με δάκρυα πόνου σιχτιρίζει κάπου μετά τα μεσάνυχτα μικρά παιχνιδάκια που νωρίτερα ζήτησες 10000000 φορές να μαζέψουν.<br />
Αλλά όχιιιιι άφησαν κάποια τα οποία εσύ θα πατήσεις 100% μέσα στην νύχτα ή νωρίς το πρωί!<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 4ο</b><br />
<i>Γλυκιά μου παράνοια!</i><br />
<br />
Τα πιάτα της κουζίνας είναι μόνιμα άπλυτα.<br />
Όσο και να ψωνίζω δεν φτάνει.<br />
Όταν δε θα χτυπήσει το τηλέφωνο σου με βίντεο κλήση θα θέλουν να βάλουν φίλτρα και να παίξουν και να γελάσουν.<br />
Όλη μέρα ψάχνουμε φορτιστή.<br />
Ο συνωστισμός στο μπάνιο δεν παλεύετε .<br />
Μπορεί και 3 άτομα ταυτόχρονα να θέλουν να πάνε μέσα .<br />
Ταυτόχρονα φυσικά όποτε καλούμε συνήθως εγώ να αναλαμβάνω την ομαλή διέλευση με σειρά προτεραιότητας.<br />
Ξεκινώντας από εκείνον που γκρινιάζει λιγότερο!<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 5ο </b><br />
<i>Καληνύχτα!</i><br />
<i> </i><br />
Ο βραδινός ύπνος έγινε ένα μαρτύριο.<br />
Από την παλιά ωραία μας ροή των 9μ.μ στην καλύτερη έχει μετατοπιστεί στις 12μ.μ.<br />
Όποτε έχουμε ένα τρίωρο που τριγυρίζουν εναλλάξ μια για νερό μια για κατούρημα μια για καληνύχτα.<br />
Και μια για κάτι που θυμήθηκαν! <br />
Από τις 9 που τους βάζω να δουν χαλαρά τηλεόραση στο κρεβάτι τους μέχρι να κοιμηθούν λέμε κατά μέσο όρο 367282 καληνύχτες.<br />
Αν κολλήσει το Netflix τότε το δράμα μας είναι ατελείωτο.<br />
Ξεκινάνε και ανεβοκατεβαίνουν στα κρεβάτια τους παίζουν κρυφτό τσακώνονται γελάνε φωνάζουν .<br />
Εγώ χτυπιέμαι για το κακό που με βρήκε διότι ως άνθρωπος έχω και εγώ το δικαίωμα να αράξω επιτέλους και να δω την σειρά μου με το ταίρι βρε παιδί μου!<br />
Να φάμε ότι απέμεινε και να το απολαύσουμε!<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 6ο </b><br />
<i>Κάτι δικά μας !</i><br />
<br />
Τα μεσημέρια όσα έτυχε να ξαπλώσω ο μικρός δίνει ρεσιτάλ ακατάπαυστης ομιλίας ακόμα και ο αδερφός του τον παρακαλεί να σταματήσει έστω για πέντε λεπτά να μιλάει.<br />
Εκείνος όμως δεν πτοείται και συνεχίζει ασταμάτητος.<br />
Και εκεί που πάει να σε πάρει ύπνος γλυκός δίπλα σου υπάρχει ένα ανθρωπάκι που μιλάει μιλάει μιλάει....<br />
Όταν τρώμε μιλάει , όταν τον κάνω μπάνιο μιλάει , όταν κοιμάται παραμιλάει.<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 7ο</b><br />
<i>Απασχόληση</i><br />
<br />
Κάθε δραστηριότητα καταλήγει σε τσακωμό.<br />
Δικό το μολύβι, γιατί μου έχασες τον κόκκινο μαρκαδόρο, αυτό το ψαλίδι δεν κόβει, με αποτέλεσμα να κάνω τον διαιτητή και ταυτόχρονα να νοσταλγώ τις ώρες που τα κάνανε στο σχολείο.<br />
Όσες φορές και να μοιράσω τα πράγματα πάλι κάτι θα βρουν.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Κεφάλαιο 8o</b><br />
<i>eclass</i><br />
Αυτό το κεφάλαιο νομίζω με έχει ζορίσει πιο πολύ από όλα και δεν ξέω καν αν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό .<br />
Όχι δεν θέλω!<br />
<br />
<br />
Και κάπως έτσι η καραντίνα καλά κρατεί στο δικός μας σπίτι.<br />
Εσείς πως τα περνάτε κόσμε??<br />
<br />
<br />
photo via pixabay<br />
<br /></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-50304312517938863862020-04-04T20:33:00.000+03:002020-04-04T20:33:10.097+03:00Καραντίνα ημέρα δεν θυμάμαι πιά!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σήμερα είναι Σάββατο και εγώ ξύπνησα το πρωί με την θύμηση εκείνων των ημερών που θα με περίμενε δουλειά.<br />
Εκείνα τα Σάββατα που τα παιδιά θα έπαιζαν με τον μπαμπά τους, που τους έλειπε τις καθημερινές γιατί δουλεύει πολλές ώρες.<br />
Ύστερα θα κανονίζαμε τι θα κάναμε αργά το απόγευμα ή το βράδυ.<br />
Ίσως να γκρίνιαζα, ίσως θα κουραζόμουν. Ίσως τίποτα από όλα αυτά. <br />
Αυτά παλιά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggVcUCpsQi17Eqxd1xPBdt3PC8Kg8RK6voC57YU4pfU99q1MbAONB8vK1SWA-YLX9zpgsv15DEOeQHhdic-bdWD_4JzXE4vHu2HTrydzdNib62eBgEV2emCa8axKtHx_MT-OGK_IUThoI/s1600/91959897_528703501167998_8840306167172300800_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="903" data-original-width="945" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggVcUCpsQi17Eqxd1xPBdt3PC8Kg8RK6voC57YU4pfU99q1MbAONB8vK1SWA-YLX9zpgsv15DEOeQHhdic-bdWD_4JzXE4vHu2HTrydzdNib62eBgEV2emCa8axKtHx_MT-OGK_IUThoI/s320/91959897_528703501167998_8840306167172300800_n.jpg" title="karantina-sofia-kontoyka" width="320" /></a></div>
Σήμερα είναι Σάββατο.<br />
Δεν έχω δουλειά, δεν θα κανονίσω να βγούμε το βράδυ.<br />
Τα παιδιά δεν θα ζητήσουν να πάνε να κοιμηθούν στην γιαγιά.<br />
Είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι μας εδώ και πάρα πολλές μέρες.<br />
Αποκτήσαμε νέες συνήθειες.<br />
Οι μέρες μας φαινομενικά δεν περιέχουν πια άγχος, παρά μόνο αν κάνεις το λάθος να πας σούπερ μάρκετ χωρίς να στείλεις μήνυμα. Εκεί σε πιάνει μια ταχυπαλμία!<br />
Τις πρώτες μέρες θυμάμαι να με διακατέχει πανικός.<br />
Ένα μούδιασμα στην εξέλιξη των γεγονότων.<br />
Πόσο εύκολα εξαιτίας ενός ιού μαζευτήκαμε όλοι μέσα στα σπίτια μας.<br />
Πόσο εύκολα χάσαμε δουλειές.<br />
Πόσο εύκολα τελειώνουν τα χρήματα, το άγνωστο μετά , που σου κόβει σχεδόν όλα όσα πιθανόν να είχες προγραμματίσει.<br />
Οι πρώτες μέρες μου ήταν δύσκολες.<br />
Άφησα τον εαυτό μου να πέσει.<br />
Άφησα τα συναισθήματα μου να με γεμίσουν άγχος φόβο.<br />
Άφησα το σώμα μου να συμμετέχει με την αδράνεια του για όσα ο νους δεν μπορούσε ακόμα να διαχειριστεί.<br />
Άφησα να παιδιά ώρες ατελείωτες μπροστά από οθόνες.<br />
Καθάρισα όλα όσα μέχρι τότε δεν είχα προλάβει.<br />
Κοιμήθηκα πολύ. <br />
Εκείνες τις μέρες θυμάμαι πως έτυχε να διαβάσω<a href="http://myfavourites.gr/coronavirusthoughts/?fbclid=IwAR1UAnB13uxoBgs4Xg-J9IipZoymzwjG59CyEUyV5tZCcxkta0pq31Bmpyo"> αυτό </a>το κείμενο.<br />
Διαβάζοντας το συνειδητοποίησα ότι τον καιρό της καραντίνας αποφεύγω τις μυρωδιές και τα αρώματα.<br />
Σαν από άμυνα θέλησα να αποφεύγω να φυλάξω μέσα μου μνήμες από κάτι που μόνο δυσαρέσκεια μου προκαλεί.<br />
Όλες μου οι αναμνήσεις περιέχουν ένα άρωμα.<br />
Και εγώ το αποφεύγω.<br />
Τις τελευταίες ημέρες είμαι καλύτερα.<br />
Σαν να έχω μουδιάσει πια και να μην νιώθω.<br />
Μέσα σε όλο αυτό κατάλαβα πως είμαι τυχερή.<br />
Τυχερή γιατί με γεμίζουν οι άνθρωποι μου.<br />
Γιατί μαζί τους νιώθω ασφαλής .<br />
Γιατί μαζί τους μπορώ να γελάσω να κλάψω να μοιραστώ όλα εκείνα που αισθάνομαι.<br />
Ζούμε στιγμές πρωτόγνωρες στιγμές που ακόμα και χωρίς αρώματα θα μείνουν μέσα μας.<br />
Πιστεύω πως μετά από αυτό τίποτα δεν θα είναι ξανά όπως πριν.<br />
Εμείς δεν θα είμαστε όπως πριν.<br />
Όλο που γίνεται ίσως και αφήσει κάτι καλό ένα μαζικό restart σε ότι μέχρι τώρα ήταν για μια ακόμα φορά δεδομένο.<br />
Μια ευκαιρία για όλους μας να έρθουμε πάλι κοντά και να συν-δεθούμε.<br />
Κατάλαβα ποιοι άνθρωποι μου λείπουν.<br />
Ποιοι με μια βίντεο κλήση μπορούν απλά να με κάνουν να γελάσω .<br />
Σε ποιους μπορώ να ακουμπήσω τους φόβους μου.<br />
Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που ούτως ή άλλως είχα επιλέξει να έχω στην ζωή και ναι μου λείπουν γιατί αυτό που δεν μπορώ να κάνω είναι να τους αγκαλιάσω.<br />
Μου λείπει η αίσθηση της ελεύθερης επιλογής.<br />
Μου λείπει η δουλειά μου.<br />
Φοβάμαι για το μετά.<br />
Το μετά της βουτιάς στο κενό δίχως πάτο.<br />
Μια οικονομική βουτιά που ζήσαμε έντονα τα τελευταία χρόνια.<br />
Φοβάμαι για τα παιδιά μου και για τον κόσμο που ζουν.<br />
Μέσα στον φόβο που όλος ο κόσμος αισθάνεται.<br />
Χτες το βράδυ βγήκα στο μπαλκόνι, ο αέρας δημιουργούσε ήχους που πριν δύσκολα άκουγες από το βουητό του δρόμου.<br />
Τα φύλλα έπαιζαν μια απαλή μουσική σχεδόν κρυστάλλινη .<br />
Σκέφτηκα πως δώσαμε στην γη μια μεγάλη ανάσα.<br />
Να ακόμα ένα καλό... <br />
Σήμερα πήγα να πετάξω τα σκουπίδια .<br />
Η μέρα θύμισε χειμώνα.<br />
Είναι Σάββατο και σκέφτηκα πως πριν καραντίνας ίσως να επέλεγα να κάτσω σπίτι μια τέτοια κρύα μέρα να δω καμία ταινία και να αράξω στον καναπέ<br />
Ο αέρας με την βροχή χάιδεψαν το ειρωνικό μου χαμόγελο.<br />
Κοίτα να δεις που και σήμερα πάλι σπίτι θα κάτσω!<br />
Δεν ξέρω πως και πότε θα τελειώσει όλο αυτό εύχομαι μόνο οι απώλειες να είναι λίγες σε όλα τα επίπεδα.<br />
<br />
Η φωτογραφία ανήκει στην <a href="https://www.instagram.com/sophia_kontouka/?hl=el">Σοφία Κοντούκα </a><br />
Αναρτήθηκε στο προφίλ της, μια φωτογραφία που μου θύμισε πόσο μου έλειψε το έξω, η φύση , η ζωή που είχαμε.<br />
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την άδεια να την χρησιμοποιήσω!<br />
<br /></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-56412427258035679882020-03-11T14:44:00.003+02:002022-12-12T23:26:23.782+02:00Κοροναϊός vs υιών και οι ευθύνες !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEza8CjIaaciiEyKPU3r0sD9pXj9WHZjgxR96UNJ79aibhOQlZZDbae-2hmetZrPeAtsQWZyNOx_RKFnVBx0_j0Ffk1aQ5hvfBaIgxmtIpvX1HTHBJQmpvgELfoUM6YkVNRarkOiv3aGI/s1600/kr.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" data-original-height="720" data-original-width="750" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEza8CjIaaciiEyKPU3r0sD9pXj9WHZjgxR96UNJ79aibhOQlZZDbae-2hmetZrPeAtsQWZyNOx_RKFnVBx0_j0Ffk1aQ5hvfBaIgxmtIpvX1HTHBJQmpvgELfoUM6YkVNRarkOiv3aGI/s320/kr.jpg" title="save" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χτες κράτησα τα παιδιά σπίτι<br />
Είχαν βήχα και θεώρησα πως δεν είναι σωστό να πάνε σχολείο.<br />
Η μέρα ήταν μας ήταν χάλια.<br />
Γκρίνιες, φωνές ,βαρεμάρα και ασυνεννοησία .<br />
Τσακωμοί ένταση και παρακάλια να πάμε βόλτα γιατί μετά την εξέταση της παιδιάτρου δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας οπότε πήραν τα μυαλά τους αέρα!<br />
Όσες φορές και αν φώναξα η κατάσταση παρέμεινε η ίδια.<br />
Ένταση χαμός και μια μαμά να μοιάζει πως έχει χάσει την μπάλα!<br />
Το απόγευμα στο άκουσμα πώς έκλεισαν τα σχολεία αρχικά χάρηκα διότι θεωρώ πως έπρεπε να πάρουμε μέτρα όμως σε δεύτερη φάση αγχώθηκα διότι μετρώντας μια ήδη δύσκολη μέρα στο σπίτι άρχισα να αναρωτιέμαι τι θα τα κάνω!<br />
Πώς θα τα απασχολήσω! Κοροναιός εναντίον υιών!<br />
Τελειώνοντας λοιπόν την δουλειά τους έβαλα κάτω να τους ανακοινώσω τα νέα.<br />
Τους εξήγησα ότι όλο αυτό γίνεται για το συνολικό καλό.<br />
Τους τόνισα πως δεν θα ακούσω γκρίνια που δεν θα κάνουμε βόλτες.<br />
Τους τόνισα ότι με το κλείσιμο του σχολείου σταματάνε και όλες οι δραστηριότητες, το φροντιστήριο και γενικά αλλάζει για λίγο η καθημερινότητα μας!<br />
Μιλήσαμε για το γεγονός ότι είναι μια κατάσταση που δεν έχουμε ξανά ζήσει αλλά θα περάσει. Συζητήσαμε πως είναι σημαντικό να λειτουργήσουμε υπεύθυνα.<br />
Απάντησα σε κάθε τους ερώτημα και ομολογώ ότι δεν περίμενα τόση ωριμότητα στις ερωτήσεις τους.<br />
Υποσχεθήκαμε ότι θα προσπαθήσουμε σαν ομάδα που είμαστε να περάσουμε όλοι καλά αυτές τις μέρες ακόμα και αν βαρεθούμε μέσα στο σπίτι.<br />
Τους εξήγησα ότι θα πάμε σίγουρα βόλτα σε μέρη όπου δεν υπάρχει πολυκοσμία να κάνουν ποδήλατο να περπατήσουμε και να γευτούμε την άνοιξη.<br />
-Μαμά ξέρεις τι θα κάνουμε?<br />
-Κατασκευές φώναξε ο ένας<br />
-Ναιιι συμπλήρωσε ο μικρός<br />
-Θα βλέπουμε όλοι μαζί ταινίες!<br />
-Ναι και θα παίξουμε επιτραπέζια!<br />
-Και θα ξεκουραστούμε<br />
-Και θα παίζουμε<br />
-Μαμά να κάνουμε και γυμναστική;<br />
Οι ιδέες πολλές και πέσαν όλες στο τραπέζι!<br />
Όλα γίνονται!!<br />
Η ευθύνη ξεκινάει από μας!<br />
Τα παιδιά είναι καθρέφτης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMApgORi52PaYHVAF1vVSd4GnOjgrHbUxsMbCtkNunkkR8WKCjejYubwZRdSVxO6U0u4hkydEhPb8lkv7wgPS4CApG6AFTf7BMRQ7NmrVoN0KTFA-4x-7OG3mLj3jiULpfr5AP9fWCtzk/s1600/krn.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="799" data-original-width="406" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMApgORi52PaYHVAF1vVSd4GnOjgrHbUxsMbCtkNunkkR8WKCjejYubwZRdSVxO6U0u4hkydEhPb8lkv7wgPS4CApG6AFTf7BMRQ7NmrVoN0KTFA-4x-7OG3mLj3jiULpfr5AP9fWCtzk/s320/krn.jpg" title="koronaios-yios" width="162" /></a></div>
Όσο μαγείρευα τα βρήκα να παίζουν στο κρεβάτι τους.<br />
Μου είπαν πως έξω έχει καταιγίδα και έχουν μαζέψει προμήθειες και τα αγαπημένα τους παιχνίδια και λένε ιστορίες αλλά δεν φοβούνται γιατί είναι μαζί και όλα είναι καλά.<br />
Εδώ και μια ώρα είναι στο δωμάτιο τους.<br />
Ακούω να τραγουδούν, να γελάνε , να λένε ιστορίες!!<br />
Η πρώτη μέρα στο σπίτι είναι καλύτερη από τι την είχα φανταστεί.<br />
Τα παιδιά καταλαβαίνουν και μπορούν τελικά να προσαρμοστούν σε όλα.<br />
Δεν λέω σίγουρα οι τόσες μέρες που απομένουν να μην φανούν εύκολες όμως οφείλουμε να είμαστε υπεύθυνοι για το γενικό σύνολο.<br />
Και όχι δεν θα τα πάω σούπερ μάρκετ.<br />
Ούτε παιδική χαρά, καφετέριες κι πάει λέγοντας .<br />
Δεν θα φανώ αδιάφορη και χαλαρή!<br />
Θα συνεχίσω να παίρνω μέτρα προφύλαξης .<br />
Μπόρα είναι και θα περάσει.<br />
Και πρέπει να περάσει.<br />
Πολλά πράγματα εξαρτώνται από την δική μας ευθύνη .<br />
Πολλά πράγματα από αυτά που ζούμε φαίνονται κάπως .<br />
Όμως με ηρεμία σωστή υγιεινή και όχι δηλώσεις του τύπου έλα μωρέ τι θα πάθουμε πρέπει να λειτουργήσουμε με γνώμονα την ευθύνη.<br />
Για μας τα παιδιά μας τους γονείς μας τις ευπαθείς ομάδες που σίγουρα υπάρχουν σε κάθε σπίτι.<br />
Και που ξέρεις μπορεί "εκείνος που για λίγο αποσύρθηκε , έσωσε τους υπόλοιπους " Όπως πολύ σωστά διάβασα κάπου νωρίτερα!<br />
Ημέρα πρώτη λοιπόν!! Με καιρό που είναι κατάλληλος για αγκαλιές κουβέρτα τηλεόραση παιχνίδι και καφέ με μια φίλη μέσω messenger βρε αδερφέ!<br />
<br />
<br />
Ιδέες για κατασκευές με τα παιδιά θα βρείτε εδώ<br />
<br />
<a href="https://karidotsouflo.gr/">https://karidotsouflo.gr/</a><br />
<a href="http://otangennithikaxana.blogspot.com/">http://otangennithikaxana.blogspot.com/</a><br />
<a href="https://www.mommyjammi.gr/">https://www.mommyjammi.gr/</a><br />
<a href="https://twoboysandhope.gr/">https://twoboysandhope.gr/</a><br />
<a href="https://mylittleworld.gr/">https://mylittleworld.gr/</a><br />
<a href="https://www.anthomeli.com/">https://www.anthomeli.com/</a></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-89494757422958767222020-02-13T19:13:00.000+02:002020-02-14T14:05:42.874+02:00Μαμάδο-αλλεργία!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ6GtifgzkmaISLvWt6popM4Asw5ze4kOTNY5yaDmoNXdyI9QOrZvCxPZSyOLHdPDtbywz-mfcaL6ZJEJKxhw0FKX7nYd05gZcWK7HbBdKJHZhMayPazlbmBJkwxkO6k6gxLI2WF8G-5I/s1600/mmm.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="280" data-original-width="420" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ6GtifgzkmaISLvWt6popM4Asw5ze4kOTNY5yaDmoNXdyI9QOrZvCxPZSyOLHdPDtbywz-mfcaL6ZJEJKxhw0FKX7nYd05gZcWK7HbBdKJHZhMayPazlbmBJkwxkO6k6gxLI2WF8G-5I/s320/mmm.jpg" title="mamadoallergia" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Λογικά πάσχω από κάποιο είδος αλλεργίας.<br />
Όχι ακριβώς στις μαμάδες! Εκείνες τις αγαπώ και εκτιμώ λιγάκι παραπάνω!<br />
Έχω αλλεργία στο κλίμα και τις κλίκες που δημιουργούν!<br />
Ένα κλίμα που ξεκινάει κυρίως στο δημοτικό.<br />
Είμαι από εκείνες τις μαμάδες που θα δεις κυρίως να περπατάνε μόνες στους διαδρόμους του σχολείου.<br />
Δεν έχω φιλίες με άλλες μαμάδες επειδή και μόνο τα παιδιά μας είναι συμμαθητές, επίσης δεν μιλάω στο τηλέφωνο μαζί τους.<br />
Πλήττω φρικτά να συμμετέχω σε οποιαδήποτε συζήτηση έχει να κάνει με τα παιδιά μας.<br />
Οι συζητήσεις που αφορούν μαθήματα βιβλία βάρος τσάντας ,μου προκαλούν αποκοπή από όλα αυτά.<br />
Δεν μπορώ να ενσωματωθώ με τίποτα.<br />
Όχι πως το επιδιώκω κιόλας. Δεν το έκανα ποτέ, μετά από όσα κατάλαβα όταν ο γιος μου πήγε δημοτικό!<br />
Φαντάζομαι πως δεν είμαι ιδιαίτερα συμπαθής κιόλας. Βασικά έτσι το καταλαβαίνω !<br />
Οι μόνες μαμάδες που θα με δεις να μιλάω και να γελάω είναι δύο τρεις φίλες μου από παλιά από τότε που δεν είχαμε παιδιά. Για τα παιδιά μας δεν θα μιλήσουμε συχνά παρά μόνο εκείνα τα βαθύτερα θέματα που δεν μπορείς να τα πεις στον καθένα.<br />
Προβληματισμούς , συμβουλές ποτέ μα ποτέ για θέματα που αφορούν βιβλία, διαγωνίσματα βαθμολογίες!<br />
Υπάρχει ένα είδος ανταγωνισμού μεταξύ τους.<br />
Ένα είδος με πολλές κατηγορίες θα έλεγα .<br />
Η μαμά με τα τέλεια παιδιά.<br />
Αγαπημένη κατηγορία μακριά και αγαπημένοι που λέμε!<br />
Η σύγκριση, η περίπτωση που βγαίνουν τα μαμαδόμετρα και αρχίζει η μέτρηση.<br />
Τι κάνει το δικό μου και πως τι το δικό σου και τέτοια όμορφα πράγματα!<br />
Τα πάρτι , ποιον θα καλέσεις και ποιόν όχι .Αλλά με κριτήρια που κυρίως στην μαμά εστιάζουν.<br />
Η μαμά με το ζωηρό παιδί! Εκείνο το παιδί που θα διαταράξει πιθανόν την ηρεμία της τάξης , εκείνο το παιδί που θέλει ίσως έναν άλλο τρόπο μα δεν θα τον βρει. Στόχος πάλι η μαμά!<br />
Η μαμά του παιδιού που τρέχει, ρωτάει, ενημερώνεται, παλεύει, να μάθει για τις μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού της .<br />
Αλλά συνήθως είναι εκείνο το παιδί που θα σε βάλει κατευθείαν σε μια δικιά σου κατηγορία!<br />
Μαμάδες που "φωνάζουν¨ έλα να δεις εγώ με αυτές είμαι φίλη όχι με εσένα !<br />
Είναι και οι μαμάδες που τα παιδιά τους είναι είτε θύματα είτε θύτες. Μεγάλη ιστορία που φωνάζει αλλά δεν ακούει κανείς!<br />
Οι μαμάδες που αναρωτιέσαι τι δεν κάνουν σωστά και τα παιδιά τους είναι συνεχώς στο γραφείο και με σωρό από παράπονα από άλλους γονείς.<br />
Εκείνες που θα σε κάνουν να αισθανθείς άσχημα για τον τρόπο που μεγαλώνεις τα παιδιά σου.<br />
Θα σε κάνουν να αισθανθείς άσχημα για πολλούς ακόμα λόγους χωρίς ουσιαστικά να έχει ζητηθεί η γνώμη τους.<br />
Όσες μαμάδες δε, δεν συναντούν θέματα γιατί τα δικά τους παιδιά είναι από εκείνα που δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα δεν μπορούν να κατανοήσουν κάποιες από τις παραπάνω κατηγορίες.<br />
Και η λίστα δεν έχει τελειωμό! Διότι συχνά συναντάς έναν συνδυασμό από τα παραπάνω!<br />
Δεν θέλω να εκφέρω άποψη για ομάδες στο viber...Μόνο ακούω από φίλες και αυτά που ακούω είναι αρκετά για να με κάνουν να μείνω έξω από αυτό! Νααα κατι μαμαδόμετρα...<br />
Ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να είμαι μέρος όλου αυτού.<br />
Αν και δεν κρύβω ότι κάποιες στιγμές ένιωσα πως ίσως και να πρέπει.<br />
Όλη αυτή η εικόνα με χαλάει απίστευτα.<br />
Όταν ο γιος μου πήγε πρώτη δημοτικού για λίγο είχα πιστέψει πως αν οι μαμάδες ήταν ενωμένες θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα!<br />
Είχα πιστέψει πως η μια με την άλλη θα μπορούσε να βοηθήσει μια κατάσταση με την επίλυση της.<br />
Είχα πιστέψει πως δεν χρειάζεται να νιώθει κάποιος άσχημα επειδή το δικό του παιδί δεν μπορεί να είναι άριστο και αρεστό σε όλα.<br />
Μια πλάνη που μπαίνεις στον παιδικό και στο νηπιαγωγείο και βγαίνεις απότομα στις πύλες του δημοτικού. Ειδικά όταν η απειρία σου με το πρώτο σου παιδί σε συντροφεύει!<br />
Είμαι μια μαμά που εργάζεται, μια μαμά που δεν εργάζεται.<br />
Μια μαμά που ασχολείται όλη μέρα με το παιδί της , μια μαμά που δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί όσο θα ήθελε.<br />
Είμαι μια μαμά που δεν ταιριάζει με όλους μια μαμά που ταιριάζει με όλους!<br />
Είμαι μια μαμά που δεν είμαι κοινωνική , είμαι μια μαμά πολύ κοινωνική.<br />
Είμαι μια μαμά που την ενδιαφέρουν μόνο οι βαθμοί , μια μαμά που δεν την ενδιαφέρουν και τόσο.<br />
Όποια και να είμαι δεν χρειάζεται να μου δείχνεις με κάθε τρόπο πως έχουν τα πράγματα γιατί έτσι με κάνεις να αντιδρώ σε μια κατάσταση που περιέχει κόμπλεξ, αντιπάθειες , αρνητικά συναισθήματα, ένας φαύλος κύκλος που μας τρώει και μας χωρίζει.<br />
Κάνοντας τις συμπεριφορές μας μίμηση στην δική τους μικρή κοινωνία!<br />
Και εμείς είμαστε ο καθρέφτης τους και δυστυχώς ακόμα περνάμε στα παιδιά μας λάθος μηνύματα λάθος πρότυπα λάθος συμπεριφορές!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-18142116868439781512019-11-08T13:13:00.002+02:002019-11-08T13:13:49.845+02:00Μια επίσκεψη στο Μουσείο Λούλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χτες σε μια όμορφη εκδρομή συνόδεψα την τάξη του γιου μου στο μουσείο Λούλη.<br />
Ένα διαδραστικό ταξίδι γνώσης και εμπειρίας για την παράδοση και την ιστορία των σιτηρών από τον αγρό ως τον μύλο.<br />
Το μουσείο Λούλη ιδρύθηκε το 2012 στο ιστορικό κτήριο των Μύλων Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι.<br />
Εκεί λοιπόν τα παιδιά γνώρισαν τον μύθο και την ιστορία για τα δημητριακά !<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkMCCnOb9K6ZEFKDLoUdLOqUCM13sXzyg56Px_B-Ii9jBPhKnKmRBIm1cMzd5Bl36JoD4cflfvnOrY5nBRDTcHiyy2782I4r0SVpknTupu4uLaSrjmdOALqiXCJuAVveQoxxTh3jOGJrA/s1600/%25CF%2586%25CE%25B3%25CE%25BE%25CE%25B7%25CE%25B7%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25B3%25CE%25BD%25CF%2587%25CF%2588%25CF%2589%25CE%25B2%25CF%2586%25CE%25B3%25CE%25B2%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkMCCnOb9K6ZEFKDLoUdLOqUCM13sXzyg56Px_B-Ii9jBPhKnKmRBIm1cMzd5Bl36JoD4cflfvnOrY5nBRDTcHiyy2782I4r0SVpknTupu4uLaSrjmdOALqiXCJuAVveQoxxTh3jOGJrA/s320/%25CF%2586%25CE%25B3%25CE%25BE%25CE%25B7%25CE%25B7%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25B3%25CE%25BD%25CF%2587%25CF%2588%25CF%2589%25CE%25B2%25CF%2586%25CE%25B3%25CE%25B2%25CE%25BC.jpg" title="moiseio loyli" width="240" /></a></div>
<br />
Είδαν από κοντά την δομή του σιταριού. <br />
Ανακαλύπτοντας όλα τα είδη δημητριακών .<br />
Ύστερα είδαν από κοντά παλιά γεωργικά εργαλεία . Μαθαίνοντας τις μεθόδους από παλιά έως και σήμερα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFjK4ej-QxAgI1o3rttzcrOSrMqYBLRCdJggsNbFlbM3zCRUClDs0LM6U1qdVl-dUe8RS2AoV6n5zCJ_lUWQ11zpjzHjUpzWNjSSsZzlfTD9NgkaRX-zoZcCTq9Eu07d6zRXk3_laaIsI/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B3%25CE%25B7%25CE%25B9%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BA%25CE%25BC%25CE%25BD%25CF%2587%25CF%2586%25CE%25B3%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B7%25CE%25BE%252C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFjK4ej-QxAgI1o3rttzcrOSrMqYBLRCdJggsNbFlbM3zCRUClDs0LM6U1qdVl-dUe8RS2AoV6n5zCJ_lUWQ11zpjzHjUpzWNjSSsZzlfTD9NgkaRX-zoZcCTq9Eu07d6zRXk3_laaIsI/s320/%25CE%25BC%25CE%25B3%25CE%25B7%25CE%25B9%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BA%25CE%25BC%25CE%25BD%25CF%2587%25CF%2586%25CE%25B3%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B7%25CE%25BE%252C.jpg" title="moyseio-loyli" width="240" /></a></div>
<br />
Μιλήσαμε για την διατροφή , τα παιδιά έφτιαξαν ένα πιάτο που περιλαμβάνει όλα εκείνα που πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε στην διατροφή μας καθημερινά.<br />
Παίζοντας ενημερώθηκαν για τα οφέλη της σωστής διατροφής.<br />
<br />
Το μουσείο φιλοξενεί την μεγαλύτερη συλλογή σφραγίδων άρτου και πρόσφορου από τον 5ο έως τον 20ο αιώνα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKYnGYnmUZqzJj90LTbIMO5IlbmizXGzEDhQcdMQEvcUn9ItPcUdC2yVSuDUlaYzN7_b02s3RLTJ1yP9LG8Zuoj-iALK9TYXy4HMNHHc9jdo9F8sxw-mIV4JXYbKruzikuGuDFj4rOr8E/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25BE%25CE%25B4%25CF%2584%25CE%25BA%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BE%252C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKYnGYnmUZqzJj90LTbIMO5IlbmizXGzEDhQcdMQEvcUn9ItPcUdC2yVSuDUlaYzN7_b02s3RLTJ1yP9LG8Zuoj-iALK9TYXy4HMNHHc9jdo9F8sxw-mIV4JXYbKruzikuGuDFj4rOr8E/s320/%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25BE%25CE%25B4%25CF%2584%25CE%25BA%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BE%252C.jpg" title="mouseio-louli" width="240" /></a></div>
<br />
Ένας συνδυασμός ιστορίας, μυθολογίας και θρησκείας σε ένα μουσείο.<br />
<br />
Φυσικά τα παιδιά φτιάξανε το δικό τους ψωμί!<br />
Πως αλλιώς άλλωστε ?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3EYV0pJ1V9GHQeJezb6Fk_YoCzan-VnvKyUSY9Z54vq7dv7rkU57YMF_ysJ7c3-nykHCxKA00Oyb22TQfQx1R_7FN77MfxxvhYxKFmaKno_7xy5w8agTk4adUWs98zSbLRPgvbkQ-khM/s1600/%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3EYV0pJ1V9GHQeJezb6Fk_YoCzan-VnvKyUSY9Z54vq7dv7rkU57YMF_ysJ7c3-nykHCxKA00Oyb22TQfQx1R_7FN77MfxxvhYxKFmaKno_7xy5w8agTk4adUWs98zSbLRPgvbkQ-khM/s320/%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25BC.jpg" title="mouseio-louli" width="240" /></a></div>
<br />
Με ποδιές και γεμάτα ενθουσιασμό ζύμωσαν αναμνήσεις και φρέσκο μυρωδάτο ψωμί το οποίο και απόλαυσαν φεύγοντας .<br />
<br />
Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο υπέροχο μουσείο το οποίο θα βρεις την πρώτη ταμειακή μηχανή, ζυγαριές , βιομηχανικό εξοπλισμό .<br />
<br />
Όσο τα παιδιά περίμεναν το ζεστό ψωμί τους. Έκανα μια βόλτα στο μουσείο .<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXInWEYB8ZaTDIWY-SUVjCiehcOL2Bs9kr73a8Grbn27tdplaHXeBEL7D49ZNRdhhyphenhypheng6wC4TAh9xQyLk2YSqQT38XXY0IS72exzEPmPpwmZg154l1Uq3-8qwdoTWsZY3xtkHGXD6DnQrE/s1600/%25CE%25BC%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXInWEYB8ZaTDIWY-SUVjCiehcOL2Bs9kr73a8Grbn27tdplaHXeBEL7D49ZNRdhhyphenhypheng6wC4TAh9xQyLk2YSqQT38XXY0IS72exzEPmPpwmZg154l1Uq3-8qwdoTWsZY3xtkHGXD6DnQrE/s320/%25CE%25BC%25CE%25BC.jpg" title="mouseio-louli" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Ως λάτρεις της αντίκας ομολογώ πως θα ήθελα λίγο ακόμα χρόνο εκεί μέσα<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhEbuyVMn6WwjB2d-k3w1gY4kW147tVj0VA4HO10-WX8HqV3jKQAbt7aNf840MCjEtgNckufSlVqN80Znxif1gghDLRAn-Vst_UnKnl2Xqh5cJx9EM3tyy9Yio28gxVTr0Lp8quLmSo_0/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BE%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhEbuyVMn6WwjB2d-k3w1gY4kW147tVj0VA4HO10-WX8HqV3jKQAbt7aNf840MCjEtgNckufSlVqN80Znxif1gghDLRAn-Vst_UnKnl2Xqh5cJx9EM3tyy9Yio28gxVTr0Lp8quLmSo_0/s320/%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BE%25CE%25BC.jpg" title="mouseio-louli" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Τα παιδιά αποχώρισαν χαρούμενα , με γνώσεις για τα αγαθά που καθημερινά έχουμε στο τραπέζι μας.<br />
Μαθαίνοντας φυσικά όλο αυτό το ταξίδι πριν φτάσει στο πιάτο μας!<br />
<br />
Η είσοδος στο μουσείο είναι δωρεάν .<br />
Και αν δεν το έχετε επισκεφθεί να το κάνετε!<br />
</div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-14232382914933245152019-11-02T14:51:00.002+02:002019-11-02T14:56:03.780+02:00Ναι μπορώ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2uh6wp-HTPeSupHmjeH_efJQx096LyCUGwQes5X8zydpYNLHSaMVZsgNaYSOdrGO6m8sgt3e7SVl3g3cB6QCzrec_JwoB8WSGz8TnlkWdV1qOmkJ2QLmLBFgxVsaq84ssn4-6IcL4Xg/s1600/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="302" data-original-width="640" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2uh6wp-HTPeSupHmjeH_efJQx096LyCUGwQes5X8zydpYNLHSaMVZsgNaYSOdrGO6m8sgt3e7SVl3g3cB6QCzrec_JwoB8WSGz8TnlkWdV1qOmkJ2QLmLBFgxVsaq84ssn4-6IcL4Xg/s320/%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589.jpg" title="nai-mporw" width="320" /></a></div>
Σήμερα σε μια διάλεξη που έγινε στο πλαίσιο των
επιμορφωτικών σεμιναρίων με τίτλο «Ναι μπορώ» γνώρισα από κοντά τον
Κ.Ξενάκη.<br />
Τον οποίο παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια μέσα από τα social.<br />
Η απλότητα της γραφής του για το πόσο απλά μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει καλύτερος και πιο ευτυχισμένος , ήταν ο λόγος άρχισα να τον ακολουθώ .<br />
Αν και ομολογουμένως κάτι απλό που θέλει μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχθεί . <br />
Το καλοκαίρι σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου διάβασα το βιβλίο του Το Δώρο.<br />
Στο οποίο βρίσκονται όλα εκείνα που καθημερινά δεν βλέπουμε , δεν κάνουμε μα προσπερνάμε εστιάζοντας το βλέμμα μας στο κακό και όχι στο καλό.<br />
Το «Ναι μπορώ» είναι ένα μάθημα που στόχο έχει να μάθουμε εμείς και τα παιδιά μας για τις βασικές δεξιότητες κι αξίες της ζωής.<br />
Πράγματα και αξίες τις ζωής για εκείνα τα βήματα που χρειάζονται ώστε να πιστέψουν στον εαυτό τους, να μάθουν να ονειρεύονται να πατάνε γερά στα πόδια τους .<br />
Να βγάλουν φτερά και να πετάξουν εκεί που πραγματικά μπορούν να φτάσουν !<br />
13 βήματα που θα βοηθήσουν την εξέλιξη ενός ανθρώπου ακόμα και αν είναι ακόμα παιδί.<br />
Άλλωστε αν ένα παιδί από μικρό μάθει στα σωστά, η πορεία του θα είναι πιο εύκολη!<br />
Μια πορεία που θα μεγαλώνει ευτυχισμένα παιδιά!<br />
Από όλα αυτά που άκουσα μπορώ να πω πως είμαι σύμφωνη με όλα!<br />
Σίγουρα πολλές λεπτομέρειες και έρευνες δεν τις ήξερα , άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που πήγα!<br />
Η γνώση είναι δύναμη και μόνο υπέρ σου μπορείς να την χρησιμοποιήσεις. <br />
Σαν γονιός προσπαθώ καθημερινά να μάθω στα παιδιά μου για εκείνες τις αξίες που θα κάνουν την ζωή τους πιο γεμάτη, καλύτερη .<br />
Να τους δείξω πως η ομορφιά βρίσκετε όχι στη ύλη αλλά σε εκείνα που εμείς εστιάζουμε.<br />
Πόσο δυνατό είναι το εμείς μπροστά στο εγώ .<br />
Πόσο δυνατό και όμορφο είναι το συναίσθημα όταν κάτι που ονειρεύεσαι γίνεται πραγματικότητα!<br />
Στην ομιλία άκουσα πράγματα που θα μπορούσαν πραγματικά να αλλάξουν την ροή των πραγμάτων.<br />
Αλλάζοντας οπτική σε όλα εκείνα που θα μας έφερναν ένα βήμα πιο κοντά στην βελτίωση και την ποιότητα που χρειαζόμαστε.<br />
Τις καλές συνήθειες που χρειάζονται τα παιδιά μας.<br />
Μια από αυτές που ήδη εφαρμόζεται σε κάποια σχολεία και πραγματικά θα ήθελα πολύ να το δω να εξαπλώνεται!Και τι είναι αυτό? Είναι η καταγραφή μιας όμορφης μέρας.<br />
Είτε γράφοντας είτε ζωγραφίζοντας. <br />
Τα παιδιά έτσι αυτομάτως εξασκούν τον μυ που βλέπει το καλό και το πολλαπλασιάζει.<br />
Η καλή εστίαση την οποία δεν προβάλει κανείς .<br />
Την εστίαση σε κάθε τι
αρνητικό που πλέον λειτουργεί μέσα μας σαν κάτι φυσιολογικό.<br />
Ανάμεσα στα βήματα αυτά αναφέρθηκε η κίνηση και τι συνεπάγεται όταν το σώμα μας κινείται. <br />
Μάλιστα στην προβολή ενός βίντεο όπου τα παιδιά πριν μπουν στην τάξη έτρεχαν στον προαύλιο χώρο μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους παρατηρήθηκε πως μειώθηκε η διάσπαση προσοχής και η επιθετικότητα!<br />
Βιντεάκια που θα βρείτε στο YouTube <a href="https://www.youtube.com/channel/UC3hD-CAACwLLErPbJJQnvhQ">"εγώ μπορώ"</a> και μπορείτε να παρακολουθήσετε .<br />
Λίγα τα βήματα μα σημαντικά !<br />
Πράξεις και βιώματα που κάθε παιδί χρειάζεται. <br />
Η αυτοεκτίμηση που χρειάζεται ένα παιδί χωρίς να σέρνει ταμπέλες τελειότητας.<br />
Η επιλογή και οι στόχοι που θα μας πάνε ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο.<br />
Κάθε προσπάθεια που γίνετε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι αξίζει .<br />
Η επιλογές μας είναι εκείνες που καθορίζουν αυτό που είμαστε.<br />
Και αν ακόμα ψάχνεις την ευτυχία .<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiI8j6Y8AgBno-0BxC5d1khBE-vx0zL77mcSeUzuGlnPM-ZVt6Xat6W3A-s2OXAyArTHGdoufTGdXb8LdYOJhIY1eXM1WmM0BL23NZiSR-QnNo8lgCXFDfvvkBrFLPiycF67pv4ZMuGvU/s1600/%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="426" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiI8j6Y8AgBno-0BxC5d1khBE-vx0zL77mcSeUzuGlnPM-ZVt6Xat6W3A-s2OXAyArTHGdoufTGdXb8LdYOJhIY1eXM1WmM0BL23NZiSR-QnNo8lgCXFDfvvkBrFLPiycF67pv4ZMuGvU/s320/%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2589.jpg" title="mporo" width="320" /></a></div>
<br />
Αν ακόμα πέρασε μια μέρα που τίποτα όμορφο δεν είχε να σου δώσει .<br />
Ψάξε καλύτερα!<br />
Άλλαξε οπτική και μην περιμένεις να γκρεμιστούν όλα για να καταλάβεις τι έχασες.<br />
Την ευτυχία εσύ την ορίζεις !<br />
Ναι μπορείς να ονειρεύσαι!<br />
Ναι μπορείς να κάνεις το πρόβλημα λύση!<br />
Ναι μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα1<br />
Ναι μπορείς μέσα από τις επιλογές σου να γίνεις ο άνθρωπος που θα αλλάξει ο ίδιος εκείνα που μπορεί και να φαντάζουν ακατόρθωτα!<br />
<br />
<br />
Photo via pixabay<br />
Ο τίτλος του κειμένου Ναι Μπορώ χρησιμοποιήθηκε με την άδεια του Κ.Ξενάκη! <br />
<br />
<br />
<br /></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4847276275457042849.post-15001663315130726782019-10-29T23:28:00.000+02:002019-10-29T23:28:29.334+02:00Χαμένη μέσα στο χάος!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8hdvtW0scAG6l0BQLtaTdBeO4_COarGrS0LOJJ8AOrw-ld9gbX_09Ot1NsYVkc4BhEUQhZco7Y0mBrXyyiQ8JczD7lbMrqrH09pzQvc_h2a_V-kcKeAGFmRakRRJ_lA8VVCuyF19b2cY/s1600/%25CF%2587.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" data-original-height="426" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8hdvtW0scAG6l0BQLtaTdBeO4_COarGrS0LOJJ8AOrw-ld9gbX_09Ot1NsYVkc4BhEUQhZco7Y0mBrXyyiQ8JczD7lbMrqrH09pzQvc_h2a_V-kcKeAGFmRakRRJ_lA8VVCuyF19b2cY/s320/%25CF%2587.jpg" title="xameni-sto-xaos" width="320" /></a></div>
<br />
Διανύω αυτή την περίοδο που όλη μέρα είμαι χαμένη σε σκέψεις, σε νεύρα, και την νύχτα με τρώνε οι τύψεις.<br />
Χαμένη σε πράγματα που έχω να κάνω χαμένη σε όλα όσα δεν προλαβαίνω!<br />
Ένα χάος που με αποσυντονίζει!<br />
Το μυαλό μου μοιάζει από τις πολλές σκέψεις παλιά αποθήκη που όλο κλείνεις την πόρτα αντί να κάτσεις να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα.<br />
Και κάθομαι και ανακατεύω σκέψεις, φόβους, θέλω.<br />
Κάθομαι και μένω άπραγη αλλάζοντας απλά θέση σε όλα αυτά.<br />
Από την μια ψάχνω να βρω τι θέλω...<br />
Από την άλλη έχω ότι θέλω.<br />
Ύστερα νιώθω κουρασμένη...και μετά λέω τι ωραία κούραση... έχει σκοπό!<br />
Ύστερα θέλω μόνο λίγη ηρεμία...<br />
Μου την χαλάνε οι φωνές τους , τα αντικείμενα που πέφτουν, το κλάμα του μικρού, οι αταξίες του μεγάλου.<br />
Και μετά θυμώνω με μένα.<br />
Γιατί οι φωνές τους θέλω να ακούγονται.<br />
Τα αντικείμενα είναι για να πέφτουν.<br />
Οι αταξίες του κάτι θέλουν να μου πουν.<br />
Και περνάω στην φάση "πόσο λίγη είμαι" για τα παιδιά.<br />
Φωνάζω και μετά μετανιώνω και ζητάω συγνώμη...<br />
Βάζω σε αναμονή πράγματα,γιατί το παιδί ζητάει χρόνο και μετά κλαίω τον χαμένο χρόνο...<br />
<br />
Ταλαντεύομαι ανάμεσα στα παιδιά και στο εγώ μου...<br />
Τελικά σκέφτομαι... ψάχνω και καταλήγω...<br />
Τι θέλω τελικά;<br />
Τι δίνω και τι παίρνω.<br />
Μα όλα είναι επιλογές μου.<br />
Και τις αγαπώ!<br />
Αλλά είναι που χρειάζομαι λίγο χρόνο για μένα και δεν τον βρίσκω πάντα.<br />
Είναι που θέλω λίγη ηρεμία να κάνω πράγματα που θα αφορούν μόνο εμένα. <br />
Και κουράζομαι... νιώθω πως είμαι έτοιμη να σκάσω...<br />
Όμως έτσι μοιάζει η μητρότητα.<br />
Έτσι τρέχουν όλα σε μια τρελή καθημερινότητα που δεν περιλαμβάνει μέσα της λίγο από εκείνα που θα θέλαμε.<br />
Είναι στιγμές που νιώθω σαν ένα καλοστημένο ρομπότ που εκτελεί όλα τα καθήκοντα του .<br />
Όμως μετά νιώθω ευγνωμοσύνη, που ξυπνάω το πρωί και απολαμβάνω τον καφέ μου.<br />
Που όλοι έχουμε αυτό το πολύτιμο αγαθό που λέγεται υγεία.<br />
Που μέσα από όλη αυτή την τρέλα ακόμα ονειρεύομαι.<br />
Που όλα αυτά είναι συναισθήματα και θα βρω έναν τρόπο τελικά να τα διαχειριστώ .<br />
Και όλα αυτά είναι μέρος της ζωής μας.<br />
Και κάπου εκεί στο χάος που βρίσκεσαι υπάρχουν τελικά πολλοί λόγοι να βγεις από αυτό!<br />
Όταν έχεις ανοιχτές όλες σου τις αισθήσεις όλο και κάτι θα σου αλλάξει την διαδρομή.<br />
Αρκεί να θες!<br />
Αν και πολλές φορές μοιάζει ακατόρθωτο.<br />
<br />
<br />
<br />
ΥΓ:Το κείμενο αυτό γράφτηκε κάπου την άνοιξη.<br />
Έμεινε μισοτελειωμένο όπως πολλά κείμενα τα οποία άφησα μισά.<br />
Περιέχει όμως μέσα πολλά από όσα καθημερινά ακούω , βιώνω , βλέπω.<br />
Περιέχουν ένα κομμάτι από σκέψεις που πολλές φορές φορτίζουν μια περίεργη περίοδο .<br />
Μέρες που άλλοτε με βρίσκουν ήρεμη και άλλοτε διαλυμένη, από όλα εκείνα που πολλές φορές αδυνατώ να διαχειριστώ!<br />
Πολλά έχουν αλλάξει από την άνοιξη έως σήμερα.<br />
Μένει να τα βάλω μέσα μου σε μια σειρά και να προσπαθήσω πάλι να τα ντύσω με λέξεις.<br />
Απέχω καιρό τώρα από το bloggo-σπιτάκι μου.<br />
Και η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ.<br />
Είναι πολλά εκείνα που με κράτησαν πίσω , όμως ακόμα περισσότερα εκείνα που με πήγαν μπροστά.<br />
Πράγματα για τα οποία θέλω πολύ να γράψω και νιώθω πως σήμερα έκανα μια μικρή αρχή έστω και αν πάτησα σε ένα πιο παλιό κείμενο μου!<br />
<br />
Καληνύχτα κόσμε!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Mamaregginahttp://www.blogger.com/profile/01694465905580454537noreply@blogger.com0